Επτά «καύτα» μέτωπα είναι ανοιχτά για τον Γερμανό Καγκελάριο, Όλαφ Σολτς, ο οποίος πλησιάζει στο μέσον της θητείας του.
Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου αλλά και οι τρεις κάλπες σε αντίστοιχα ανατολικο-γερμανικά κρατίδια θα αποτελέσουν σημαντικό πρόκριμα για τη συνέχιση της θητείας του έως τις ομοσπονδιακές εκλογές του φθινοπώρου του 2025.
Το αργότερο έως τότε θα πρέπει, σύμφωνα με τη Welt, να αντιμετωπίσει τα εξής αμείλικτα ερωτήματα:
1. Πότε ο Καγκελάριος θα πατήσει «πόδι» στην κυβέρνησή του;
Ο τρικομματικός συνασπισμός είναι αντιδημοφιλής και διχασμένος. Από πού πρέπει να εξοικονομήσει το κράτος, πού πρέπει να δαπανήσει χρήματα. Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η Γερμανία τους μετανάστες; Και τι γίνεται με την άνοδο του δεξιού εξτρεμισμού; Η Γερμανία βρίσκεται σε αναταραχή, όπως δείχνουν οι διαδηλώσεις κατά του AfD τις τελευταίες ημέρες.
Αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει θέμα στο οποίο να μπορεί να συμφωνήσει η κυβέρνηση που αποτελείται από το SPD, το FDP και τους Πράσινους.
Ο Ομοσπονδιακός Καγκελάριος εμφανίζεται αδύναμος στην ηγεσία. Ένα ερώτημα που πρέπει να θέσει στον εαυτό του ο Όλαφ Σολτς είναι: «δεν είναι καιρός να πατήσω πόδι;» Θα πρέπει λοιπόν να αξιοποιήσει επιτέλους την εξουσία που παρέχει ο βασικός νόμος στον αρχηγό της γερμανικής κυβέρνησης
2. Τι θα συμβεί αν κερδίσει ο Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ;
Ήταν μια εμπιστευτική συζήτηση μεταξύ των ισχυρών ανθρώπων του κόσμου. Τον Ιανουάριο του 2020, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είπε στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν θα βοηθήσουμε εάν η Ευρώπη δεχθεί επίθεση». Τουλάχιστον αυτό δήλωσε ο Επίτροπος Τιερί Μπρετόν, αρμόδιος για τους εξοπλισμούς και παρών στη συνάντηση, πριν από λίγες ημέρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.
Μέχρι σήμερα, ο Τραμπ, ο οποίος θα μπορούσε να επανεκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ φέτος, δεν φαίνεται να έχει αλλάξει γνώμη. Πριν από λίγες ημέρες, ένας παρουσιαστής του αμερικανικού καναλιού Fox τον ρώτησε αν στέκεται στο πλευρό του ΝΑΤΟ και αν θα υπερασπιζόταν τους Ευρωπαίους συμμάχους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Η απάντηση του Τραμπ: «Εξαρτάται από το αν μας φέρονται καλά».
Δύο σενάρια φαίνονται τώρα πιθανά:
- Πρώτον, μετά από 75 χρόνια συμμετοχής, ο Τραμπ θα οδηγήσει πράγματι τις ΗΠΑ εκτός ΝΑΤΟ, αν κερδίσει τις εκλογές.
-Δεύτερον, ο Τραμπ χρησιμοποιεί την απειλή της αποχώρησης για να ασκήσει πίεση στους Ευρωπαίους και να κερδίσει κάτι για τη χώρα του σε άλλους τομείς.
Για παράδειγμα, στην εμπορική πολιτική, υπάρχει το ζήτημα των δασμών που επιβάλλει η ΕΕ στα αμερικανικά προϊόντα. Θα ήταν κρίσιμο, λοιπόν, θα μάθει κανείς από τον Σολτς το πώς προετοιμάζει τη Γερμανία και την Ευρώπη για την πιθανή επιστροφή του Τραμπ, αλλά και το πώς χειρίζεται την αμυντική ετοιμότητα της Γερμανίας
3. Πώς μπορεί η ΕΕ να διατηρήσει την ικανότητά της να λειτουργεί;
Οι διπλωμάτες στις Βρυξέλλες μιλούν για το «κόλπο του καφέ». Σε σύνοδο κορυφής της ΕΕ στα τέλη του περασμένου έτους, ο Βίκτορ Όρμπαν αρνήθηκε να συμφωνήσει με την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ουκρανίας. Οι συνομιλίες έμοιαζαν αδιέξοδες μέχρι που ο καγκελάριος Σολτς πρότεινε στον Ούγγρο πρωθυπουργό να εγκαταλείψει για λίγο την αίθουσα συνεδριάσεων και να πιει έναν καφέ έξω από την πόρτα. Ο Όρμπαν συμφώνησε - και έτσι απείχε από την ψηφοφορία.
Δεν προχώρησε σε άλλο θέμα. Η ΕΕ θέλει να παράσχει στην Ουκρανία 50 δισεκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά ο Όρμπαν εξακολουθεί να το μπλοκάρει.
Και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο Σολτς θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει ξανά το «κόλπο του καφέ» στην επόμενη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Φεβρουάριο. Ο Ομοσπονδιακός Καγκελάριος πρέπει επομένως να αναρωτηθεί: Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η διεθνής κοινότητα ένα μέλος που παραλύει επανειλημμένως τα πάντα.
