Οι ηγέτες καλούνται να διαχειριστούν ανθρώπους και να πετυχαίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα. Με μία ανθρωποκεντρική απόχρωση η ηγεσία είναι μία κοινωνική αποστολή που στοχεύει στο να αναδείξει τα ταλέντα και να εξυψώσει τους ανθρώπους παράλληλα με την συνεισφορά στους επιχειρησιακούς στόχους. Βέβαια για να επιτευχθούν αυτά ο ηγέτης πρέπει με τη βοήθεια των επίκτητων και εγγενών χαρακτηριστικών και ικανοτήτων που διαθέτει να κάνει συγκεκριμένες ενέργειες και να έχει ορισμένες συμπεριφορές (συμπεριφορική προσέγγιση της ηγεσίας). Μέσω της κατάλληλης ηγετικής συμπεριφοράς ο ηγέτης ασκεί επιρροή στους ανθρώπους, κερδίζει την εμπιστοσύνη τους, τους πείθει, τους κατευθύνει και τους κινητοποιεί για υψηλές επιδόσεις. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι ο ηγέτης κάποιες φορές πρέπει να είναι πίο αυστηρός από την γονιδιακή τάση του για αυστηρότητα, να είναι πίο πειθαρχημένος και αναλυτικός παρά την ύπαρξη αυτού ως ατομικό χαρακτηριστικό σε ηπιότερο βαθμό καθώς και να είναι πίο θαρραλέος και γενναίος απ’ ότι μπορεί πραγματικά να είναι. Ακροβατώντας ανάμεσα στην αυθεντικότητα και το «θέατρο» ο ηγέτης καλείται να πετύχει αποτελέσματα τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.
Παρακάτω είναι τέσσερις χαρακτηριστικές περιπτώσεις που η υποκριτική ικανότητα και η ηθοποιία συνδέεται με την ηγεσία.
- Φορώντας πάντα ένα χαμόγελο.
Ανεξάρτητα από το πώς νιώθουν μέσα τους οι ηγέτες , πρέπει να δείχνουν πως έχουν τον έλεγχο και ότι είναι έτοιμοι να βρουν δρόμο μέσα από έναν λαβύρινθο. Ορισμένες μέρες είναι εύκολο επειδή το άτομο μπορεί όντως να έχει θετική διάθεση και συναισθήματα, αλλά στις μέρες που το ηθικό και η ψυχολογία είναι πεσμένη δεν υπάρχει η δυνατότητα εκδήλωσης.
- Πρέπει να παραμείνουν πιστοί στο «σενάριο».
Όσο μεγαλύτερη είναι η εταιρεία ή η ομάδα που διοικεί ένας ηγέτης, τόσο περισσότερο πρέπει να είναι συνεπής στους στόχους, το όραμα, την αποστολή, την κουλτούρα και τη στρατηγική της εταιρίας. Ο ενστερνισμός της συλλογικής κουλτούρας είναι βασικός ώστε στη συνέχει να μπορεί να δημιουργήσει και την κατάλληλη υπο-κουλτούρα στο τμήμα του. Η εικόνα ολόκληρου του δάσους πρέπει να είναι συνέχεια στο μυαλό ενός ηγέτη καθώς εξετάζει κάθε δέντρο ξεχωριστά και φροντίζει να αναπτυχθεί.
- Πρέπει να επιλέξει το κατάλληλο «cast».
Κανείς δεν θέλει να είναι στη σκηνή με κάποιον χωρίς ταλέντο, και ο ηγέτης, είναι και σκηνοθέτης και ο κύριος πρωταγωνιστής. Πρέπει να αποφασίσει με σοβαρότητα και ευθύνη ποιον να τοποθετήσει στη σκηνή και να διανέμει ρόλους με τον πίο στοχευμένο τρόπο. Ο σκηνοθέτης μίας παράστασης, πρέπει να ξέρει πώς να εξυπηρετεί το ακροατήριό ανεβάζοντας μία πετυχημένη παράσταση και χρησιμοποιώντας τις ιδιαιτερότητες του καθενός ως κομμάτι ένος πάζλ που αν όλα του τα κομμάτια κουμπωθούν το αποτέλεσμα θα είναι εξαίσιο και τα χειροκροτήματα του κοινού δεν θα σταματούν.
- Πρέπει να δώσει προσοχή στην κινησιολογία και τη γλώσσα του σώματος.
Πώς στέκεται, πώς κάθεται, πώς κρατάει τα χέρια του; Αυτά τα πράγματα επηρεάζουν υποσυνείδητα τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν έναν ηγέτη. Οι χαρισματικοί ηγέτες μεταχειρίζονται με μαεστρία τη γλώσσα του σώματός τους προς όφελος της κατάστασης.
Οι μεγάλοι ηγέτες πρέπει να επικοινωνούν με αυτοπεποίθηση, να μεταφέρουν παθιασμένα το μήνυμα τους και να συναρπάζουν τους ανθρώπους. Και εδώ μπορούν να βοηθήσουν οι γνώσεις υποκριτικής. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ηγεσία είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Έχει να κάνει με το όραμα και την φροντίδα για την πλήρη επίτευξη του δυναμικού των ανθρώπων και την αίσθηση της ευθύνης απέναντι στον οργανισμό, στην κοινωνία και σε όλους τους εμπλεκομένους. Πρέπει να δημιουργούνται ουσιαστικές συνδέσεις με τους ανθρώπους και ο εμπνευσμένος ηγέτης να έχει ένα όραμα και ένα όνειρο που εφαρμόζοντας το με λογισμό θα νομιμοποιεί και ηθικά και κοινωνικά τον τίτλο του. Εν ολίγοις, ο ηγέτης πρέπει να γίνεται ηθοποιός όχι για να κοροϊδέψει αλλά μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις ως όχημα για πρόοδο και βελτίωση αυτού και της ομάδας τους. Και πάντα σε βαθμό που δεν έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα πιστεύω και τις αξίες του. Γιατί τότε θα πρόκειται για μία κακόγουστη παράσταση.
