Ήμουνα νιος και γέρασα. Καλά λέμε τώρα… Δε γέρασα ακριβώς, αλλά πέρασαν 33 χρόνια από την πρώτη μου επαφή με το «τέρας»… Ένα πολύ ιδιαίτερο «Τέρας», το οποίο κάθε εργάσιμη ημέρα έχει την ιδιότητα να αλλάζει μορφή.
Βλέπεις έναν εκπρόσωπό του το πρωί, όταν είναι μέσα στα τείχη του, νωθρό, βαρύ, αδιάφορο, γκρινιάρη, ασυνεπή, υπερφίαλο, Μονολιθικό, στον υπέρτατο βαθμό και φαντάζεσαι ότι κάτι σοβαρό του συμβαίνει, ή έτυχε σήμερα, ή είναι άρρωστος ή…
Όποια μέρα όμως και αν δεις τον ίδιο εκπρόσωπο ή άλλον, ή άλλη ομάδα εκπροσώπων ή σε άλλα «τείχη», διαπιστώνεις ότι όλοι μαζί οι εκπρόσωποι είναι το «Τέρας». Αυτά για όσο «ζει» μέσα στα «τείχη» του. Μετά είναι σαν να μην υπάρχει. Δεν τον ακούς, δεν τον καταλαβαίνεις, δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικός, γιατί όμως άραγε; Μήπως γιατί γνωρίζει ότι είναι αντιπαθής, ή γιατί χάνοντας την εξουσία που έχει μέσα στα «τείχη», δεν έχει να μας επιδείξει άλλες Ικανότητες;
Υπάρχει παντού, στους δρόμους, στα Δικαστήρια, στα Σχολεία, στα Υπουργεία, παντού.
Από μικρός μαθαίνεις αυτό το «τέρας», να το φοβάσαι και όχι να το σέβεσαι. Να μην σε βάλει στο μάτι, διότι το μάτι του είναι παντού.
Από μικρός μαθαίνεις ότι πρέπει να είσαι φιλικός με τους εκπροσώπους του και να το ταΐζεις για να μην σε δαγκώνει.
Μιλάμε για πολλούς εκπροσώπους, που τα τελευταία χρόνια μειώθηκαν, αλλά δεν άλλαξαν συμπεριφορά… Με έναν καταπληκτικό τρόπο, έμειναν ίδιοι.
Το «Τέρας» έχει την Καταπληκτική ιδιότητα, να αφομοιώνει όλους τους καινούργιους εκπροσώπους, πολύ ικανότερους από τους παλαιούς, με την καταπληκτική μέθοδο, ο «νέος» μαθαίνει από τον παλιό και γίνεται ίδιος με αυτόν.
Οι εκπρόσωποι του «τέρατος» βεβαίως - βεβαίως, στηρίζουν το «Τέρας » που δεν είναι άλλο από τους εαυτούς τους. Αυτοί οι ίδιοι, εκβιάζουν και απειλούν, όποιον πλησιάσει στα «τείχη» τους για να δει τι γίνεται και - προς Θεού - να αλλάξει πράγματα, προνόμια, ωράρια, διαδικασίες και όλα τα άλλα όπλα που διαθέτουν.
Απειλούν και εκβιάζουν με Λευκή απεργία, πάω στη δουλειά μου αλλά δεν δουλεύω, θα τα πούμε στις εκλογές, ξέρω πιο πολλά από εσένα Προϊστάμενε, άρα σε κρατάω από τα μπατζάκια και άλλα πολλά ευτράπελα και άκομψα.
Αυτό το «τέρας», λοιπόν, που ένα κεφάλι κόβεις, 100 βγάζει, που ο καημένος ο Ηρακλής θα είχε λιώσει στα πόδια του και θα είχε αποχωρήσει Ηττημένος, η Λερναία Ύδρα της εποχής μας, θα τον είχε στείλει αδιάβαστο. Όπως αδιάβαστες έχει στείλει τις Κυβερνήσεις που δεν το ταΐζουν ή δεν το χαϊδεύουν.
Δεν υπάρχει στο σύνολό του, τίποτα λιγότερο αποδοτικό, μη ελέγξιμο, αντιπαραγωγικό, από το Δημόσιο και τους εκπροσώπους του. Τολμάω να πω, ότι ακόμα και η Οικονομική κρίση που κράτησε όσο δύο Γερμανικές κατοχές, η διάρκειά της τουλάχιστον, οφείλεται στην αντίσταση των Κυβερνήσεων να θιγούν προνόμια του Δημοσίου.
Ναι, οικονομικά έχασαν πολλά, αλλά κράτησαν όλα τα άλλα. Το πρόβλημα στους εκπροσώπους του Δημοσίου δεν είναι η Αμοιβή. Αυτή είναι χαρτζιλίκι, διότι κάνουν δεύτερη δουλειά για να ζήσουν. Την πρώτη την έχουν για τα προνόμια: την Σύνταξη και την Ασφάλεια.
Φυσικά σε όλα αυτά, υπάρχουν και Εξαιρέσεις. Έχω την τιμή όχι μόνο να γνωρίζω λίγες από αυτές, αλλά κάποιους να τους θεωρώ και φίλους μου. Μετριούνται όμως στα δάκτυλα του ενός χεριού μετά από 33 χρόνια επαγγελματικής πορείας.
Νομίζω ότι ακόμα έχουμε χρόνο για να γίνει η Λερναία Ύδρα, Σκύλος με τρία κεφάλια και όποιου του αρέσει όπως είπε εκπρόσωπος του τέρατος oncamera, για τον τρόπο σύλληψης. Διότι ανάμεσα στα άλλα χαρίσματά μας, είναι και ο πολιτισμός.
