Η έρευνα – που αξιολογεί τις μελλοντικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, των αλλαγών στις χρήσεις γης και των συνηθειών στην κατανάλωση του νερού - εκτιμά ότι ενώ από τη μία θα υπάρχουν αυξημένες πλημμύρες, από την άλλη θα επιδεινώνεται η λειψυδρία, ιδίως τα καλοκαίρια. Οι συνέπειες αποδίδονται κατά κύριο λόγο στην κλιματική αλλαγή (σε ποσοστό 80% ως 90%) και δευτερευόντως σε άλλους παράγοντες, όπως η χρήση της γης και του νερού (10% ως 20%) αλλά και η έλλειψη των νέων τεχνολογιών στην διαχείριση των υδάτινων πόρων.
Ας κρατήσουμε το τελευταίο και ας μείνουμε Ελλάδα. Όλοι θυμόμαστε το περασμένο δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε η Ύδρα, χωρίς νερό και χωρίς ρεύμα για πάρα πολλές ώρες. Όσοι ζούμε και εργαζόμαστε στον Πειραιά το θυμόμαστε λίγο πιο έντονα καθώς η Ύδρα, όπως και τα υπόλοιπα νησιά του Αργοσαρωνικού, αποτελούν τους αγαπημένους μας προορισμούς.
Στο ζενίθ της τουριστικής περιόδου, ένα από τα πιο όμορφα νησιά της χώρας μας, βρέθηκε μέσα σε μια μεγάλη περιπέτεια. Κάτοικοι, επιχειρηματίες και τουρίστες ήταν σε απόγνωση και ο κρατικός μηχανισμός αδύναμος να αντιδράσει.
Όλα αυτά σε ένα νησί που εγκαινίασε ήδη από το 2014 τη δική του μονάδα αφαλάτωσης. Μια μονάδα που αποδίδει καθημερινά το μέγιστο των δυνατοτήτων της, δηλαδή 1.600 κυβικά μέτρα νερού, στα οποία προστίθενται άλλα τουλάχιστον 300 κυβικά μέτρα από την γεώτρηση. Τον Οκτώβριο του 2018 μάλιστα παρουσιάστηκε από την Δημοτική αρχή η υλοποίηση ενός project για την ασφαλή επίβλεψη και λειτουργία του συστήματος υδροδότησης της Ύδρας.
Το πρόβλημα ήταν πολύ απλά ότι η μονάδα αφαλάτωσης λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα. Και όταν το ρεύμα σταμάτησε, τότε όλοι είπαν το νερό… νεράκι.
Μήπως λοιπόν πέραν των παραδοσιακών μεθόδων αφαλάτωσης, οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε και ότι πιο άφθονο έχεις αυτός ο τόπος; Τον ήλιο και τον αέρα. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες μπορούν να προσφέρουν είτε ολοκληρωμένα - όπως γίνεται στο εξωτερικό - είτε ως «δικλείδες ασφαλείας» σε περιπτώσεις διαχείρισης κρίσεων, σύγχρονες μονάδες αφαλάτωσης, με χαμηλότερο κόστος.
Για παράδειγμα στην κρίση της Ύδρας, μια μονάδα αφαλάτωσης που θα λειτουργούσε με φωτοβολταϊκά, θα είχε τη δυνατότητα να καλύψει - έστω και για μικρό αλλά σημαντικό χρονικό διάστημα - το πρόβλημα λειψυδρίας.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα, θα αντιμετωπιζόταν πιο δραστικά το ζήτημα της νησιωτικότητας, της γεωγραφικής απομόνωσης και της έλλειψης υποδομών. Είναι κάτι που ήδη έχει γίνει στη νήσο Στρογγύλη στο Καστελόριζο. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, οι λύσεις υπάρχουν. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πολύ μακριά για να ανακαλύψουμε τον τροχό.
Με δεκαετίες έρευνας και επίμονης δουλειάς, το γειτονικό μας Ισραήλ έχει καταφέρει να μετατρέψει το οξύ υδατικό του πρόβλημα σε πλεονέκτημα. Πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα, όπως το Ben Gurion Negev, αλλά και πολλές μικρές και μεγάλες κρατικές και ιδιωτικές εταιρίες επενδύουν συνεχώς στην έρευνα, τελειοποιώντας τεχνολογίες αφαλάτωσης και προσφέροντας νέες λύσεις. Στόχος είναι το όνομα της χώρας να είναι συνώνυμο της υψηλής τεχνολογίας γύρω από τη διαχείριση του νερού.
Το καλοκαίρι είναι εδώ.
Μήπως ήρθε και η δική μας στιγμή;
