Ροή
Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε για την άνοδο των τιμών στα τρόφιμα. Είναι πλέον δεδομένο πως η τάση ανοδικών τιμών στο ράφι για πολλά είδη πρώτης ανάγκης, θα συνεχιστεί.
Το πρόβλημα έχει την πηγή του στο κόστος πρώτων υλών, αλλά και μεταποίησης αφού το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευτεί.
Στο όλο πρόβλημα φανταστείτε να μειωθεί και προσφορά των αγροτικών προϊόντων, αφού οι αγρότες μας, όπως και οι Ευρωπαίοι αγρότες συνολικότερα, θα εγκαταλείψουν (εγκαταλείπουν ήδη για την ακρίβεια) πολλές καλλιέργειες που έχουν μεγάλο κόστος παραγωγής. Η μειωμένη προσφορά θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το όλο πρόβλημα (νόμος προσφοράς και ζήτησης) και μάλιστα με ρυθμούς που μέχρι σήμερα δεν έχουμε ξαναδεί μεταπολεμικά.
Αντί αυτού τι κάνουμε για να βοηθήσουμε τους αγρότες μας; Δίνουμε υποσχέσεις... η βοήθεια που έχει φτάσει μέχρι στιγμής στους λογαριασμούς των αγροτών και κτηνοτρόφων είναι μηδαμινή. Οι αγρότες ωστόσο έχουν ολοκληρώσει και συνεχίζουν τις καλλιεργητικές εργασίες - φροντίδες με πολύ μεγάλο κόστος παραγωγής. Πολλοί από αυτούς εγκαταλείπουν το επάγγελμα ή στρέφονται σε καλλιέργειας χαμηλότερης προστιθέμενης αξίας.
Εκτός των άλλων, οι πληρωμές των υφιστάμενων ενισχύσεων φαίνεται πως έχουν αποπρογραμματιστεί σε σχέση με τα παρελθόν, ενώ η νέα ΚΑΠ φέρνει σημαντικές περικοπές στην «τσέπη» των αγροτών από το 2023.
Μπορεί λοιπόν να αυξάνονται τα προβλήματα και να ανεβαίνουν διαρκώς οι τιμές στα τρόφιμα, ωστόσο κανείς ΔΕΝ ασχολείται με τον αγροτικό τομέα και τα προβλήματα του. Κανένα κεντρικό μέσο μαζικής ενημέρωσης δεν έχει κύριο θέμα τη διατροφική κρίση, τα προβλήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων. Κάτι μικρά ρεπορτάζ βλέπουμε και όλο αυτό ξεχνιέται πολύ γρήγορα.
Τα ΜΜΕ κωφεύουν, οι εκάστοτε κυβερνήσεις τοποθετούν στην κεφαλή του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) ανθρώπους που μικρή σχέση έχουν με τη γεωργία και μέχρι να ενημερωθούν χάνεται χρόνος πολύτιμος.
Καλώς η κακώς τα υπουργεία Τουρισμού και Αγροτικής Ανάπτυξης είναι καίριας σημασίας για τη χώρα μας. Όταν αλλάζουν οι υπουργοί και οι σύμβουλοι τους σαν τα «πουκάμισα» δε μπορεί να υπάρξει ενιαία στρατηγική.
Εκτός των άλλων η ελληνική κοινωνία έχει στρεβλή εικόνα για τους γεωργούς και κτηνοτρόφους μας. Επικρατεί δε η άποψη ανάμεσα σε πολλούς πως οι αγρότες μοιράζονται πακτωλό χρημάτων. Η αλήθεια είναι πως το 90% των αγροτών μας (ίσως και περισσότεροι) παίρνουν τόσες ενισχύσεις που δε φτάνουν να καλύψουν ούτε τις μισές πάγιες ανάγκες της εκμετάλλευσης τους. Και αν δεν τις έπαιρναν αυτές... τότε τα προϊόντα τους θα έφταναν στο πιάτο μας πανάκριβα ή θα τρώγαμε κυρίως τρόφιμα εισαγωγής, αμφιβόλου ποιότητας. Οι επιδοτήσεις δίνονται σε κάθε αγρότη για να μπορεί να πουλάει αυτός σε εμάς φθηνά. Δεν είναι τόσο πολλά τα χρήματα για να ξοδεύονται σε αυτοκίνητα, διασκεδάσεις και λοιπές απολαύσεις, όπως θέλουν να πιστεύουν πολλοί αστοί. Αυτά ήταν για λίγους και έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Χρειάζεται έντονη προβολή του όλου θέματος αν θέλουμε να παραμείνουμε στο «παιχνίδι» της παραγωγής τροφίμων… σε αντίθετη περίπτωση τα εισαγόμενα τρόφιμα θα γίνουν ο κανόνας στο πιάτο μας και τα ελληνικά τρόφιμα θα αποτελούν την εξαίρεση ή θα είναι είδη πολυτελείας για τους Έλληνες καταναλωτές...
