Η βία και η παρενόχληση στον εργασιακό χώρο, σε οποιαδήποτε μορφή της, είναι ένα πολυδιάστατο πρόβλημα. Ένας στους πέντε εργαζόμενους παγκοσμίως αντιμετωπίζει καθημερινές καταστάσεις ψυχολογικής βίας και παρενόχλησης στους χώρους εργασίας τους, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO).
Ακριβώς επειδή η επαγγελματική απαξίωση είναι μια από τις πιο κοινές μορφές mobbing, πιστεύεται ότι πίσω από τους πιθανούς λόγους που προωθείται η παρενόχληση στο χώρο εργασίας κρύβεται κυρίως ο «φθόνος». Η ψυχολογική διάσταση του φαινομένου υποστηρίζει πως σε πε πολλές περιπτώσεις τα θύματα είναι καλοί επαγγελματίες, ενώ οι παρενοχλητές τους ανήκουν στην κατηγορία των «μέτριων».
Περισσότεροι από 743 εκατομμύρια εργαζόμενοι (22,8%), έχουν βιώσει κάποια στιγμή παρενόχληση στο χώρο εργασίας, είτε ψυχολογική, είτε σωματική ή ακόμη και σεξουαλική.
Η ψυχολογική είναι η πιο συχνή μορφή mobbing (17,9%), ενώ η σωματική επηρεάζει το 8,5% των εργαζομένων, γύρω στα 277 εκατομμύρια και αφορά κυρίως τους άνδρες. Οι γυναίκες υποφέρουν περισσότερο από σεξουαλική παρενόχληση, την οποία συνολικά 205 εκατομμύρια εργαζόμενοι, το 6,3%, δηλώνουν ότι έχουν βιώσει. Ωστόσο, σχεδόν το 25% των ερωτηθέντων του ILO ισχυρίζεται ότι έχει πέσει θύμα περισσότερων από μία μορφής mobbing και το 6,3% ισχυρίζεται ότι έχει υποφέρει από όλες.
«Με συγκεκριμένα μέτρα και προγράμματα, ενισχύουμε την ασφάλεια και θωρακίζουμε ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον για όλους. Μηδενική ανοχή στα περιστατικά βίας και παρενόχλησης, απ' όπου κι αν προέρχονται είναι το μήνυμα και ο στόχος μας» τονίζει η υφυπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Μαρία-Αλεξάνδρα Κεφάλα.
Μηδενική ανοχή απέναντι σε κακοποιητικές συμπεριφορές
Η αποτελεσματική θωράκιση του χώρου της εργασίας μέσα από την ανάδειξη και την καταπολέμηση των περιστατικών βίας και παρενόχλησης, αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας, με μια σειρά δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των εργαζομένων αλλά και των εργοδοτών, ενισχύει την εφαρμογή του θεσμικού πλέγματος που έχει υιοθετήσει η ελληνική Πολιτεία, καθιστώντας σαφή τη «μηδενική ανοχή» απέναντι σε κακοποιητικές συμπεριφορές.
«Ακούγοντας τη λέξη παρενόχληση, ίσως δεν μας έρχεται αμέσως στον νου η εργασιακή παρενόχληση. Κι όμως, η εργασιακή παρενόχληση, η βία στον χώρο εργασίας, είναι μια δυσάρεστη πραγματικότητα» αναφέρει η γενική γραμματέας Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ζέφη Δημαδάμα.
Tο θύμα συστηματικής ηθικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας πρέπει καταρχήν να προσπαθήσει να αντιδράσει άμεσα και να λάβει ψυχολογική και νομική στήριξη, σύμφωνα με το ΚΕΠΕΑ της ΓΣΕΕ. Το θύμα θα πρέπει να αναφερθεί άμεσα στον εργοδότη του ή να αναφέρει το γεγονός στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας ή ακόμη και να προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια, ζητώντας με αγωγή αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης.
Περαιτέρω, η παράλειψη του εργοδότη του να λάβει μέτρα κατά της ηθικής και ψυχολογικής παρενόχλησής του ή να την εμποδίσει, μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας του.
