Ροή
Πλήρης ημερών - 94 ετών- έφυγε από τη ζωή ο άνθρωπος που έφερε στην Ελλάδα το ακτινίδιο! Ο Τάσος Μίχος, Γεωπόνος του ΑΠΘ, γεννημένος στην Κορυσό Καστοριάς το 1929, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του σαν γεωπόνος εφαρμογών -αυτό που λέμε ο γεωπόνος στο χωράφι, δίπλα στον αγρότη- στην Κατερίνη. Πήρε δύο φορές Υποτροφία και βρέθηκε στην Ιταλία και Γαλλία, όπου έγινε κοινωνός των νεωτεριστικών αντιλήψεων της γεωργίας.
Εμαθε για το ακτινίδιο, το εθνικό φρούτο της Νέας Ζηλανδίας και κατόρθωσε σε πείσμα της γραφειοκρατίας της εποχής να το φέρει στην Ελλάδα. Η καλλιέργειά του ξεκίνησε από την Κατερίνη, περιοχή που βοηθούν πολύ οι κλιματολογικές συνθήκες. Από εκεί διαδόθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Σήμερα η καλλιέργεια του ακτινιδίου απασχολεί περί τις 100.000 στρέμματα κυρίως στη Βόρειο Ελλάδα και παράγει περί τους 300.000 τόννους ετησίως. Το 60% σχεδόν της παραγωγής εξάγεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Εικάζεται οτι το όνομά του το οφείλει στο εσωτερικό του σχήμα που μοιάζει με ακτίνες ποδηλάτου!
Η χώρα μας φιγουράρει στην πρώτη τριάδα των παγκόσμιων παραγωγών, μετά την Νέα Ζηλανδία και την Ιταλία και κατέχει ηγετική θέση στις παγκόσμιες αγορές. Η θέση μας, βελτιώνεται συνέχεια τα τελευταία χρόνια, όταν η Ιταλία αποδέχθηκε ουσιαστικά πριν λίγα χρόνια, οτι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ούτε το αρίστης ποιότητας και τοποθέτησης στην αγορά ακτινιδίου Νέας Ζηλανδίας, ούτε το φθηνότερο ελληνικό, αφήνοντας σταδιακά χώρο για τις Ελληνικές εξαγωγές.
Η συγκομιδή τους ακτινιδίου είναι “ελεγχόμενη”, αφού δεν επιτρέπεται η αποκοπή του από το δένδρο πριν φτάσει σε συγκεκριμένο βαθμό ωρίμανσης. Η παράμετρος αυτή είναι πολύ σημαντική για την εμπορική πορεία του φρούτου, αφού συγκομίζεται το φθινόπωρο και καταναλώνεται μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Η παγκόσμια ζήτηση κορυφώθηκε την περίοδο της πανδημίας, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του φρούτου αυτού σε βιταμίνη C, περιζήτητο συστατικό την εποχή εκείνη.
Οι παραγωγοί ακτινιδίου δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι από την απόδοση της καλλιέργειας παρόλο το υψηλό κόστος εγκατάστασης της καλλιέργειας και εισροών, ακριβά λιπάσματα και ενέργεια και κυρίως την έλλειψη εργατικών χεριών κατά την περίοδο της συλλογής.
Θεωρείται από τις πλέον οικονομικά προσοδοφόρες καλλιέργειες στην Ελλάδα.
