Ο αμερικανικός λαός μάλλον φέρνει πίσω τον Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο, με τους αναλυτές να βλέπουν μέχρι και σαρωτικό πέρασμα των Ρεπουμπλικάνων, με κατάληψη και της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Σύμφωνα με την Berenberg, ο Τραμπ παραμένει απρόβλεπτος και εκκεντρικός. Επομένως, δεν μπορεί κανείς πραγματικά να υπολογίσει ποιες από τις συχνά μεγαλεπήβολες και όχι πάντα συνεπείς προεκλογικές υποσχέσεις του θα εφάρμοζε πραγματικά. Αλλά σε αντίθεση με το 2016, ο Τραμπ και το περιβάλλον του δεν θα εκπλαγούν από τη νίκη στις εκλογές. Πιθανότατα θα ήταν σε θέση να εφαρμόσει τις πολιτικές του επιλογές πιο γρήγορα και αποτελεσματικά από ό,τι έκανε μετά την πρώτη ανάληψη των καθηκόντων του τον Ιανουάριο του 2017.
Ο Τραμπ υποστηρίζει κάποια απορρύθμιση (συμπεριλαμβανομένων περισσότερων γεωτρήσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου), φορολογικές μειώσεις, δασμούς και σκληρή γραμμή για τη μετανάστευση. Οι πολιτικές του πιθανότατα θα οδηγούσαν σε μια προσωρινή ενίσχυση της ανάπτυξης μέσω της απορρύθμισης και των υψηλότερων τιμών (εάν οι δασμοί και η μεγαλύτερη εγχώρια ζήτηση αντισταθμίσουν περισσότερο τον θετικό αντίκτυπο της απορρύθμισης από την πλευρά της προσφοράς). Ο αντίκτυπος στην ανάπτυξη το 2025 και το 2026 θα μπορούσε να είναι σημαντικός εάν η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών και στις δύο αίθουσες του Κογκρέσου του επιτρέψουν να μειώσει τους φόρους.
Μια πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική, μεγαλύτερη ανάπτυξη και υψηλότερες τιμές καταναλωτή σε περίπτωση σοβαρών δασμών πιθανότατα θα ανάγκαζαν τη Fed να σταματήσει πιο άμεσα τη μείωση των επιτοκίων, πιθανώς στο εύρος του 4,25% - 4,5% αντί να κινηθεί σε ένα εύρος 3,75% - 4%. Η Berenberg προβλέπει επί του παρόντος ότι δεν θα υπάρξει καμία σημαντική αλλαγή στην οικονομική πολιτική των ΗΠΑ το 2025. Αυτό θα συμπίπτει με υψηλότερες αποδόσεις ομολόγων και ισχυρότερο δολάριο. Αν και οι πρόσθετες φορολογικές μειώσεις θα μπορούσαν να τονώσουν την ανάπτυξη για λίγο, οι καταναλωτές και οι εταιρείες θα πρέπει να πληρώσουν εν μέρει γι 'αυτό μέσω του υψηλότερου κόστους δανεισμού.
Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, οι δασμοί, η λιγότερη μετανάστευση και η διάβρωση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς θα μειώσουν την αναπτυξιακή τάση. Οι μακροπρόθεσμοι δημοσιονομικοί κίνδυνοι θα αυξηθούν. Αλλά ως το απόλυτο ασφαλές καταφύγιο του κόσμου, οι ΗΠΑ πιθανότατα θα συνεχίσουν να προσελκύουν εισροές σε περιόδους γεωπολιτικής αβεβαιότητας. Ως αποτέλεσμα, οι ΗΠΑ πιθανότατα θα ξεφύγουν από τα αυξημένα δημοσιονομικά ελλείμματα για λίγο προτού τελικά τις στοιχειώσουν οι vigilantes των ομολόγων.
Για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα σήμαινε σημαντική εμπορική πολιτική και γεωπολιτική αβεβαιότητα, με αρνητικές επιπτώσεις για την αναπτυξιακη δυναμικής στη ζώνη. «Θα υποθέταμε ότι ο Τραμπ αρχικά θα επέβαλλε μόνο επιλεκτικούς δασμούς, αλλά θα απειλούσε να προχωρήσει σε ακόμη περισσότερους εάν η Κίνα και η Ευρώπη δεν του προσφέρουν σημαντικές παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις. Αυτό θα ήταν παρόμοιο με την προσέγγισή του το 2017-2020. Από μόνη της, μια τέτοια κλιμάκωση των εμπορικών εντάσεων θα μπορούσε επιφέρει μια μείωση των εκτιμησέων για την ανάπτυξη στη Γερμανία για το 2025 (επί του παρόντος 0,5%) κατά 0,2 ποσοστιαίες μονάδες, όπως και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες κατά 0,1 ποσοστιαίες μονάδες. Εάν ο Τραμπ προχωρήσει παραπέρα και επιβάλει δασμούς 10% σε όλες τις εισαγωγές από την Ευρώπη, η ζημιά θα μπορούσε να είναι πιο σημαντική. Φυσικά, μια θετική διάχυση από την προσωρινά ταχύτερη ανάπτυξη των ΗΠΑ και ένα ισχυρότερο δολάριο μπορεί να μετριάσει κάπως αυτή τη ζημιά. Η ασθενέστερη ανάπτυξη στην Ευρώπη θα μπορούσε να ανατρέψει την ισορροπία προς μια ελαφρώς πιο ήπια στάση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Η προσέγγιση του Τραμπ στα γεωπολιτικά ζητήματα (μικρότερη υποστήριξη της Ουκρανίας, πίεση στο Κίεβο να αποδεχθεί μια ανακωχή με όρους ευνοϊκούς για τη Ρωσία) παραμένει ένα μείζον ζήτημα με δυνητικά σοβαρές συνέπειες για την Ευρώπη, καθώς και για την αξιολόγηση της Κίνας για την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ να αποτρέψουν μια μελλοντική κινεζική προσπάθεια να καταλάβει την Ταϊβάν.
