Ροή
Το 2003, άπαντες περίμεναν από τον Κώστα Σημίτη να κάνει έναν τολμηρό ανασχηματισμό και να αλλάξει τα εις βάρος του δεδομένα. Όντας σε κατάσταση σύρραξης με το κόμμα, ο κ. Σημίτης τότε επέλεξε να κάνει έναν ανασχηματισμό ισορροπιών, με λίγες νέες προσθήκες, κυρίως σε επίπεδο υφυπουργών. Ήταν ένας ανασχηματισμός που απογοήτευσε, κατέδειξε ότι ο τότε πρωθυπουργός δύσκολα θα γύριζε την παρτίδα και έμεινε γνωστός ως «ο ανασχηματισμός του Μπίστη», λόγω της υπουργοποίησης του γνωστού στελέχους του ΠΑΣΟΚ.
Η περίπτωση του ανασχηματισμού που ανακοίνωσε χθες ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ακριβώς ίδια. Θα μείνει, όμως, εν πολλοίς ως «ο ανασχηματισμός του Φώτη Κουβέλη», καθώς, μετά από πολλές ατελέσφορες ευκαιρίες, ο πρώην πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ εισήλθε στο κυβερνητικό σχήμα. Θα συνθέσει, δε, ένα άκρως ετερόκλητο ζευγάρι με τον Πάνο Καμμένο στο υπουργείο Άμυνας, ενώ εκτιμάται ότι ανοίγει και ο δρόμος για την υποψηφιότητά του στη Β’ Αθηνών. Κατά πληροφορίες, βέβαια, ο κ. Κουβέλης δεν ήταν η πρώτη υποψηφιότητα για τη θέση στο ΥΠΕΘΑ, αλλά μερικές αρνήσεις και η έλλειψη μεγάλου πάγκου στον ΣΥΡΙΖΑ τον φέρνουν να κάνει εκ νέου είσοδο στην κεντρική πολιτική σκηνή σε μια σημαντική θέση, ιδίως σε μια περίοδο που τα εθνικά θέματα βρίσκονται σε όξυνση.
Πρόκειται, εν γένει πάντως, για έναν εξαιρετικά περιορισμένο ανασχηματισμό, με βασικό στόχο να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία του κυβερνητικού σχήματος και να μειωθούν και οι αναταράξεις στις σχέσεις κυβέρνησης-κόμματος, κάτι που αφήνει σαφώς παράθυρο για έναν ευρύτερο, δομικό ανασχηματισμό μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, εφόσον ο πρωθυπουργός δεν τραβήξει τότε το χαρτί των εκλογών και επιλέξει την παραμονή στην εξουσία ως και το 2019.
Στα των αλλαγών, αναβαθμισμένος είναι ο Δημήτρης Βίτσας. Ο συναινετικός μέχρι πρότινος υπουργός Άμυνας, ο οποίος, ως πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρεί καλές σχέσεις με τον κομματικό μηχανισμό, διαδέχεται τον φθαρμένο Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος έφτασε στα όρια των δυνατοτήτων του, προσωπικών και πολιτικών. Ο κ. Βίτσας έχει χειριστεί εκ μέρους του υπουργείου Άμυνας το προσφυγικό και είχε καλή συνεννόηση και με την Ευρώπη, ενώ εκτιμάται ότι η μετριοπάθειά του είναι κρίσιμο όπλο σε αυτό το νευραλγικό πόστο. Ακούστηκε, δε, και το σενάριο της υπουργοποίησης του Γιάννη Μπαλάφα, αλλά θα ενεργοποιείτο, μόνο σε περίπτωση μη εξεύρεσης αντικαταστάτη για τον Δημήτρη Βίτσα, ο οποίος ήταν ο εκλεκτός του Μαξίμου.
Παράλληλα, πιο κομβικός καθίσταται ο ρόλος του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομίας. Δεν πρόκειται για άγνωστο σε αυτόν πόστο, καθώς μέχρι πρότινος συντονιζε τα παραγωγικά υπουργεία, ενώ προϊσταται και του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής. Πλέον, ο κ. Δραγασάκης, ο οποίος διατηρεί καλές σχέσεις με σειρά στελεχών της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά και των τραπεζών, αναλαμβάνει το δύσκολο πακέτο που αντιστοιχεί στο υπουργείο ενόψει της τέταρτης αξιολόγησης, καλούμενος να ανταποκριθεί με επάρκεια και σε έναν ρόλο αιχμής, όχι απλά επιτηρητή.
Κλειδί θα είναι και ο ρόλος του Νάσου Ηλιόπουλου, του πρώην επικεφαλής της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής του ΣΕΠΕ. Ο κ. Ηλιόπουλος, από τη νεότερη γενιά του κυβερνώντος κόμματος και με απευθείας αναφορά στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, αναλαμβάνει ένα καίριο πόστο για τον ΣΥΡΙΖΑ που αφορά τη μείωση της ανεργίας. Ο κ. Ηλιόπουλος εκτιμήθηκε ότι συνεισέφερε θετικά στο επίσης κρίσιμο πόστο του ΣΕΠΕ, αναβαθμίζεται και καλείται να χωρέσει στην εύθραυστη ισορροπία που υπάρχει στο υπουργείο Εργασίας, καθώς ήταν κοινό μυστικό ότι οι τρεις κυρίες του υπουργείου, οι κ.κ. Αχτσιόγλου, Αντωνοπούλου και Φωτίου δεν είχαν τις καλύτερες των σχέσεων.
Μέσω καραμπόλας βρέθηκε στο υπουργείο Παιδείας η Μερόπη Τζούφη. Η βουλευτής Ιωαννίνων παίρνει τη θέση του Κώστα Ζουράρι. Αρχικά, για τη θέση προοριζόταν ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, ο οποίος όμως δεν δέχθηκε. Ο Πάνος Καμμένος δεν επέμεινε για κάποιον άλλον βουλευτή του, με δεδομένο ότι και ο πάγκος του είναι ελάχιστος, ενώ σε αυτό το πλαίσιο αποκλείστηκε η εναλλακτική της εξωκοινοβουλευτικής εκπροσώπου Τύπου Μανταλένας Παπαδοπούλου. Τούτων δοθέντων, προκρίθηκε η κ. Τζούφη που εθεωρείτο από τους καλούς σε απόδοση βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Τέλος, στο υπουργείο Πολιτισμού, σε ρόλο τοποτηρητή της Λυδίας Κονιόρδου τοποθετείται ο κ. Κώστας Στρατής, ο οποίος έχει διατελέσει και στο επιτελείο του Γιάννη Δραγασάκη. Θεωρείται αποτελεσματικό στέλεχος, με αντικείμενο συναφές με το υπουργείο (αρχαιολόγος) και καλείται να λειτουργήσει ως αντίβαρο στην υπουργό, η οποία δεν έχει αφήσει και τις καλύτερες των εντυπώσεων.
