Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει ο ΟΟΣΑ με τη νέα του έκθεση για τις ψηφιακές δεξιότητες των εργαζομένων, στην οποία επισημαίνει ότι στην Ελλάδα αρκετοί εργαζόμενοι μπορεί να μην έχουν αποκτήσει τις αναγκαίες δεξιότητες για να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση στους χώρους εργασίας.
«Οι κυβερνήσεις πρέπει, επειγόντως, να εντείνουν τις προσπάθειές τους, ώστε να βελτιώσουν την εκπαίδευση και τις άλλες πολιτικές που θα βοηθήσουν τους πολίτες τους να καρπωθούν τα οφέλη του ψηφιακού μετασχηματισμού, κάτι που θα μειώσει τον κίνδυνο να διευρυνθούν οι ανισότητες και να αυξηθεί η ανεργία εξαιτίας της αυτοματοποίησης ολοένα περισσότερων παραγωγικών δραστηριοτήτων και θέσεων εργασίας.»
Αυτό είναι το βασικό μήνυμα μιας νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ (OECD Skills Outlook 2019), σχετικά με τις ψηφιακές δεξιότητες σε κάθε χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις επιπτώσεις της τεχνολογικής αλλαγής στην αγορά εργασίας και γενικότερα στην οικονομία. Η έκθεση επισημαίνει ότι μερικές χώρες είναι καλύτερα προετοιμασμένες, ενώ άλλες λιγότερο (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα) λόγω των ελλιπών ψηφιακών δεξιοτήτων του πληθυσμού τους.
«Στο σημερινό ταχέως ψηφιοποιούμενο κόσμο», δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία, ο οποίος παρουσίασε την έκθεση στο Παρίσι, «οι δεξιότητες κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στο να οδηγεί κανείς τις εξελίξεις και να δυσκολεύεται να τις ακολουθήσει. Για να βοηθήσουν τους ανθρώπους, οι κυβερνήσεις είναι ανάγκη να βρουν τη σωστή ισορροπία ανάμεσα σε πολιτικές που ενισχύουν την ευελιξία, την κινητικότητα των εργαζομένων και τη σταθερότητα των θέσεων εργασίας. Οι επιχειρήσεις επίσης έχουν να παίξουν ρόλο-κλειδί στο να εξασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι θα αναβαθμίζουν τις δεξιότητες και θα αποκτούν καινούριες, προσαρμοζόμενοι στις μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, πράγμα που θα διασφαλίσει ότι η σημερινή τεχνολογική επανάσταση θα βελτιώσει τις ζωές όλων».
Ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι στην Ελλάδα τόσο οι εργαζόμενοι όσο και γενικότερα οι πολίτες συχνά έχουν ελλιπείς ψηφιακές δεξιότητες και γι' αυτό τα συστήματα δια βίου μάθησης, τόσο τα επίσημα όσο και τα ανεπίσημα, πρέπει να ενισχυθούν σημαντικά για να διευκολύνουν την αναβάθμιση των ικανοτήτων και την απόκτηση νέων δεξιοτήτων, αναγκαίων στον μελλοντικό ψηφιακό κόσμο.
Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις χώρες όπου οι εργαζόμενοι αναμένεται μέσα στα επόμενα χρόνια να αντιμετωπίσουν σοβαρές αλλαγές στον τρόπο που γίνεται η δουλειά τους, λόγω του ψηφιακού μετασχηματισμού και της ευρύτερης χρήσης της τεχνολογίας. Η έκθεση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι στη χώρα μας αρκετοί εργαζόμενοι μπορεί να μην έχουν αποκτήσει τις αναγκαίες δεξιότητες για να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση στους χώρους εργασίας.
Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Χιλή αναφέρονται ως τρεις χώρες που υστερούν σημαντικά και έχουν μείνει πολύ πίσω, όσον αφορά τη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στην εργασία. Επιπλέον, η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα των χωρών (μαζί με Ιταλία, Τουρκία, Χιλή, Σλοβενία και Ν.Κορέα), που έχουν μεγάλο ποσοστό εργαζομένων σε επαγγέλματα υψηλού κινδύνου για αυτοματοποίηση, άρα και για ανεργία.
Ακόμη, η Ελλάδα αναφέρεται (μαζί με τη Χιλή) ως χώρες στις οποίες όχι μόνο οι εργαζόμενοι, αλλά γενικότερα ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν διαθέτουν βασικές ψηφιακές δεξιότητες, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ανάγκη να προωθήσουν μια ευρύτερη πολιτική για την αναβάθμιση των ψηφιακών ικανοτήτων στο σύνολο του πληθυσμού τους.
Αλλά και στο πεδίο του ψηφιακού χάσματος πόλεων-υπαίθρου, π.χ. όσον αφορά την ευρυζωνική πρόσβαση στο διαδίκτυο, η Ελλάδα -μαζί με την Πορτογαλία, τη Χιλή και τη Λιθουανία- αναφέρεται ως χώρα με ανισότητα άνω του 10% αναφορικά με τη συνδεσιμότητα των αστικών και των αγροτικών νοικοκυριών. Όπως επισημαίνει η έκθεση, «τέτοιου είδους ψηφιακός αποκλεισμός είναι πιθανό να επιδεινώσει άλλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες».
Σύμφωνα με την έκθεση, δεν αρκεί να υπάρχει καθολική πρόσβαση του πληθυσμού στο Ίντερνετ, αλλά πρέπει επίσης ο πληθυσμός να αξιοποιεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις ευκαιρίες της ψηφιοποίησης. «Αν η τεχνολογική αλλαγή συνεχίσει να επεκτείνει τον αριθμό και την πολυπλοκότητα των δραστηριοτήτων που οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν στην καθημερινή ζωή τους μέσω της χρήσης ψηφιακών εργαλείων, σε μερικές χώρες οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να μείνουν πίσω», προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ.
