Όλοι γνωρίζουν την απάντηση, αλλά δεν θέλουν όλοι να τη συλλαβίσουν: Η Ουκρανία χάνει αργά αλλά σταθερά τη μάχη απέναντι στη ρωσική εισβολή, και πλέον το ερώτημα μετατίθεται. Πολλοί από τους στρατιώτες της είναι κουρασμένοι και εξαντλημένοι μετά από τρία χρόνια πολέμου. «Μπορεί το καθεστώς να αντέξει άλλον έναν χρόνο υπό αυτές τις συνθήκες;», αναρωτιέται το BBC.
Οι δυνάμεις τους εξακολουθούν να αντιστέκονται στις ρωσικές προελεύσεις στα ανατολικά. Αλλά είναι σχεδόν περικυκλωμένοι κοντά στην πόλη Kurakhove, που έγινε το θέατρο μερικών από τις πιο έντονες μάχες των τελευταίων εβδομάδων. Οι Black Pack, μια μονάδα όλμων, προσπαθεί να αποτρέψει την περικύκλωσή τους γύρω από το Kurakhove. Οι Ρώσοι πλησιάζουν από τρεις πλευρές, περιγράφει το μέσο.
Ο 31χρονος διοικητής τους, εντάχθηκε στον στρατό αμέσως μετά την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας. Στην αρχή πίστευε ότι ο πόλεμος θα διαρκούσε 3 χρόνια. Τώρα προετοιμάζεται ψυχικά για άλλα 10 χρόνια μάχης. Πιστεύουν ότι ο Ντ. Τραμπ θέλει να βάλει τέλος στον πόλεμο. Ο Β. Ζελένσκι και ο Βλ. Πούτιν έχουν δηλώσει ότι είναι επίσης προετοιμασμένοι για συνομιλίες, αλλά η ιδέα μιας βιώσιμης συμφωνίας ηχεί σαν μυθιστόρημα.
«Είναι αρκετά φιλόδοξο άτομο και νομίζω ότι θα προσπαθήσει να το κάνει», λέει για τον ρεπουμπλικάνο πρόεδρο. Ανησυχεί όμως για το αποτέλεσμα οποιωνδήποτε διαπραγματεύσεων. «Είμαστε ρεαλιστές, καταλαβαίνουμε ότι δεν θα υπάρξει δικαιοσύνη για την Ουκρανία –πολλοί θα πρέπει να καταπιούν το γεγονός ότι τα σπίτια τους καταστρέφονται από ρουκέτες και οβίδες, ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα σκοτώθηκαν και αυτό θα είναι δύσκολο».
Ο ανταποκριτής του BBC τον ρωτά αν θα προτιμούσε να διαπραγματευτεί ή να συνεχίσει να μάχεται ο Surt απαντά κατηγορηματικά: «Συνεχίζουμε να παλεύουμε». Σύμφωνα με άλλους, η Ουκρανία θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο κατάπαυσης του πυρός. Οι ουκρανικές απώλειες ανέρχονται σε 400.000 νεκρούς και τραυματίες. Η κινητοποίηση μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, είναι αμφίβολο πως θα έλυνε το πρόβλημα.
Το Ντνίπρο, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, αντανακλά και αυτή την εικόνα της πολεμικής κούρασης. Είναι τακτικά στόχος ρωσικών πυραύλων και drones. Οι σειρήνες αεροπορικών επιδρομών αλυχτούν τακτικά, μέρα και νύχτα. Όταν σταματούν, οι Ουκρανοί πολίτες ξαναβγαίνουν στους δρόμους, προσπαθούν να δώσουν μια κάποια αίσθηση κανονικότητας στις μέρες τους. Πηγαίνουν στις δουλειές τους, για ψώνια, στις πλατείες, στα θέατρα.
Αλλά πολλοί παραδέχονται ότι ελπίζουν επίσης σε μια πιο μακροχρόνια λύση. Μία γυναίκα λέει στο μέσο: «δυστυχώς είμαστε λιγότεροι. Παίρνουμε κάποια βοήθεια, αλλά δεν είναι αρκετή - γι' αυτό πρέπει να καθίσουμε και να διαπραγματευτούμε». Οι δημοσκοπήσεις αντανακλούν αυτή την άποψη. Οι πιο απελπισμένες εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός προέρχονται από εκείνους που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις μάχες. Σε ένα καταφύγιο κοντά στο θέατρο, σε πρώην φοιτητικά καταλύματα, μια ομάδα τεσσάρων ηλικιωμένων αναπολούν τα σπίτια που άφησαν πίσω.
Η 87χρονη Βαλεντίνα λέει ότι έφτασαν χωρίς τίποτα, αλλά τους έχουν παρασχεθεί παπούτσια, ρούχα και φαγητό. Λέει ότι τους φέρθηκαν καλά. «Είναι καλό να είσαι φιλοξενούμενος, αλλά είναι καλύτερο να είσαι στο σπίτι». Ακόμα και αυτοί που έχασαν τα περισσότερα, σπίτια, περιουσίες, οικογένεια και φίλους στα κατεχόμενα, πλέον είναι μεταξύ των πιο πρόθυμων να τα θυσιάσουν, να πιουν αυτό το πικρό ποτήρι, για να επιστρέψουν στις ζωές τους.
