Πρώτες σκέψεις μετά την ευρωκάλπη

Προφανώς και θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τα εκλογικά δεδομένα μόλις ολοκληρωθεί η καταγραφή τους. Την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές, ακόμη περιμένουμε τα τελικά αποτελέσματα στην Ένωση των 27. Ωστόσο, μερικές βασικές πρώτες σκέψεις προκύπτουν αβίαστα.

- To Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλδημοκράτες και οι (εκλογικά πληγωμένοι) Φιλελεύθεροι -με ή χωρίς τους Πράσινους, με ή χωρίς τις μεμονωμένες ψήφους της Τζόρτζια Μελόνι- έχουν εξασφαλίσει σαφή πλειοψηφία ανεξαρτήτως της δύναμης της ακροδεξιάς μεγάλο μέρος της οποίας είναι φιλοπουτινική. Συμμαχεί με τον βασικότερο εχθρό της Ευρώπης. Η ευθύνη των τριών ευρωομάδων του δημοκρατικού τόξου να συνεργαστούν είναι δεδομένη και προσωποποιημένη σε κάθε έναν από τους ευρωβουλευτές τους.

- Η πολιτική στροφή της Ευρώπης προς τα δεξιά είναι επίσης δεδομένη και είχε δημοσκοπικά προβλεφθεί. Σημαντικό μέρος αυτής της στροφής έγινε προς την άκρα δεξιά. Κατά την άποψή μου, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΕΕ δεν είναι τόσο το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα όσο ο κίνδυνος να απωλέσει τη διαχρονική ισορροπία του δημοκρατικού γαλλογερμανικού ζωτικού της άξονα. Να κερδίσει η Λεπέν τις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Για την ώρα ο Μακρόν επέλεξε να διαχειριστεί την κρίση με βουλευτικές εκλογές.

- Τέλος, στο δείπνο ηγετών της 17ης Ιουνίου και στη Σύνοδο Κορυφής της 28-29ης Ιουνίου, ο γαλλογερμανικός άξονας θα εκπροσωπηθεί μετά από ηχηρή ήττα. Μακρόν και Σολτς είναι αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να βλέπουν και στο εσωτερικό της χώρας τους, την ώρα που οι ενδοκοινοτικές προκλήσεις είναι τεράστιες. Όπως τεράστια είναι η ανάγκη να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για την επόμενη μέρα των ευρωπαϊκών θεσμών άμεσα και με επιτυχία.