Η επίσημη ανανέωση της θητείας του Γιάννη Στουρνάρα στη θέση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας δεν προκάλεσε έκπληξη. Ουσιαστικά είχε «κλειδώσει» κάποιους μήνες πριν, όταν και ανέλαβε κεντρικό πόστο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και ειδικά με τα σημερινά δεδομένα, το να άλλαζε θα ήταν οικονομική και πολιτική αυτοκτονία.
Αυτό που προκάλεσε έκπληξη, πιθανότατα και στον ίδιο, είναι οι προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει και τα στοιχήματα που πρέπει να κερδίσει. Γιατί, μετά από μια 6ετία κόλαση, όλοι πίστευαν ότι η νέα του θητεία θα ήταν μάλλον “smooth sailing”.
O άνθρωπος που έπαιξε κομβικό ρόλο στην παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, που βρέθηκε στο πολιτικό στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ και που κράτησε με νύχια και με δόντια τη θέση του παρά το τσουνάμι των πιέσεων περίμενε ότι η δεύτερη θητεία θα ήταν σαφώς πιο ήρεμη.
Η πραγματικότητα όμως τον διαψεύδει. Άμεσα, καλείται να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της πανδημίας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, να διαχειριστεί μια νέα γενιά κόκκινων δανείων, αλλά και –ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ- να παίξει το ρόλο που του αναλογεί στη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης.
Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες βαδίζουν αυτή τη στιγμή σε αχαρτογράφητα νερά. Οι συνέπειες της πανδημίας είναι σίγουρο ότι θα τις επηρεάσουν και κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια πώς και πόσο. Αν δεχθούμε την παραδοχή για 7-10 δισ. νέα κόκκινα δάνεια, σε συνδυασμό με τα παλιά που θα σταματήσουν να πληρώνονται, μιλάμε για ένα νέο εφιαλτικό σενάριο. Απέναντι στο οποίο ο κ. Στουρνάρας επαναφέρει την πρόταση της Bad Bank (με την οποία θα πρέπει να θυμίσουμε ότι είχε διαφωνήσει στο παρελθόν, υπό διαφορετικές βέβαια συνθήκες). Είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημά του, αλλά και της ελληνικής οικονομίας γενικότερα.
Παράλληλα, τα νέα δεδομένα είναι σίγουρο ότι θα φέρουν μειώσεις καταστημάτων αλλά και προσωπικού στις τράπεζες. Κάτι που θα κληθεί πάλι να διαχειριστεί –στο βαθμό που της αναλογεί- η ΤτΕ.
Ταυτόχρονα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι τράπεζες θα πρέπει να διαχειριστούν το νέο γύρο stress tests τα οποία είναι αρκετά πιθανό ότι θα φέρουν νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις. Άρα και εκεί ο κ. Στουρνάρας θα πρέπει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα βιώσει τεκτονικές αλλαγές.
Αυτά στο εσωτερικό μέτωπο. Γιατί σε διεθνές επίπεδο οι προκλήσεις είναι διαφορετικές αλλά εξίσου σημαντικές. Η χάραξη της νομισματικής πολιτικής της Ευρωζώνης μπορεί να κάνει τη διαφορά για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Και –με δεδομένες τις απόψεις του Βερολίνου- η Φρανκφούρτη έχει πολλή και δύσκολη δουλειά μπροστά της. Και η εμπειρία του κ. Στουρνάρα από την προηγούμενη θητεία του μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, τόσο ευρύτερα όσο και για τη διασφάλιση των ελληνικών συμφερόντων στη νέα πραγματικότητα.
Με λίγα λόγια, ο κ. Στουρνάρας πέφτει ξανά σε βαθειά και ταραχώδη νερά. Με τη διαφορά ότι είναι αποδεδειγμένα έμπειρος κολυμβητής, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά.
