Οι δηλώσεις του Ολλανδού Κεντρικού Τραπεζίτη Κλάας Κνοτ και η στροφή στη ρητορική της κας Λαγκάρντ, όσον αφορά την «ταχύτητα» απόσυρσης της ΕΚΤ από τη νομισματική χαλάρωση, έχουν φέρει στο κέντρο της προσοχής της αγοράς ένα παιχνίδι προβλέψεων για την «τύχη» των ομολόγων των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης.
Στην κορυφή της λίστας αυτού του παιχνιδιού βρίσκονται οι «μαντεψιές» για τα ομόλογα της Ιταλίας και της Ισπανίας, καθώς πίσω τους μπορεί να διακρίνει κανείς ένα άκρως ασταθές βουνό χρέους τρισεκατομμυρίων ευρώ, του οποίου οι αποδόσεις με κάθε παραμικρή κίνηση... γεννάνε κέρδη ή ζημιές δισεκατομμυρίων ευρώ.
Παρότι στην ίδια λίστα πολύ ψηλά βρίσκονται και τα ελληνικά ομόλογα, λόγω του πολύ υψηλού δημόσιου χρέους (207% του ΑΕΠ), εντούτοις το πολύ μικρό κομμάτι τους που βρίσκεται «ελεύθερο» προς διαπραγμάτευση στην αγορά, τροφοδοτεί ένα αντίστοιχα πολύ μικρό επενδυτικό ενδιαφέρον...
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τη non investment grade πιστοληπτική τους αξιολόγηση, να διευρύνει τόσο τα spreads, όσο και τις αποδόσεις τους, σε πιο φυσιολογικά επίπεδα – σε σχέση με αυτά που βρίσκονταν τα τελευταία δύο χρόνια κάτω από την ομπρέλα του PEPP – ξεπερνώντας αντίστοιχα το 2,1% και το 2,3%, με ανοδικές τάσεις. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που έχει εξαφανίσει τα αρνητικά επιτόκια στη διάρκεια των 10 ετών από το κρατικό χρέος της Ευρωζώνης.
Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον καταγράφονται θετικά και αρνητικά στοιχήματα για την τύχη των ελληνικών ομολόγων, ανάλογα με το πως οι «αναλυτές» πίσω από τα στοιχήματα έχουν τοποθετήσει το συγκεκριμένο «εθνικό» κίνδυνο στα επενδυτικά τους χαρτοφυλάκια.
Ποιος από τους δύο έχει δίκιο; Οι «αισιόδοξοι» ή οι «επιφυλακτικοί»;
Η απάντηση δεν μπορεί να αναζητηθεί ούτε στις εκθέσεις τους, ούτε στις τελευταίες εκτιμήσεις της έκθεσης της ΤτΕ, ούτε πολύ περισσότερο στον Προϋπολογισμό που ψηφίστηκε στη Βουλή το Δεκέμβριο.
Ούτε καν θα μπορούσε να αναζητηθεί στις αποφάσεις της ΕΚΤ του Δεκέμβρη, των οποίων το αναλυτικό υπόβαθρο σε σχέση με τον πληθωρισμό και τις εκτιμήσεις ανάκαμψης της ευρω-οικονομίας, έχει ήδη αναθεωρηθεί – ακριβέστερα διαψευσθεί - μέσα σε ένα μήνα...
Αντίθετα θα πρέπει να αναζητηθεί στη συνεκτίμηση των αποφάσεων που θα κρίνουν την ταχύτητα με την οποία θα συνεχιστεί ή όχι η απόσυρση της νομισματικής χαλάρωσης και της τελικής διαμόρφωσης των αλλαγών που θα επέλθουν στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Αναμφίβολα στο μεσοδιάστημα, τίποτα από όσα έχουν οριστικά αποφασιστεί, δηλαδή το τέλος του PEPP αφενός και η ημερομηνία των γαλλικών εκλογών αφετέρου δεν πρόκειται να αλλάξει...
Με τον πληθωρισμό να συνεχίζει την ανοδική του πορεία μέσα στο α' τρίμηνο του 2022 και την αβεβαιότητα για το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών να μπλέκεται αξεδιάλυτα με την κρίση στο... Ανατολικό Μέτωπο της Ευρωζώνης στην Ουκρανία, η ΕΚΤ το μοναδικό που θα είναι υποχρεωμένη αναμφίβολα να κάνει, είναι να διατηρήσει μια ρητορική ικανή να συντηρεί τη συναλλαγματική ισοτιμία του Ευρώ με το δολάριο και το γουάν σε μία ασταθή ισορροπία τρόμου. Μια ισορροπία ικανή να εκτονώνει τις ακόμα μεγαλύτερες ενεργειακές πληθωριστικές πιέσεις.