4. Πόσο «κουρασμένη» είναι η Γερμανία;
Η Γερμανία, λέγεται ξανά και ξανά, είναι ο «άρρωστος» της Ευρώπης. Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, ο υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ δεν θέλησε να μάθει τίποτα γι' αυτό - και περιέγραψε τη Γερμανία ως έναν κουρασμένο άνθρωπο που χρειαζόταν απλώς έναν δυνατό καφέ μετά από μια κουραστική νύχτα. Το ερώτημα τώρα είναι: πόσο κουρασμένη είναι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία και πόσο δυνατός πρέπει να είναι ο καφές.
Οι προοπτικές είναι δυσοίωνες. Το Γερμανικό Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων προβλέπει ότι η γερμανική οικονομία θα αναπτυχθεί μόνο κατά 0,4% ετησίως μεσοπρόθεσμα, αν δεν αλλάξει κάτι. Πριν από τον κορονοϊό, η δυνητική ανάπτυξη ήταν ακόμη πολύ πάνω από 1%. Επομένως, ο Λίντνερ πρέπει επίσης να αναρωτηθεί: Το αυστηρό φρένο χρέους εμποδίζει τις επενδύσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Η κατάσταση των εσόδων φαίνεται καλή. Φέτος, οι ομοσπονδιακές, πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις αναμένεται να εισπράξουν 964 δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους, 50% περισσότερα από ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Και όμως δεν φαίνεται να υπάρχουν αρκετά χρήματα για επενδύσεις.
Η ομοσπονδιακή επιδότηση των συντάξεων αυξάνεται συνεχώς. Οι κοινωνικές δαπάνες - για παράδειγμα για το «Εισόδημα του Πολίτη» (σ.σ. επίδομα τύπου «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος») – «καταπίνουν» επίσης όλο και μεγαλύτερο ποσοστό των εσόδων. Ποια είναι λοιπόν η λύση: περισσότερο χρέος ή εξισορρόπηση του προϋπολογισμού;
5. Είναι οι επιδοτήσεις ο σωστός τρόπος για την κλιματική μετάβαση;
Ένας αγώνας δρόμου έχει ξεσπάσει για τις τεχνολογίες του μέλλοντος. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ δαπανούν δισεκατομμύρια για να στηρίξουν εταιρείες που κατασκευάζουν προϊόντα φιλικά προς το κλίμα. Ο υπουργός Οικονομίας, Ρόμπερτ Χάμπεκ (Robert Habeck) πρέπει τώρα να διευκρινίσει ποιες επιδοτήσεις είναι καλές και ποιες κακές. Επίσης, ο Σολτς πρέπει να διευκρινίσει αν είναι καλή ιδέα να αντιπαρέλθετι η Γερμανία τα μεγάλα ποσά από την Αμερική με μεγάλα ποσά από την Ευρώπη. Ή αν δεν θα ήταν καλύτερα να μειωθούν οι εταιρικοί φόροι στη Γερμανία, οι οποίοι είναι από τους υψηλότερους στον κόσμο.
Ένα άλλο ερώτημα αφορά στο πως θα είναι το μέλλον του ελεύθερου εμπορίου. Η ΕΕ συνομιλεί επί του παρόντος με διάφορες χώρες για την κατάργηση των εμπορικών φραγμών. Για παράδειγμα, με την Ινδία, την Ινδονησία, την Ταϊλάνδη και τις Φιλιππίνες. Και με την οικονομική κοινότητα Mercosur της Νότιας Αμερικής, στην οποία ανήκουν η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Παραγουάη και η Ουρουγουάη.
Αλλά υπάρχουν προβλήματα παντού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ΕΕ θέλει να πείσει τις κυβερνήσεις σε μακρινά μέρη του κόσμου να κάνουν περισσότερα για την προστασία του περιβάλλοντος, κάτι που εκεί γίνεται αντιληπτό ως αυταρχικό και αλαζονικό. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο να επανεξετάσουν την ηθικολογική τους ατζέντα στην εμπορική πολιτική, διερωτάται η Welt.
6. Είναι η Γερμανία κατάλληλη για την τεχνητή νοημοσύνη;
Η υποδομή πληροφορικής της Γερμανίας δεν είναι σε καλή κατάσταση. Πέρυσι, η Γερμανία υποχώρησε στην 23η θέση στην παγκόσμια κατάταξη της ψηφιακής ανταγωνιστικότητας που δημοσιεύθηκε από το διάσημο IMD Business School στην Ελβετία, πίσω από την Κίνα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει βάρος για τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης.
7. Πόσο πιστές είναι οι γερμανικές εταιρείες του DAX;
Σύμφωνα με τη Welt, τίθεται το ερώτημα αν οι γερμανικές επιχειρήσεις θα παραμείνουν πιστές στη Γερμανία διατηρώντας εκεί τις εγκαταστάσεις τους ή αν θα προσελκυστούν στις ΗΠΑ από τις επιδοτήσεις.
Η εξάρτησή τους από την Κίνα και η σταθερότητα των αλυσίδων εφοδιασμού τους είναι επίσης πιθανό να διακυβεύονται. Επίσης, αποτελεί ζήτημα το αν παίρνουν θέση σε έναν πολιτικοποιημένο κόσμο και πώς αισθάνονται για το AfD. Η άνοδος της Δεξιάς θέτει πρόβλημα τοποθεσίας για τις γερμανικές επιχειρήσεις.
