Στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις, γνωστό αυτό τοις πάσι. Ο καθένας μπορεί να δηλώνει ότι ασκεί ένα επάγγελμα και «πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο». Εκτός από ελάχιστα επαγγέλματα, όπως Γιατρός, Φαρμακοποιός, Νοσοκόμος, Δικηγόρος, Συμβολαιογράφος, Δικαστικός Επιμελητής, που προστατεύονται, γιατί ο Νόμος το επιβάλλει, αλλά και τους βοηθάει και η Ιδιότητά τους και τα Συνδικαλιστικά τους Όργανα, οι υπόλοιποι, είναι αυτό που δηλώνουν και σε όποιον αρέσει.
Είμαι Λογιστής, που σημαίνει; Τελείωσα Ανώτατη Εκπαίδευση, Σχολή Ιδιωτική ή είμαι ενημερωμένος στην πράξη;
Είμαι Εστιάτορας που σημαίνει; Τελείωσα κάποια σχολή, είχε ο μπαμπάς μου μαγέρικο ή είμαι αυτοδίδακτος;
Είμαι Σεφ και δεν θέλω αντιρρήσεις. Η μαμά μου μαγείρευε καταπληκτικά! Άλλωστε έχω ταλέντο και δεν χρειάζομαι σχολές.
Όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί, όπως Υδραυλικοί, Ηλεκτρολόγοι, Εργολάβοι, Ξυλουργοί, Φουρναραίοι, Κρεοπώληδες, Ταξιτζήδες, Οδηγοί Τουριστικών Λεωφορείων κλπ., θα κληθούν να απαντήσουν σε ένα ερώτημα: Με πτυχίο ή Όχι, με επάγγελμα κατοχυρωμένο ή όχι, με εμπειρία ή Όχι, το ερώτημα είναι απλό και κοινό: Θα γίνουν Επαγγελματίες ή θα παραμείνουν Ερασιτέχνες; Θα καταλάβουν την ανάγκη της Ύπαρξης και Τήρησης διαδικασιών ή αυτά τώρα είναι ψιλά γράμματα; Θα παλέψουν για να επιβιώσουν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον ή κάποιος άλλος θα πρέπει να ασχοληθεί σε αυτό;
Ο Επαγγελματισμός, δεν ακολουθεί Υποχρεωτικά και την έννοια Επαγγελματίας… Δηλαδή κάποιος μπορεί να κάνει ένα επάγγελμα για να ζήσει ως Επαγγελματίας, αλλά ο Επαγγελματισμός του να είναι μηδενικός.
Σας κάνει εντύπωση; Νομίζω πως όχι και έχετε δίκιο.
Παραδείγματα πολλά και τραγικά:
Ο Επαγγελματίας που χαρακτηρίζεται από Επαγγελματισμό.
Ανοίγει το κατάστημα την ώρα που γράφει στο ταμπελάκι στην πόρτα και όχι 10’ αργότερα, γιατί πήγε στην Τράπεζα. Ο Επαγγελματίας θα πάει νωρίτερα στην Τράπεζα και θα ανοίξει 5’ νωρίτερα, ενώ ο Ερασιτέχνης θα ανοίξει στην ώρα του αν δεν καθυστερήσει στην Τράπεζα, στην κίνηση, στο σχολείο των παιδιών του.
Ψάχνει να βρει ποιοτικό εμπόρευμα και να το φέρει σαν πρόταση στον πελάτη λιανικής και δεν περιμένει να «βρέξει» Ιδέες…
Όταν λέει στον πελάτη του ότι θα σου φέρω το προϊόν σε 2 μέρες, δεν βρίσκει δικαιολογίες από αστείες έως «ανέκδοτα», γιατί τελικά θα το φέρει σε 12 μέρες.
Όταν δεν ξέρει να κάνει την δουλειά που του αναθέτουν, ή ΔΕΝ την αναλαμβάνει ή κινεί Γη και Ουρανό, για να την κάνει Σωστά… Αλλιώς, έστω και αν χάσει χρήματα, την αναθέτει σε αυτόν που ξέρει να την κάνει.
Ο Επαγγελματίας που διακρίνεται για τον Επαγγελματισμό του, αντιλαμβάνεται ότι οι συνεργάτες του, εκπροσωπούν τον ίδιο. Άρα, οφείλει να επιλέξει τους καλύτερους και να τους εκπαιδεύσει σοβαρά και Υπεύθυνα.
Δεν πουλάει προϊόντα, που γνωρίζει ότι είναι σε κακή κατάσταση.
Σέβεται τον πελάτη και τα χρήματα που θα πάρει για τη δουλειά που κάνει.
Είναι καθαρός και περιποιημένος κάθε μέρα.
Ο χώρος του, το δικό του μικρό ή μεγάλο «βασίλειο» είναι καθαρός και τακτοποιημένος.
Θα μπορούσα και εγώ και εσείς να γράψουμε δεκάδες ή και εκατοντάδες παραγράφους με αυτά που ξεχωρίζουν τον Επαγγελματία από τον Ερασιτέχνη.
Θα έλεγα μάλιστα ότι ίσως είμαι αυστηρός, βάζοντας απέναντι από τον Επαγγελματία ως κακή του εικόνα τον Ερασιτέχνη. Μάλλον θα έπρεπε να βάλω τον Κακό Επαγγελματία, τον οποίο η αγορά θα διώξει με τον χρόνο και την έλευση Νέων, Φρέσκων, Πολιτισμένων και Ευγενικών, Επαγγελματιών και να αφήσω τον Εραστή της Τέχνης, να ασχολείται με το χόμπι του από «Έρωτα» και μόνο…
