Η αριστερή κυβέρνηση της Ισπανίας ξεκίνησε σήμερα τις διαπραγματεύσεις με τους κοινωνικούς εταίρους για τη μείωση τoυ χρόνου εργασίας από τις 40 στις 37,5 ώρες εβδομαδιαίως, παρά τις επιφυλάξεις που εκφράζουν οι οργανώσεις των εργοδοτών.
Να μειώσει τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας επιχειρεί η κυβέρνηση της Ισπανίας, παρά το γεγονός ότι η χώρα έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μέτρο, που προβλέπεται από την κυβερνητική συμφωνία την οποία επισφράγισαν στα τέλη Οκτωβρίου το σοσιαλιστικό κόμμα του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ και ο σχηματισμός ριζοσπαστικής αριστεράς Sumar, αφορά περίπου 12 εκατ. εργαζομένους, σύμφωνα με την κυβέρνηση.
«Μείωση του χρόνου εργασίας, δεν σημαίνει μόνο ότι εργαζόμαστε λιγότερο, αλλά και ότι εργαζόμαστε καλύτερα», υπογράμμισε η υπουργός Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ, τονίζοντας πως οι Ισπανοί αξίζουν έναν ρυθμό εργασίας που τους αφήνει χρόνο να ζήσουν. Υπενθύμισε δε πως ο νόμος για τον χρόνο εργασίας δεν έχει αλλάξει στην Ισπανία εδώ και 40 χρόνια, παρά την καταγραφείσα αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων.
Το σχέδιο που έχει τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από την κυβέρνηση προβλέπει συγκεκριμένα τη μείωση του χρόνου εργασίας σε δύο φάσεις, στις 38,5 ώρες εβδομαδιαίως το 2024 και στις 37,5 ώρες το 2025, χωρίς απώλεια μισθού.
Το σχέδιο της κυβέρνησης χαιρέτισαν τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα εργαζομένων, το UGT και οι Εργατικές Επιτροπές (CCOO), προκαλεί όμως επιφυλάξεις στους εργοδότες που ανησυχούν για την οικονομική βιωσιμότητά του σε ορισμένους κλάδους δραστηριότητας.
«Δεν είναι όλοι οι κλάδοι το ίδιο» υπογράμμισε ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας CEOE, Αντόνιο Γκαραμέντι, εκτιμώντας πως οι συζητήσεις πρέπει να γίνουν ανά κλάδο. Ο αξιωματούχος της μεγαλύτερης εργοδοτικής οργάνωσης επέκρινε εξάλλου την έλλειψη περιθωρίου ελιγμών για τους κοινωνικούς εταίρους κατά τις συζητήσεις. «Αν πηγαίνετε σε διαπραγματεύσεις το αποτέλεσμα των οποίων είναι ήδη γνωστό, πού είναι ο κοινωνικός διάλογος;» διερωτήθηκε.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η Γιολάντα Ντίαθ δήλωσε ότι θέλει μια τριμερή συμφωνία, η οποία θα περιλαμβάνει τα συνδικάτα και τις εργοδοτικές οργανώσεις. Όμως δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να διαπραγματευθεί μόνο με τα συνδικάτα σε περίπτωση εναντίωσης της CEOE, όπως είχε γίνει στα μέσα Ιανουαρίου για την αύξηση του κατώτατου μισθού.
Για να ψηφιστεί το σχέδιο νόμου, η κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να υπερνικήσει τις επιφυλάξεις πολλών περιφερειακών συμμάχων της όπως το Βασικό Εθνικιστικό Κόμμα (PNV) και οι Καταλανοί αυτονομιστές του Junts per Catalunya (JxCat), που πρόσκεινται στον κόσμο των επιχειρήσεων.
Το πείραμα της Γερμανίας
Ξεκινά σε λίγα 24ωρα και συγκεκριμένα την 1η Φεβρουαρίου στη Γερμανία, ένα εξάμηνο πρόγραμμα που προβλέπει ένα ρεπό κάθε εβδομάδα σε εκατοντάδες υπαλλήλους, διατηρώντας ανέπαφες τις αποδοχές τους. Η μελέτη στοχεύει να ανακαλύψει εάν τα συνδικάτα έχουν δίκιο που υποστηρίζουν ότι έτσι το προσωπικό θα είναι πιο υγιές, χαρούμενο, αλλά και πιο παραγωγικό.
Η πρωτοβουλία αποτελεί σημαντικό μέρος του στρατηγικού σχεδίου της Γερμανίας για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης κρίσης στην εργασία και την αναζωογόνηση της στάσιμης οικονομίας της. Η χώρα, παλεύει με την έλλειψη εργατικού δυναμικού και την υποτονική οικονομία. Οι ελλείψεις - σε συνδυασμό με τον υψηλό πληθωρισμό - έχουν ενθαρρύνει τους εργαζομένους σε όλους τους κλάδους να επιδιώξουν αυξήσεις μισθών και να διατηρήσουν την ευελιξία και την ανεξαρτησία που απέκτησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Η καθιέρωση μιας μειωμένης εβδομάδας εργασίας θεωρείται δυνητικός καταλύτης για την τόνωση της παραγωγικότητας, τη βελτίωση της ευημερίας των εργαζομένων και, στη συνέχεια, την ενίσχυση των οικονομικών επιδόσεων.
«Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες αποδίδουν γιατί αυξάνουν την ευημερία και τα κίνητρα των εργαζομένων», δήλωσε ο Sören Fricke, συνιδρυτής της Solidsense, μια από τις 45 εταιρείες που συμμετέχουν στο πιλοτικό πρόγραμμα. «Η τετραήμερη εβδομάδα, αν λειτουργήσει, δεν θα μας κοστίσει τίποτα μακροπρόθεσμα».
Η δοκιμή της τετραήμερης εβδομάδας εργασίας στη Γερμανία αντικατοπτρίζει μια αυξανόμενη παγκόσμια τάση χωρών και εταιρειών που επανεξετάζουν την παραδοσιακή πενθήμερη εργασία.
