Εκρηκτική συνεχίζεται η άνοδος των πληθωριστικών πιέσεων στην Ευρώπη παρά τις διαβεβαιώσεις της ΕΚΤ για επικείμενη – αργότερα – αποκλιμάκωση.
Το εντυπωσιακό και ανησυχητικό στοιχείο είναι αφ' ενός η ταχύτητα της κλιμάκωσης του πληθωρισμού και αφετέρου η διαφαινόμενη αδυναμία της ΕΚΤ να πετύχει επαρκή επίπεδα «αποστείρωσης», της αναγκαίας λόγω της πανδημίας παροχής ρευστότητας από τις κεντρικές τράπεζες.
Μία διαχρονική αποτύπωση της συμπεριφοράς των πληθωριστικών και αποπληθωριστικών πιέσεων της τελευταίας δεκαπενταετίας οδηγεί σε ανησυχητικά – και αντίθετα από εκείνα της ΕΚΤ – συμπεράσματα.
Όπως φαίνεται στον διάγραμμα του Bloomberg Economics η ταχύτητα ανόδου των πληθωριστικών πιέσεων μέσα στο 2021 μετά την αποπληθωριστική βόμβα του 2020, ξεπερνά και εκείνη μεταξύ 2007 – 2008, όταν το κραχ της Lehman Brothers και η απότομη ύφεση οδήγησαν σε απότομη πτώση, την οποία ακολούθησε νέα άνοδος, μετά την σταδιακή και μικρής έντασης ανάκαμψη.
Με εκ των προτέρων γνώση των σημερινών... εκρηκτικών ανακοινώσεων της Eurostat, στο επιτελείο της ΕΚΤ επιχείρησαν χθες, με σχεδόν ταυτόχρονες και συνδυασμένες παρεμβάσεις της κας Λαγκάρντ στην ιταλική τηλεόραση (!), του Κεντρικού Τραπεζίτη της Γαλλίας Φρανσουά Ντε Γκαλώ και του Ισπανού αντιπροέδρου της ΕΚΤ κ. Ντε Γκίντος, να προλάβουν τις αντιδράσεις και να καθησυχάσουν τις αγορές, μπροστά στην νέα άνοδο του ΔΤΚ.
Επιπλέον ένα 24ωρο νωρίτερα το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ και πιθανή αντικαταστάτης του Γιένς Βάιντμαν στην κορυφή της διοίκησης της Bundesbank, η κα Ιζαμπέλ Σνάμπελ, εξηγούσε και αυτή τους λόγους της προσωρινότητας των πληθωριστικών πιέσεων...
Παρ' όλα αυτά οι ανακοινώσεις της Eurostat, για άλλη μια φορά, ξεπέρασαν της προβλέψεις (4,4%) δείχνοντας ότι ο ΔΤΚ εκτινάχθηκε από το 4,1% στο 4,9%, γεγονός που επιβεβαιώνει τον πρωτοφανή ρυθμό αύξησης του πληθωρισμού στην Ευρώπη.
Η δυναμική αυτή δυστυχώς υποστηρίζεται σταθερά από μια ανάλογα ισχυρή άνοδο των τιμών παραγωγού στην Ευρώπη, η οποία τους επόμενους μήνες θα μετακυλίεται στις τιμές λιανικής, σε συνδυασμό με τις επίσης αυξανόμενες τιμές εισαγωγής προϊόντων και υπηρεσιών.
Ο προβληματισμός που διαμορφώνεται έχει να κάνει πλέον ανοικτά με τις επιφυλάξεις που έχουν αναδυθεί σε σχέση με την ικανότητα της ΕΚΤ να είναι αποτελεσματική στην «αποστείρωση» του νομισματικού πληθωρισμού των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης, όπως είχε «καταφέρει» να πετύχει την δεκαετία που ακολούθησε το 2008.
Από το 2010 – 11 μέχρι και το 2019 όπως φαίνεται και στο προηγούμενο διάγραμμα, παρά τις πρωτοφανείς ποσότητες ρευστότητας που «έριξε» στις αγορές για να αναχαιτίσει τις συνέπειες της κατάρρευσης του 2008, η νομισματική «αποστείρωση» ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική.
Αλλά αυτό είχε να κάνει πέραν των άλλων με δύο παράγοντες που δεν υφίστανται στην τρέχουσα συγκυρία: την εφαρμογή σε οριζόντια κλίμακα στην Ευρώπη των κανόνων της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της λειτουργίας της κινέζικης εξαγωγικής «μηχανής» σαν μείζονος σημασίας αποπληθωριστικό παράγοντα.
Σ' αυτό το περιβάλλον η εμφάνιση της μετάλλαξης Omicron, έρχεται να επιδεινώσει τις δυνατότητες «ελέγχου» τόσο των δημοσιονομικών όσοι και των νομισματικών πολιτικών που θα μπορούσαν να μετριάσουν τις ήδη υπάρχουσες πληθωριστικές πιέσεις...
Φωτογραφία: Getty Images/Ideal Image
