Ροή
Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων η/και «διαπραγματεύσεων» επικρατεί επιτέλους μια σχετική ηρεμία, η οποία θα επεκταθεί και με την αποδέσμευση της δόσης. Φαίνεται όμως ότι αυτή είναι η ηρεμία που επικρατεί πριν την καταιγίδα. Και η καταιγίδα που έρχεται έχει όνομα: Εργασιακά.
Το ρεπορτάζ είναι αποκαλυπτικό και δείχνει ότι η απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων είναι ίσως το λιγότερο σκληρό μέτρο που ζητούν οι δανειστές. Στο τραπέζι θα πέσουν μεταξύ άλλων η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, η μείωση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση των τριετιών. Και τα μέτρα δεν σταματούν εδώ: Υπάρχει η απαίτηση να εισαχθούν στην ελληνική νομοθεσία μορφές εργασίας χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα όπως οι «συμβάσεις μηδενικών ωρών» βάσει των οποίων ο εργοδότης δεν έχει καμία σχεδόν υποχρέωση προς τον εργαζόμενο.
Από την άλλη ο εργαζόμενος με αυτές τις συμβάσεις μηδενικού χρόνου θα απασχολείται για όσες ημέρες και ώρες θέλει («χρειάζεται») ο εργοδότης, χωρίς βεβαίως να έχει κάποιο λόγο πάνω στο πρόγραμμα. Την Δευτέρα τρεις ώρες, την Τρίτη καμία και την Τετάρτη 10 ώρες και πάει λέγοντας. Πρόκειται ίσως για την πιο αντιδραστική μορφή απασχόλησης, εκεί όπου ο εργαζόμενος δεν έχει κανένα δικαίωμα και βεβαίως περιορισμένη ή και καμία ασφαλιστική κάλυψη.
Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών (zero hour contracts) έχουν γίνει γνωστές κυρίως από τη Βρετανία όπου αποτελούν θεσμό εδώ και μερικά χρόνια. Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι περίπου 800.000 Βρετανοί απασχολούνται με συμβάσεις μηδενικών ωρών και η τάση είναι αυτό το νούμερο να μεγαλώσει και να φτάσει σύντομα το 1.000.000. Το μέτρο, που εφαρμόζεται κυρίως σε χαμηλής εξειδίκευσης εργασίες (π.χ. στα McDonald’s, στις αποθήκες της Amazon), έχει προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων.
Οι Θεσμοί ζητούν επιτακτικά «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, γιατί έτσι θα μειωθεί η ανεργία. Μόνο που η ανεργία θα μειωθεί με εικονικούς εργαζομένους που θα δουλεύουν 1-2-5 ώρες την εβδομάδα. Η ευημερία των αριθμών στην πράξη. Γιατί θα έχεις στρατιές, κυρίως νέων, «εργαζομένων» που θα κερδίζουν λιγότερα από το επίδομα ανεργίας και βέβαια δεν θα μπορούν να καταναλώσουν, να διασκεδάσουν, να φτιάξουν σπίτι, να κάνουν οικογένεια.
«Μισή δουλειά, μισή ζωή» λέγανε παλιά, πριν η ημιαπασχόληση γίνει πράξη και καθημερινότητα. Μπορεί να φτάνουμε στο σημείο που η 4ώρη καθημερινή εργασία μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια.
