Το αίτημα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξεκάθαρο: πριν καταθέσετε το νέο ασφαλιστικό, θα πρέπει να περάσει πρώτα από εμάς. Με άλλα λόγια, για να εξασφαλίσει την ψήφο των βουλευτών της, η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει την έγκρισή τους. Στην πράξη, αυτό μεταφράζεται σε «στρογγυλέματα» και αλλαγές της τελευταίας στιγμής.
Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, αλλά μάλλον μια σταθερή πρακτική στην εγχώρια κοινοβουλευτική διαδικασία.
Νωρίτερα, ο εισηγητής θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη του υπουργικού συμβουλίου, με τις όποιες αλλαγές και παραχωρήσεις αυτό συνεπάγεται.
Στην περίπτωση μάλιστα που θα πρέπει να υπάρξει και η συναίνεση της αντιπολίτευσης –όπως διαφαίνεται στην περίπτωση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου- τα κόμματα που θα ψηφίσουν θα επιχειρήσουν να βάλουν και τη δική τους «πινελιά».
Έτσι, στο τέλος, το κείμενο που θα κατατεθεί προς ψήφιση θα είναι ένα τερατούργημα, ένα νομοσχέδιο – «Φρανκενστάιν», το οποίο καμία σχέση δεν θα έχει με την αρχική σκέψη και όραμα του νομοθέτη.
Η τακτική αυτή ήταν παραδοσιακά δημοφιλής στην εγχώρια κοινοβουλευτική διαδικασία. Με μπαράζ παρεμβάσεων και αλλαγών, τα κρίσιμα νομοσχέδια γίνονται τόσο δυσλειτουργικά και διάτρητα, ώστε με μαθηματική ακρίβεια καταλήγουν στις καλένδες.
Ανεξαρτήτως κυβέρνησης, η ενδεδειγμένη λύση για να αντιμετωπιστεί ένα πολιτικό πρόβλημα ήταν απλή: καταθέτουμε ένα νομοσχέδιο «για τα μάτια του κόσμου», το αλλάζουμε με τροπολογίες και προσθήκες μέχρι την τελευταία στιγμή και εν τέλει ψηφίζουμε ένα «κενό γράμμα», το οποίο ισχύει τυπικά αλλά όχι ουσιαστικά.
Έτσι, κατάφερναν να έχουν και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Τα νομοσχέδια ψηφίζονταν, κατευνάζοντας την κοινή γνώμη και καλύπτοντας τις υποχρεώσεις προς τους δανειστές. Δίχως όμως να θιχθούν ουσιαστικά συμφέροντα και εμπλεκόμενες ομάδες.
Με τη διαφορά ότι τώρα τα νομοσχέδια κρίνονται στην ουσία του και όχι μόνο στους τύπους. Ελέγχονται εξονυχιστικά από τους δανειστές, οι οποίοι εξετάζουν άρθρο προς άρθρο αν αυτά που ψηφίζονται είναι εναρμονισμένα με τα συμφωνηθέντα του Ιουλίου.
Γι’ αυτό εξάλλου χρειάστηκε να γίνουν αλλαγές «άρον άρον» με έκτακτες τροπολογίες στο νόμο για τη λειτουργία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Μένει λοιπόν να αποδειχθεί, αν στο κρίσιμο ασφαλιστικό νομοσχέδιο θα επαναληφθούν τα… ειωθότα ή αν –υπό την πίεση των δανειστών- το τελικό κείμενο θα είναι αρκούντως κοντά στο αρχικό.