Οι αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας
Στο μεταξύ βέβαια οι συζητήσεις και οι ζυμώσεις για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης αν και έχουν ξεκινήσει σε καμία περίπτωση δεν αφήνουν να φανεί η πιθανή τους κατάληξη.
Πρόσφατα ο νέος ΥΠΟΙΚ της γερμανικής κυβέρνησης κ. Λίντνερ ήταν στη Ρώμη, για δύο λόγους.
Ο ένας αφορούσε τις συζητήσεις με τον Ιταλό συνάδελφό του για τις «αλλαγές» στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Ο απολογισμός αυτής της συζήτησης σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές άφησε μια πικρή γεύση στον Ιταλό ΥΠΟΙΚ: Η αίσθηση είναι ότι η γερμανική πλευρά θα επιμείνει στην παραδοσιακή αντιπαράθεση μεταξύ Βορρά και Νότου, με διάθεση συνέχισης της λιτότητας και της ευελιξίας.
Οι Ιταλοί «άκουσαν» τον Γερμανό να επαναλαμβάνει τα όσα γράφει το Συμβόλαιο Πολιτικής της Κυβέρνησης Συνασπισμού του Βερολίνου, ήτοι ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για αλλαγή πλεύσης από τη γερμανική κυβέρνηση σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις... Οι δημόσιες δαπάνες θα πρέπει να κατευθυνθούν προς τη στήριξη των επιχειρηματικών επενδύσεων και τον περιορισμό του κόστους ενέργειας για τη βιομηχανία, ενώ πρέπει να ισχύουν αυστηροί περιορισμοί στις κοινωνικές και αναδιανεμητικές δαπάνες...
Απέναντι στην «γραμμή» αυτή υπάρχει βέβαια η αντιπρόταση των Νότιων με τους οποίους έχει συνταχθεί ο Μακρόν, σύμφωνα με την οποία, το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να επανέλθει από την 1/1/23 με μία μεταβατική «φάση» στην διάρκεια της οποία κάθε χώρα θα πρέπει να έχει ένα διαφορετικό δεκαετές προσαρμοσμένο στην δική της μετα – covid κατάσταση πρόγραμμα στόχων απομείωσης του χρέους και των ελλειμμάτων...
Ο δεύτερος λόγος που ο κ. Λίντερ επισκέφθηκε την Ρώμη αφορούσε τον... έρωτά του με Ιταλίδα δημοσιογράφο την οποία πρόκειται να παντρευτεί σύντομα.
Ίσως εκείνη αποδειχθεί πιο αποτελεσματική στις... ζυμώσεις για το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Η διελκυστίνδα πάντως για το Σύμφωνο Σταθερότητας έχει στηθεί, είναι έτοιμη, αλλά δεν θα ξεκινήσει πριν ολοκληρωθούν οι γαλλικές εκλογές...
Το ελληνικό στοίχημα
Στο μεταξύ για την Ελλάδα «τρέχουν» και κάποιες ιδιαίτερα... στοιχήματα.
Η περιβόητη αναβάθμιση θα καθυστερήσει μέχρι το β' εξάμηνο του 2023 καθώς είναι υποχρεωμένη να περιμένει το εγχώριο εκλογικό αποτέλεσμα, για να αρχίσει να «ωριμάζει», μέσα σε συνθήκες που ακόμα και για την ΕΚΤ είναι ακόμα γεμάτες ερωτηματικά.
Και μάλιστα ερωτηματικά τα οποία οι αγορές – σύμφωνα με την τελευταία μελέτη της BIS (Monetary policy expectation errors) – δυσκολεύονται να προβλέψουν πως θα τα απαντήσει η Φρανκφούρτη.
Για την ακρίβεια οι αγορές με βάση όλα τα διεθνή ιστορικά στοιχεία... μόνιμα υποτιμούν τον τρόπο και το εύρος των απαντήσεων που δίνουν οι Κεντρικές Τράπεζες στις μεγάλες κρίσιμες καμπές.
Μάλιστα όσο μεγαλύτερα είναι αυτές (οι καμπές), τόσο περισσότερο πέφτουν έξω οι αγορές για το πως οι Κεντρικές Τράπεζες τα αντιμετωπίζουν...
Υπομονή λοιπόν, τα στοιχήματα είναι όλα στο τραπέζι και τα μεγάλα π.χ. για το Ευρώ ή τα ιταλικά ομόλογα και τα μικρά π.χ. για τα ελληνικά ομόλογα.
