Ροή
Με τον χειμώνα να είναι μπροστά και ένα ακόμα κύμα της Πανδημίας να εξελίσσεται, είναι μάλλον σαφές ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να ξεμένουν από «plan b». Μερικά lockdown, περιπτώσεις lockdown μόνο για ανεμβολίαστους, αποσπασματικά μέτρα περιορισμού, έχουν αρχίσει αλλού να λαμβάνονται και αλλού να συζητούνται.
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι όπως καταδεικνύουν οι αυξανόμενοι αριθμοί και στην Ελλάδα και σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, η στρατηγική αυτή δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική. Ούτε πλέον είναι δυνατό και επιθυμητό να υιοθετηθούν μέτρα πλήρους καραντίνας καθώς αυτό δεν το αντέχουν ούτε οι κοινωνίες ούτε η οικονομία, ούτε όμως τα ημίμετρα δείχνουν αποτελεσματικά.
Η λύση επί της ουσίας φαίνεται να είναι μία. Η περαιτέρω ενίσχυση του εμβολιαστικού προγράμματος. Την ώρα που σε όλες τις χώρες, ακόμη και σε εκείνες με μεγάλα ποσοστά συμμετοχής επί του πληθυσμού, υπάρχει ένας σκληρός πλέον πυρήνας που αρνείται να εμβολιαστεί. Με περίπου το 35-40% του πληθυσμού ανεμβολίαστο και στην Ελλάδα δεν είναι διόλου περίεργο που η Πανδημία εξακολουθεί να δείχνει τα δόντια της κυρίως μέσω μεταλλάξεων.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και όχι μόνο αυτές, η παγκόσμια κοινότητα γενικότερα, είναι ξεκάθαρο ότι έχουν χειριστεί λανθασμένα επικοινωνιακά το θέμα της Πανδημίας και των εμβολιασμών. Έχουν αποτύχει να πείσουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, είτε γιατί αξιοποίησαν συγκεκριμένες δράσεις και περιόδους για μικροπολιτικά οφέλη - που γυρίζουν μπούμερανγκ- είτε λόγω αμηχανίας και έλλειψης στρατηγικής υπό την πίεση καταρρέουσων οικονομιών. Όμως πλέον έχουμε φτάσει σε ένα πολύ κομβικό σημείο. Και η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από γενίκευση των εμβολιασμών. Σε όλα τα επίπεδα. Είτε για τις αρχικές, είτε για την τρίτη δόση.
Με διεύρυνση της υποχρεωτικότητας αλλά και με στοχευμένες εξηγήσεις και παρεμβάσεις στις ομάδες που είναι επιφυλακτικές. Και φυσικά με ανάληψη δράσης για τον λεγόμενο τρίτο κόσμο όπου τα ποσοστά εμβολιασμού είναι πολύ μικρά και αποτελούν μία μόνιμη εστία μεταλλάξεων. Θα χρειαστούν αποφασιστικές παρεμβάσεις όμως. Ακόμα και αν αυτό φέρει τις κυβερνήσεις σε δεινή θέση πολιτικά και σε συγκρούσεις με πολιτικό κόστος. Ο καθένας όμως είναι πλέον ώρα να αναλάβει τις ευθύνες του. Πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος...
