Ροή
Πολλά εξαγγελθεί στα πρώτα μέτρα για τις πλημμύρες στο θεσσαλικό κάμπο αλλά με τους εργάτες γης, αλλοδαποί οι περισσότεροι, δεν έχει ασχοληθεί κανείς….
Υπάρχει μια υποψία, ότι ανάμεσα στα θύματα, τελικά θα είναι και κάποιοι αλλοδαποί, ασιατικής κυρίως καταγωγής, που έμεναν σε πρόχειρα καταλύματα έξω στα χωράφια. Όλα είναι πιθανά. Εμείς, εδώ, θα εστιάσουμε στη καλή πλευρά του θέματος. Τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των αλλοδαπών εργατών που μένουν έξω από τα χωριά. Οι λόγοι πολλοί, αλλά εμείς κρατάμε το θετικό ότι δεν είναι όπως πριν 10 χρόνια, που σε κάθε αποθήκη στον κάμπο έβλεπες και κάνα δυο Ασιάτες να κοιμούνται.
Δεύτερο θετικό, αυτοί οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι από βροχές παρόμοιου ύψους, όπως μας διαβεβαίωναν κάποιοι Ινδοί εργάτες και ξέρουν να προφυλαχθούν. Από τα σπασμένα ελληνικά τους, έγινε κατανοητό ότι στις χώρες τους δεν περιμένεις τελευταία στιγμή να αντιδράσεις και ούτε από κάποιον άλλο να σε σώσει. Κάνεις ό,τι μπορείς μόνος σου. Ούτε Πολιτική Προστασία, ούτε Πυροσβεστική.
Για τους δύο αυτούς λόγους, ελπίζουμε οι απώλειες τέτοιου είδους να είναι ανύπαρκτες. Σε τέτοιες άλλωστε, καταστροφές… η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Στο καθαρά οικονομικό τώρα, σκέλος, που μας αφορά, οι αγροτοεργάτες, είναι από τους πλέον θιγμένους από την κακοκαιρία και την παράλυση της αγροτικής οικονομίας της Θεσσαλίας. Ξαφνικά, από τη μια ημέρα στην άλλη, δεν υπάρχει μεροκάματο, ούτε για δείγμα! Κάποια βοήθεια στον καθαρισμό σπιτιών, αυλών, αποθηκών και στάβλων γίνεται είτε σε εθελοντική και... ανταποδοτική βάση, ξεπληρώνοντας τότε που τον πήγες στο νοσοκομείο, είτε με αβέβαιη πληρωμή του ημερομισθίου. Είναι λογικό ο κάθε πληγείς να θέλει να μειώσει τα έξοδά του, αφού είδε όλο του το ετήσιο εισόδημα να χάνεται κάτω από το νερό. Άρα, καθαρίζει τις λάσπες μόνος του. Κάποιοι με περισσότερες ανάγκες, αναγκάζονται να απασχολήσουν εργάτες για τη δουλειά. Όσοι έχουν λεφτά πληρώνουν, ή θα πληρώσουν. Οι υπόλοιποι θα πουν... γράψ'τα, με τις αποζημιώσεις!
Από πού θα βρει, όμως, εισόδημα ο εγκατεστημένος μόνιμα στην Ελλάδα αλλοδαπός με την οικογένειά του; Έχει υποχρεώσεις, ενοίκια, έχει κι αυτός απώλειες οικοσκευής, αλλά κυρίως δεν έχει άλλους πόρους, ούτε συγγενείς να ζητήσει βοήθεια. Ούτε η σύνταξη της μάνας θα μπει στο τέλος του μήνα, ούτε το ενοίκιο από μια γκαρσονιέρα στη Λάρισα, ούτε τα επιδόματα θα είναι γι' αυτούς σωστά και ολόκληρα. Οι άνθρωποι περίμεναν να βγάλουν τα προς το ζην δουλεύοντας στα χωράφια, αυτό ήταν όλο! Αυτή την εποχή θα μάζευαν σωληνάκια από τα καλαμπόκια και τα βαμβάκια που τώρα βρίσκονται παντού στον κάμπο σκορπισμένα, άλλοι θα ξεκινούσαν το μάζεμα μήλων και σταφυλιών, αργότερα θα ασχολούνταν με τη συγκομιδή του βαμβακιού. Φέτος, πέσανε όλα τα στραβά μαζί και δεν έχει και πολλές ελιές να μαζέψουν τουλάχιστον το λάδι της χρονιάς. Αλλά, δεν βαριέσαι «μαθημένοι στα λίγα είμαστε εμείς», τους ακούς να λένε! Στα λίγα, όχι στο τίποτα θα πρέπει να παρατηρήσει κανείς…
Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία εργατών γης που έμεναν μόνιμα σε άλλες χώρες και έρχονταν εδώ για δουλειά εποχιακά, κυρίως στο φόρτε της συγκομιδής, αλλά όχι μόνο. Αυτοί είναι μια ιδιόρρυθμη περίπτωση: άλλοι ήταν ήδη εδώ στην Ελλάδα, άλλοι ήταν στο δρόμο κι ερχόντουσαν, άλλοι δεν θα έλθουν καθόλου. Έχουν όμως, όλοι κάποιο κοινό σημείο: δεν θα υπάρχει δουλειά για κανέναν! Και πώς θα ζήσουν αυτοί; Ας βρουν το τρόπο τους, θα απαντούσε κάποιος που κουράστηκε με το σήριαλ της καταστροφής. Θα στεναχωρηθούμε τώρα και για τους αλλοδαπούς… Εάν δεν στεναχωρηθούμε φέτος, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα διπλοστεναχωρηθούμε του χρόνου, που θα ψάχνουμε εργάτες και δεν θα βρίσκουμε να μαζέψουμε τις σοδειές. Οι επαφές των βαλκάνιων γειτόνων μας με τις πλούσιες χώρες του ευρωπαϊκού βορά, που συνεχώς διψούν για ανειδίκευτη εργασία, έχουν πυκνώσει τα τελευταία χρόνια από τότε που επετράπη η ελεύθερη μετακίνηση εργατών. Άρα, η απόφαση να μεταναστεύσουν στη Γερμανία ή το Βέλγιο δεν είναι τόσο δύσκολη όσο παλαιότερα. Μια γειτόνισσά μου είναι με το ένα πόδι εδώ και το άλλο στη Σουηδία που έχει την αδελφή της. Είναι κι αυτά τα κοινωνικά δίκτυα με τις ωραίες φωτό σε πάρκα και ποτάμια που ξετρελαίνουν τα παιδιά. Ακούνε και κάτι, ονομαστικούς, μισθούς πολλαπλάσιους των δικών μας και τρελαίνονται.
