Με 265 ψήφους σήμερα, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναμένεται να εκλεγεί η 8η Πρόεδρος της νεότερης ελληνικής Δημοκρατίας και, βεβαίως, η πρώτη γυναίκα στα χρόνια του θεσμού, από το 1974 και εντεύθεν.
Βεβαίως, η κ. Σακελλαροπούλου δεν θα αναλάβει αμέσως καθήκοντα, μιας και η θητεία του κ. Παυλόπουλου ολοκληρώνεται τις πρώτες μέρες του Μαρτίου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η σημερινή διαδικασία θα σημάνει την ολοκλήρωση μιας σημαντικής επιλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Παλαιός συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ήταν παρών κατά την εκλογική του νίκη τον Ιανουάριο του 2016 στην εσωκομματική διαδικασία, θυμάται τη στάση του πρωθυπουργού κατά την ψηφοφορία για τον Προκόπη Παυλόπουλο ως μια εξαιρετικά σημαντική πράξη διαφοροποίησής του. Διότι, μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να είχε δείξει τις προθέσεις του ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στα χρόνια της κυβέρνησης Σαμαρά, η διαφοροποίησή του, όμως, στην προεδρική ψηφοφορία, με μια ρητορική υπέρ των μεταρρυθμίσεων, κατά του πελατειακού κράτους και υπέρ της ασφάλειας και της Ευρώπης, του προσέδωσε ηγετικά χαρακτηριστικά. Τότε, ο κ. Μητσοτάκης έγινε «διακριτή οντότητα» στον εσωκομματικό χάρτη της ΝΔ. Στους μήνες που ακολούθησαν, χάραξε μια πορεία συμβατή με την τότε ανακοίνωσή του, ενώ ήταν από τους πρώτους πολιτικούς που τότε είχαν στηρίξει την πρωτοβουλία πανεπιστημιακών ενάντια στην κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου που τότε αποφάσιζε ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς.
Επιλογή χαμηλού ρίσκου και ανεπαίσθητου εσωκομματικού κόστους
Μερικά χρόνια και μετά και ενώ πολλά είχαν αλλάξει, ο κ. Μητσοτάκης κλήθηκε να επιλέξει τι θα πράξει με την Προεδρία της Δημοκρατίας. Θεωρητικά, μια επιλογή χαμηλού ρίσκου και ανεπαίσθητου εσωκομματικού κόστους, θα ήταν να επιλέξει την ανανέωση της θητείας Παυλόπουλου. Άλλωστε, όπως το έλεγαν και βουλευτές της ΝΔ, ήταν ο μόνος που δεν τον είχε ψηφίσει, άρα θα ήταν πιο εύκολο να «στρίψει» ένας και όχι η πλειοψηφία της Κ.Ο.
Ο κ. Μητσοτάκης, όμως, γνώριζε ότι μια ανανέωση της θητείας του κ. Παυλόπουλου θα πήγαινε κόντρα στο πνεύμα της εκλογής του τόσο στην ηγεσία του κόμματος όσο και στην ηγεσία της χώρας. Και ας μην ήταν η άποψή του για τον κ. Παυλόπουλο η ίδια το 2020 σε σχέση με αυτή το 2015. Άλλωστε, πλείστοι όσοι εξ όσων στήριξαν τον κ. Μητσοτάκη, ειδικά όσοι δεν προέρχονταν αυστηρά από τις τάξεις της ΝΔ, αλλά από το πολιτικό κέντρο, και έδωσαν στον πρωθυπουργό «διαβατήριο» για την κομματική ηγεσία και μετά για την πρωθυπουργία, δεν είχαν καθόλου καλή άποψη ούτε για το πρόσωπο του κ. Παυλόπουλου ούτε για τη θητεία του.
Ο πρωθυπουργός στάθμισε τις επιλογές του και επέλεξε την κ. Σακελλαροπούλου. Στο μυαλό του κ. Μητσοτάκη, η πρόεδρος του ΣτΕ είναι «μια επιλογή από το μέλλον». Μια Πρόεδρος σύγχρονη, με λόγο και πράξεις συμβατές με το πνεύμα της διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Σε μια θέση, ως επί το πλείστον, συμβολική, ο κ. Μητσοτάκης θέλει να εκπέμψει το μήνυμα ότι το πρόσωπο που επιλέγεται θα συμβολίζει τη μετάβαση στη νέα εποχή. Το τέλους του ατέρμονου, φαύλου κύκλου της κρίσης και το πέρασμα στην επόμενη μέρα.
Και μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να μην επεφύλαξε κανένα αρνητικό σχόλιο για τη θητεία του κ. Παυλόπουλου, τυχόν ανανέωση της θητείας του, όμως, δεν θα εξέπεμπε, σύμφωνα με τις σκέψεις του πρωθυπουργού, το ίδιο μήνυμα. Θα ήταν μια «ασφαλής επιλογή», ένας ιδιότυπος συμβιβασμός. Ο κ. Μητσοτάκης, όμως, έχει αποδείξει με αρκετές αποφάσεις του και στα χρόνια της αντιπολίτευσης ότι δεν φοβάται να ταράξει τα εσωκομματικά ύδατα, γνωρίζοντας, ως επί το πλείστον, ότι δεν υπάρχει οργανωμένη αντίδραση, πολλώ δε σε μια κυβέρνηση που έχει ξεκινήσει «επιθετικά» το πρώτο εξάμηνο του βίου της και απολαμβάνει μεγάλης αποδοχής από τους πολίτες, όπως δείχνουν όλες οι κυλιόμενες μετρήσεις.
Πηγή: Reader.gr
