Για κάποιες σχετικά ισχυρές οικονομίες της Ν.Α. Ασίας το οικονομικό τους περιβάλλον και η συναλλαγματική ισοτιμία των νομισμάτων τους, θυμίζει τις τελευταίες εβδομάδες, ημέρες του 1997 – 98, ημέρες που – τότε – απειλήθηκε η κατάρρευση των οικονομιών που μέχρι τότε αποκαλούνταν «Τίγρεις της Ασίας».
Αιτία αυτής της ασφυκτικής πίεσης, η συνεχής ανατίμηση του δολαρίου που υποστηρίζεται από τις συνεχείς αυξήσεις επιτοκίων και το αμερικανικό QT. Πολλά από τα νομίσματα της Ασίας βρίσκονται ήδη κάτω από τα επίπεδα των ισοτιμιών που οδήγησαν στην κρίση του τέλους της δεκαετίας του '90.
Η διαφορά σήμερα είναι ότι δεν αισθάνονται... μοναξιά, σ' αυτό το περιβάλλον, καθώς στην ίδια, λίγο μικρότερη ή μεγαλύτερη πίεση βρίσκονται ακόμα και τα ισχυρά νομίσματα, όπως το γιέν, το ευρώ ή του γουάν, πέρα από τα ήδη απαξιωμένα νομίσματα της Λ. Αμερικής.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η γραμμή άμυνας πολλών από τις οικονομίες αυτές, η στήριξη δηλαδή των νομισμάτων τους με παρέμβαση των Κεντρικών Τραπεζών και κινητοποίηση των συναλλαγματικών διαθεσίμων, δεν έχει περιθώρια σημαντικής αποτελεσματικότητας, όσο η Fed συνεχίζει να αυξάνει τα επιτόκια και να ενεργοποιεί το QT (μείωση του ισολογισμού της Fed, με μη επανεπένδυση των λήξεων των ομολόγων του QE).
H «κεφαλαιακή άμπωτη» που προκαλεί η νομισματική πολιτική της Fed από τη στιγμή που άλλαξε γραμμή (και έπαψε να χαρακτηρίζει τον πληθωρισμό «προσωρινό φαινόμενο»), αυξάνοντας το κόστος του χρήματος/περιορίζοντας την ρευστότητα, έχει υποχρεώσει τις κεντρικές τράπεζες σε συντονισμό των κινήσεών τους στην ίδια κατεύθυνση με ελάχιστες προς το παρόν εξαιρέσεις (Ιαπωνία, Τουρκία). Προκαλώντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση της ρευστότητας διεθνώς.
Οι διαπιστώσεις του IIF
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει στο τελευταίο δελτίο του το IIF (Institute of International Finance) στου οποίου το τελευταίο Συνέδριο των μελών του εκτιμήθηκε ομόφωνα ότι «η ρευστότητα συρρικνώνεται διεθνώς και η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί...».
Τα μέλη του IIF διαφώνησαν μεταξύ τους για το αν οι Κεντρικές Τράπεζες πρέπει ή δεν πρέπει να συνεχίσουν στη «γραμμή» αυτή όσον αφορά την νομισματική σύσφιξη, με τους μισούς να είναι υπέρ και τους άλλους μισούς κατά... Συμφώνησαν όμως ομόφωνα για το ότι οι συνέπειες είναι ήδη εμφανείς και θα επιδεινωθούν όσον αφορά την ρευστότητα διεθνώς.
Και αυτό γιατί η νομισματική πολιτική της Fed, προκαλεί μία τεραστίων διαστάσεων «έξοδο» κεφαλαίων από οικονομικές περιοχές με μεγάλη μόχλευση, γεγονός που οδηγεί τα άλλα νομίσματα σε διολίσθηση της ισοτιμίας τους και τα μετατρέπει σε κερκόπορτες πληθωριστικών πιέσεων και δημοσιονομικού προβληματισμού και ύφεσης, όπως επιβεβαίωσε στην τελευταία του Έκθεση του ΔΝΤ.
Στερλίνα και Ευρώ
Μόνο που αυτή η πίεση, αυτή τη φορά και σε διαφορά από τα τέλη της δεκαετίας του '90, «χτυπά» κάθε αδύνατο σημείο, είτε σε αναδυόμενες οικονομίες, είτε σε ανεπτυγμένες, με διάφορες αφορμές που μπορούν να αυξήσουν την αβεβαιότητα όπως π.χ. τις πολιτικές περιπέτειες της Μ. Βρετανίας... Αυτή η πλευρά της πραγματικότητας είναι και το κύριο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο νέος, θατσερικός όπως ο ίδιος διακηρύσσει, πρωθυπουργός της κ. Σούνακ.
Σε κάθε περίπτωση η «πίεση» αυτή καταγράφεται και στην περιοχή του Ευρώ. Με τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρωνομίσματος να κλυδωνίζεται σταθερά κάτω από την αδιανόητη πριν από ένα χρόνο ισοτιμία του ένα προς ένα, διατηρώντας το Ευρώ στον ρόλο της κερκόπορτας για τις πληθωριστικές πιέσεις, αλλά και για την επιδείνωση της ύφεσης στην Ευρωζώνη.
Το μεγάλο ερώτημα για την ΕΚΤ είναι αν είναι σε θέση να σταθεροποιήσει το Ευρώ και μαζί του τα ευρωπαϊκά εισοδήματα, χωρίς να βυθίσει την Ευρωζώνη σε μία άσχημη και χωρίς ορατό τέλος ύφεση, με την ταχεία αύξηση των επιτοκίων. Αλλά και την συρρίκνωση της ρευστότητας με την απόσυρση των TLTROs και την επίσπευση της μη επανεπένδυσης των χαρτοφυλακίων του APP και PEPP.
Την Πέμπτη η ΕΚΤ ίσως δώσει σημάδια των προθέσεών της ειδικά στο πως θα σταθεί απέναντι στο θέμα της «κεφαλαιακής άμπωτης» και της σταθεροποίησης του Ευρώ.