Ποιος θα μείνει όμως εδώ να μαζέψει του χρόνου τα ροδάκινα και τα κεράσια; Να στρώσει τα σωληνάκια στα καλαμπόκια και τα βαμβάκια; Να κόψει την άνοιξη τα χόρτα; Να «κουμανταρίσει» τα πράματα, όπως χαρακτηριστικά λένε οι τσοπάνηδες; Να μαζέψει τις ελιές της επόμενης παραγωγικής χρονιάς που φυσιολογικά αναμένεται ιδιαίτερα καλή; Ποιος θα φροντίσει τη γιαγιά και τον παππού στο χωριό; Ποιος θα κάνει ένα σωρό δουλειές σε σπίτια και χωράφια;
Σαν να βλέπω μπροστά μου του χρόνου την εικόνα, απελπισμένων αγροτών από την Μακεδονία να λένε μπροστά στα έτοιμα βερίκοκα και ροδάκινα, δεν βρίσκουμε κανένα να μας τα μαζέψει και οι νέοι κάθονται στις καφετέριες. Θα μείνουν στα δένδρα ελιές θα διαμαρτύρονται συνεταιρισμοί και ιδιώτες που θα βλέπουν τις εξαιρετικά υψηλές τιμές του ελαιόλαδου να περνούν μπροστά τους και να τους προσπερνούν.
Μήπως λιμνάζουν τίποτα χρήματα από σεμιναριακού τύπου εκπαιδεύσεις και καταρτίσεις και με λίγο διευρυμένα κριτήρια κάποιο από αυτούς μπορέσουν και βρουν μια βοήθεια. Άλλωστε, αυτοί δεν είναι που θα υλοποιήσουν μεγάλο μέρος της επερχόμενης βιωσιμότητας της τροφής μας? Γιατί να μη τους προετοιμάσουμε φέτος το χειμώνα που δεν θα έχουν δουλειά?
Μεγάλη ανακούφιση γι' αυτούς θα είναι η πάσης φύσεως τακτοποίηση των παιδιών τους. Από αυτά του Δημοτικού που πηγαίνουν φροντιστήριο Αγγλικά μέχρι αυτά που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο. Τα πρώτα θα μπορούσε ο τοπικός Δήμος να περικόψει τα δημοτικά τέλη του φροντιστηρίου κι αυτό με τη σειρά του να κάνει μια έκπτωση στα δίδακτρα. Μικρή θα μου πείτε? Οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων ξέρουν τη δουλειά τους και θα κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, ξέρουν από τη ζημιά δεν βγαίνει κέρδος.
Ίσως να υπήρξαν και κάποια επιπλέον κουπόνια σίτισης ή διαμονής για τα παιδιά που σπουδάζουν σε άλλη πόλη. Το κόστος θα είναι μικρό ενώ η ανταπόκριση ενθουσιώδης: «έφαγα μαμά σήμερα με τα κουπόνια, στο εστιατόριο στη γωνία!». Φέρτε λίγο την εικόνα μπροστά σας...
Ως μια βασική αιτία αναχώρησης πολλών αλλοδαπών εργατών από τη χώρα μας αναφέρεται η δαιδαλώδης και πολύ ακριβή διαδικασία απόκτηση άδειας παραμονής και εργασίας. Δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε, παρόλο που έχουμε τύχει αυτήκοοι μάρτυρες πολλών τέτοιων ιστοριών. Αυτό δεν στοιχίζει τόσα πολλά στο κράτος μας και θα άξιζε το κόπο να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία απλοποίησής του. Και ούτε αφορά κάποιους από τους φορείς που έχουν πολύ δουλειά τώρα με τις πλημμύρες... Να δείξουμε τουλάχιστον μια δυναμική...μήπως και ξεγελάσουμε και κανένα βρε αδελφέ και αναβάλει την αναχώρησή του και προλάβουμε και σπείρουμε!!!
