Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα στηρίξει την Άγκυρα στις προσπάθειες που καταβάλλει για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα από τους σεισμούς που έχουν στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 50.000 ανθρώπους στην Τουρκία και τη Συρία, διαβεβαίωσε σήμερα ο γενικός γραμματέας του, Τέντρος Ανταντόμ Γκεμπρεγέσους.
Σύμφωνα με έναν αναθεωρημένο απολογισμό του Γαλλικού Πρακτορείου, που βασίζεται σε πολλές πηγές, οι νεκροί από τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου ανέρχονται σε 50.325 – οι 5.951 εξ αυτών στη Συρία και οι υπόλοιποι 44.374 στην Τουρκία. Από τον τελευταίο μετασεισμό χθες Δευτέρα σκοτώθηκαν δύο άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 140, σύμφωνα με την Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστροφών (AFAD). Μέχρι στιγμής έχουν ανασυρθεί ζωντανοί από τα χαλάσματα 32 άνθρωποι.
Στην Τουρκία, οι τραυματίες φτάνουν συνολικά τις 108.000 ενώ εκατομμύρια έχουν μείνει άστεγοι και ζουν σε σκηνές ή έφυγαν για άλλες πόλεις.
Η Τουρκία «κάνει ό,τι μπορεί» αλλά χρειάζεται διεθνή στήριξη για να βοηθήσει τα θύματα, είπε ο Τέντρος, περιγράφοντας την καταστροφή ως «πραγματικά μνημειώδη» στη σύγχρονη ιστορία.
Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μαζί με τον Τούρκο υπουργό Υγείας Φαχρετίν Κοτζά στην Αντάκια (Αντιόχεια), μια από τις πόλεις που έχουν πληγεί περισσότερο, ο Τέντρος είπε ότι συζήτησαν την υγειονομική κατάσταση στους καταυλισμούς.
«Υπάρχουν λοιμώξεις του αναπνευστικού, του γαστρεντερικού, ψυχικές διαταραχές –επειδή πολλοί άνθρωποι βίωσαν τραυματικές εμπειρίες –ενώ άλλοι χρειάζονται υπηρεσίες αποκατάστασης, ιδίως ορθοπεδικές», είπε.
«Από την πλευρά του ΠΟΥ, θα στηρίξουμε με κάθε δυνατό τρόπο ανάλογα με τα ζητήματα που προκύπτουν και βασιζόμενοι στις προτεραιότητες του υπουργείου», πρόσθεσε ο Τέντρος.
Περισσότερα από 160.000 κτίρια με 520.000 διαμερίσματα κατέρρευσαν ή υπέστησαν πολύ σοβαρές ζημιές από τον σεισμό, τον χειρότερο στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποσχέθηκε ότι θα ξαναχτιστούν τα σπίτια μέσα σε έναν χρόνο, όμως θα χρειαστούν ακόμη πολλοί μήνες μέχρι να φύγουν από τις σκηνές ή τα κοντέινερ οι χιλιάδες πληγέντες και να μετακομίσουν σε μόνιμες κατοικίες, ώστε να ανακτήσουν το αίσθημα της κανονικότητας και της ασφάλειας που έχασαν.
