Προοριζόταν να γίνει ένα γιοτ κατάλληλο για βασιλιάδες, ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να υλοποιηθεί. Το σχέδιο της Vitruvius Yachts για το πιο «γαλαζοαίματο» σκάφος της Βρετανίας δεν είχε δει ποτέ το φως της δημοσιότητας. Τώρα, το στούντιο με έδρα το Λονδίνο αποκαλύπτει τα εμπιστευτικά σχέδια του ναυαρχίδας του, μήκους 125 μέτρων, η οποία με ανάθεση της βρετανικής κυβέρνησης επρόκειτο να αντικαταστήσει το γερασμένο βασιλικό πλοίο «Britannia».
Διαβάστε ακόμα: Λούις Χάμιλτον - Εξερεύνησε την Ανταρκτική με τον ολυμπιονίκη Σον Γουάιτ στο superyacht «Octopus» των 175 εκατ. δολαρίων
Το τελευταίο αποτέλεσε το γιοτ της βρετανικής βασιλικής οικογένειας από το 1954 ως το 1997, οπότε και αποσύρθηκε, και χρησιμοποιούνταν κατά κόρον στις περιοδείες στις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου, τόσο από τη βασίλισσα Ελισσάβετ και τον σύζυγό της, πρίγκιπα Φίλιππο, όσο και τον βασιλιά πλέον, Κάρολο Γ’.
Αφού η πρόταση της Vitruvius Yachts επιλέχθηκε για τον διαγωνισμό σχεδιασμού της νέας βασιλικής θαλαμηγού με επικεφαλής τον υπουργό Άμυνας, Μπεν Γουάλας, η όλη απόφαση αντικατάστασης του παλιού σκάφους ακυρώθηκε ανεπιφύλακτα.
Φυσικά, το σχέδιο της Vitruvius Yachts δεν πετάχτηκε στα σκουπίδια. Αποκαλύπτοντας πλέον την πρότασή της, η εταιρεία προσέφερε μια κλεφτή ματιά στο πώς το γιοτ θα συνδύαζε τις βιώσιμες λειτουργίες με το κύρος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας.
Ο σχεδιασμός του γιοτ υπογράφεται από την Team FestivAl, μια συνεργασία μεταξύ της Vitruvius Yachts, του διάσημου αρχιτεκτονικού γραφείου Zaha Hadid Architects, και την Ocea, μια γαλλική ναυπηγική εταιρεία με ειδικότητα κατασκευής πλοίων και γιοτ αλουμινίου.
Όπως προαναφέρθηκε, ένας από τους βασικούς τομείς εστίασης της κοινοπραξίας ήταν η βιωσιμότητα, με το σχέδιο να παρουσιάζει ένα σκάφος μηδενικών εκπομπών άνθρακα, με εσωτερικό από ανακυκλώσιμα υλικά και ένα ευέλικτο κατάστρωμα που να μπορεί να μετατρέπεται από deck αναψυχής σε περιβάλλον πλωτής πρεσβείας.
Περιττό να πούμε ότι το πνεύμα της βρετανικής εφευρετικότητας είναι εμφανές παντού. Το πιο αξιοσημείωτο είναι το σχήμα του σκάφους που δίνει μαθήματα αεροδυναμικής στις περισσότερες αυτοκινητοβιομηχανίες, παρουσιάζοντας ιδιαίτερα χαμηλό συντελεστή οπισθέλκουσας, μόλις 0,28.
Η κατασκευή προέβλεπε επίσης χρήση ανακυκλωμένου αλουμινίου, το οποίο είναι ελαφρύτερο από τον χάλυβα και μειώνει τις εκπομπές ρύπων.
Στο εσωτερικό, το μοτίβο της σημαίας της Ένωσης επαναλαμβάνεται επίσης εκτενώς, ενώ το κεντρικό αίθριο μεγάλες οθόνες από τοίχο σε τοίχο θα αναλάμβαναν να προβάλλουν διάφορες παρουσιάσεις αφιερωμένες στη ναυτιλιακή τεχνολογία και τον πολιτισμό του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το «περιτυλιγμένο» σε γυαλί αίθριο προσφέρει άμεση σύνδεση του εσωτερικού με το εξωτερικό περιβάλλον και σχεδιάστηκε ως χώρος που θα μπορούσε να φιλοξενήσει εξέχοντα κρατικά δείπνα, σημαντικές συναντήσεις με διεθνείς ηγέτες ή ακόμη και gala εμπορικού ενδιαφέροντος.
Γι’ αυτούς τους λόγους, ο χώρος περιλαμβάνει μια μεγάλη τραπεζαρία στο πίσω μέρος με κινητά χωρίσματα, ενώ για εμπορικές συνατήσεις, υπάρχει ένας αρθρωτός χώρος στην πρύμνη του σκάφους, ο οποίος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για ιατρικές εγκαταστάσεις ή ως επιστημονικό εργαστήριο.
«Το να σχεδιάσεις ένα σκάφος που έχει σκοπό να γίνει σημείο αναφοράς στη βιωσιμότητα, καθώς και να επιδείκνύει τη βρετανική αριστεία και κληρονομιά για τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές, ενώ θα είναι επίσης σύμβολο της ένταξης και της διαφορετικότητας, ήταν μια τεράστια πρόκληση», δήλωσε ο Φιλίπ Μπριάν, σχεδιαστής γιοτ της Vitruvius.
«Η φύση και η ένταση του έργου με κράτησε συγκεντρωμένο αλλά και με γέμισε περηφάνια, όχι μόνο για την ίδια τη διαδικασία σχεδιασμού αλλά και για αυτό που πρεσβεύει η ναυαρχίδα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Καρδιά στο σχεδιασμό της εθνικής βρετανικής ναυαρχίδας αποτελεί ένα «ενεργειακά αγνωστικό» σύστημα πρόωσης που βασίζεται σε μηχανισμούς κίνησης πτερυγίων, οι οποίοι μπορούν να επιτρέψουν ακόμη και τη διατήρηση του σκάφους σε σταθερή θέση χωρίς τη χρήση άγκυρας, τρόπος με τον οποίο αποφεύγεται η καταστροφή των βυθών.
Πηγή ενέργειας για τη λειτουργία του συστήματος θα αποτελούσε μια μεγάλη τράπεζα μπαταριών, η οποία θα είχε τη δυνατότητα φόρτισης μέσω ηλεκτρικού ρεύματος στην ξηρά ή μέσω ενσωματωμένων γεννητριών που θα λειτουργούσαν είτε με ανανεώσιμο ντίζελ/βιοκαύσιμο είτε με εναλλακτικές πηγές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των κυψελών υδρογόνου.
Αν και η πρώτη απόπειρα υλοποίησης του γιοτ απέβησε άκαρπη, φαίνεται πως η σχεδιάστρια εταιρεία ευελπιστεί τώρα να το ρίξει επιτέλους στοι νερό, έστω και με ιδιοκτήτη χωρίς... ευγενή καταγωγή. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την επίδοξη βασιλική θαλαμηγό της Βρετανίας μπορείτε να επισκεφθείτε την αντίστοιχη ιστοσελίδα της Vitruvius Yachts.
