Ροή
Ένα ακόμη δημόσιο έργο οδηγείται στις καλένδες. Πρόκειται για την Υποθαλάσσια Ζεύξη Λευκάδας - Αιτωλοακαρνανίας, που με απόφαση του, το Υπουργείο Υποδομών, βάζει οριστικό τέλος στην υλοποίηση της.
Ο διαγωνισμός για την κατασκευή του έργου, σύμφωνα με απόφαση του Υπουργού Υποδομών Χρ. Σπίρτζη, ακυρώνεται για τους εξής λόγους:
- Αντίρρηση των θεσμικών εκπροσώπων της τοπικής κοινωνίας για το σχεδιασμό και την υλοποίηση ως έργο παραχώρησης
- Επέλευση του καταστροφικού σεισμού της 17ης Νοεμβρίου που «απαιτεί την εκ νέου ιεράρχηση και σχεδιασμό των απαιτούμενων έργων υποδομής».
Όπως επισημαίνεται στο σκεπτικό της απόφασης «στην παρούσα φάση η Αναθέτουσα Αρχή συμμεριζόμενη τις ανωτέρω αντιρρήσεις και προβληματισμούς δεν ενδιαφέρεται για την κατασκευή του και σύμφωνα με τα άρθρα 6.1 και 6.2 της Προκήρυξης δύναται να ακυρώσει το διαγωνισμό μετά από γνώμη της Επιτροπής Διενέργειας Διαγωνισμού» (η οποία επίσης συμφώνησε στην ακύρωση του διαγωνισμού).
Να σημειωθεί ότι με την παράγραφο 6.5 του τεύχους δημοπράτησης, την οποία επικαλείται η απόφαση του Υπουργείου ΥΠΟΜΕΔΙ, αν ο διαγωνισμός ακυρωθεί τότε οι διαγωνιζόμενοι δεν δικαιούνται αποζημίωσης.
Πρόκειται για το τρίτο έργο υποθαλάσσιας ζεύξης που δεν ολοκληρώνεται ποτέ.
Το πρώτο ήταν η υποθαλάσσια αρτηρία Θεσσαλονίκης, που ξεκίνησε το 2007, με ορίζοντα κατασκευή τεσσάρων ετών και διάρκεια εκμετάλλευσης ως το 2037.
Το φυσικό αντικείμενο του έργου προέβλεπε τη δημιουργία ενός ενιαίου διαμπερούς κυκλοφοριακού διαδρόμου μετά διοδίων για τη σύνδεση της Δυτικής Εισόδου της Θεσσαλονίκης με την ανατολική πλευρά της πόλης, συνολικού μήκους 6,2 χλμ., εκ των οποίων 1,24 χλμ. αποτελούν το υποθαλάσσιο τμήμα. Το κόστος κατασκευής ανερχόταν σε 472 εκατ. ευρώ, ενώ η συμμετοχή του Δημοσίου, το οποίο θα αναλάμβανε παράλληλα το κόστος των απαλλοτριώσεων και των αρχαιολογικών εργασιών, θα έφτανε τα 100 εκατ. ευρώ.
Κατά του έργου σημειώθηκαν προσφυγές στη Δικαιοσύνη από ομάδες πολιτών, ενώ τον Μάρτιο του 2008 το υπουργείο Πολιτισμού υιοθέτησε γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) για κατασκευή του έργου με μετροπόντικα στα 25 μέτρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας και όχι στα 15 μ. όπως προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός.
Έτσι, έπρεπε να εκπονηθεί νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να αναθεωρηθούν πολλές μελέτες του έργου, ενώ το κόστος αυξήθηκε κατά 150 εκατ. ευρώ.
Το έργο τελικά «ναυάγησε», ο ανάδοχος πήρε αποζημίωση 68 εκατ. ευρώ (που με τους τόκους ξεπέρασαν τα 100 εκατ. ευρώ) και κανείς δεν το ανέφερε ξανά.
Το δεύτερο είναι η Ζεύξη του Μαλιακού, μία ιδέα που έπεσε στο «τραπέζι» την δεκαετία του 1990. Επρόκειτο για μία υποθαλάσσια σήραγγα που θα ένωνε τις δύο άκρες του Μαλιακού Κόλπου, ξεκινώντας από τα Σκάρφεια και καταλήγοντας στις Ράχες.
Έτσι όταν το 1993 ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Αχιλλέας Καραμανλής ανακοίνωσε το έργο της ζεύξης του Μαλιακού κόλπου οι τοπικοί φορείς ξεσηκώθηκαν. Άρθρα βουλευτών όλων των κομμάτων στο Τύπο, μιλούσαν για το έργο που «θα έπνιγε την οικονομία της Φθιώτιδας», που «θα είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφούν θέσεις εργασίας».
Το έργο αν και προκηρύχτηκε, τελικά δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
