Το χρέος που βαρύνει το αμερικανικό δημόσιο αναμένεται να φτάσει σε άνευ προηγούμενου επίπεδα το 2029, αγγίζοντας το 109% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO).
Έως το 2054, μάλιστα, το χρέος αυτό αναμένεται να φτάσει στο 166% του ΑΕΠ, ενώ «βρίσκεται σε τροχιά να διογκωθεί ακόμη περισσότερο», προβλέπει η υπηρεσία.
Το report αποτυπώνει ένα μελλοντικό «στιγμιότυπο» που δείχνει πώς θα είναι πιθανώς η οικονομία και ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός τα επόμενα 30 χρόνια, εάν η νομοθεσία δεν αλλάξει σημαντικά.
The federal budget deficit increases significantly in relation to gross domestic product over the next 30 years, in CBO’s projections, pushing federal debt held by the public far beyond any previously recorded level. https://t.co/ckY5tgfsJL
— U.S. CBO (@USCBO) March 20, 2024
Το Γραφείο Προϋποπλογισμού του Κογκρέσου εκτιμά ότι η αύξηση του χρέους του δημοσίου θα προέλθει από τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα οποία τροφοδοτούνται εν μέρει από τα ολοένα και αυξανόμενα κόστη δανεισμού. Στην έκθεση σημειώνεται, επίσης, ότι οι ομοσπονδιακές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι πολύ μεγάλες με βάση τα ιστορικά πρότυπα, κυρίως εξαιτίας των εκροών προς το Medicare και άλλα ασφαλιστικά προγράμματα που έρχονται να προστεθούν στις πληρωμές τόκων. Έως το 2054, οι δαπάνες θα αντοιστοιχούν στο 27,3% του ΑΕΠ, ενώ τα έσοδα θα αντιστοιχούν στο περίπου 19%, εκτιμά το CBO.
Παρά το γεγονός ότι αναμένεται να γραφτεί αρνητική ιστορία στο χρέος την επόμενη πενταετία, τα ελλείμματα και τα χρέη δείχνουν ποσοτικά να είναι μικρότερα στο τελευταίο report σε σύγκριση με τον Ιούνιο του 2023, κυρίως χάρη στα όρια δαπανών που έχει επιβάλει το Κογκρέσο.
Πάντως το CBO «κρούει των κώδωνα του κινδύνου» για τις πιθανές επιπτώσεις από την αύξηση του χρέους της γενικής κυβέρνησης, λέγοντας πως «μπορεί να επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη, να αυξήσει τις πληρωμές τόκων για τους ξένους κατόχους αμερικανικού χρέους και να εγείρει σημαντικούς κινδύνους για το δημοσιονομικό και οικονομικό outlook. Μπορεί ακόμη και να περιορίσει ασφυκτικά το πλαίσιο με βάση το οποίο θα χαράζουν πολιτικές οι νομοθέτες».
