Ροή
Σε μία περίοδο κατά την οποία στην Ευρώπη η αμηχανία περισσεύει και ο καθαρός πολιτικός λόγος - από πλευράς ηγετών και θεσμών - είναι σπάνιος, ήταν μία ευχάριστη έκπληξη η τοποθέτηση του «Σούπερ Μάριο» από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ο πρώην ισχυρός άνδρας της ΕΚΤ κατά τις δύσκολες ημέρες του “whatever it takes” και νυν πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι προέβη σε μία σειρά από δηλώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλαίσιο της συνάντησης που είχε με τον Πρόεδρο Μπάιντεν.
Οι αναφορές του είχαν ξεκάθαρα μηνύματα. Προανήγγειλε πως «αυτό που συνέβη στην Ουκρανία πρόκειται να φέρει μια δραστική αλλαγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει όλοι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, αρχίζοντας από τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, είπε και «στα πλαίσια αυτά, ο Τζο Μπάιντεν πρέπει να τηλεφωνήσει στον Πούτιν».
Συμφώνησε επίσης ότι η Ουκρανία πρέπει να συνεχίσει να τυγχάνει στήριξης παράλληλα με πίεση προς τη Μόσχα, λέγοντας όμως και ότι «είναι ανάγκη επίσης να αρχίσει να διερωτάται κανείς πώς οικοδομείται η ειρήνη». «Το τι αποτελεί νίκη, πρέπει να το πει ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι, όχι εμείς» επισήμανε ο Ντράγκι. Έκανε σαφές πως στην Ιταλία και στην Ευρώπη οι άνθρωποι σκέφτονται τι μπορούμε να κάνουμε για να φέρουμε ειρήνη και «οι άνθρωποι πιστεύουν ότι — τουλάχιστον θέλουν να σκεφτούν την πιθανότητα εκεχειρίας και να ξαναρχίσουν κάποιες αξιόπιστες διαπραγματεύσεις».
Επίσης, μιλώντας με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν για τη συμφωνία περί πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου είπε πως «ακόμα και πριν από την έναρξη του πολέμου, οι τιμές δεν ανταποκρίνονταν στη σχέση προσφοράς- ζήτησης». Για τις πληρωμές του ρωσικού φυσικού αερίου σε ρούβλια, έκανε σαφές πως «στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους εισαγωγείς φυσικού αερίου, αλλά και η Γερμανία που είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας, έχουν ήδη ανοίξει λογαριασμούς ή έχουν πληρώσει σε ρούβλια».
Οι αναφορές του αλλά και η προειδοποίησή του για το μέλλον της ΕΕ έρχονται σε μία περίοδο κατά την οποία υπάρχει τεράστια έλλειψη ξεκάθαρων θέσεων και μεγάλη ατολμία λήψης πρωτοβουλιών και αποφάσεων. Το αίτημα μιας πανευρωπαϊκής απάντησης στο οικονομικό πεδίο, το οποίο θέτει διαρκώς και εμφατικά η Ελληνική πλευρά, μένει αναπάντητο. Η πιθανότητα μίας κοινής και γενναίας αντίδρασης για την κάλυψη του ενεργειακού κόστους από την ίδια την Ευρώπη δεν κερδίζει έδαφος.
Η Ευρώπη, μετά από μήνες ενεργειακής κρίσης και πολέμου πασχίζει να βρει κοινό τόπο ακόμη και σε (θεωρητικά) απλά βήματα, όπως είναι το 6ο πακέτο κυρώσεων. Με μία Κομισιόν που έχει προφανώς η ίδια ευθύνη για τη διστακτικότητα της, αλλά, ας μην ξεχνάμε, αποτελεί και τον καθρέφτη της αδυναμίας λήψης αποφάσεων και πρωτοβουλιών από πλευράς ηγετών των μεγάλων κρατών.
Α! Να μη λησμονήσουμε το εξής: την Πέμπτη η Επιτροπή πήρε μία απόφαση, ότι πρέπει να μην πάρουν άλλη παράταση τα προσωρινά καθεστώτα ενισχύσεων που προσέφεραν το νομικό πλαίσιο για μέτρα στήριξης από την πανδημία. Πάει, λοιπόν, τελείωσε η κρίση του 2020. Καλό θα μου πείτε δεν είναι αυτό; Θεωρητικά ναι. Πρακτικά αυτά τα καθεστώτα θα μπορούσαν να είναι ένα «όχημα» διευκόλυνσης των μέτρων στήριξης και για τη νέα κρίση που διανύουμε. Έστω με το να δίνουν το «δικαίωμα» για μέτρα, χωρίς «ζεστό χρήμα».
