Ο Κωστής Παλαμάς της είχε αφιερώσει ποίημα, ο Ξενόπουλος την είχε χαρακτηρίσει ως «η μεγάλη μορφή του υγιούς φεμινισμού».
Στην ιστορία γράφτηκε ως η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος και εκδότρια, η τολμηρή πρωτοπόρος, που θεμελίωσε τον αγώνα για τα δικαιώματα των Ελληνίδων, το φωτεινό πνεύμα πίσω από το γυναικείο κίνημα.
Η Καλλιρρόη Παρρέν έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 15 Ιανουαρίου του 1940, πλήρης αγώνων και ευτυχής για τη σπορά που άφησε πίσω της, εκφράζοντας λίγο πριν το τέλος, τη βεβαιότητα ότι θα οδηγήσει στη δημιουργία «της τέλειας γυναίκας του αύριο».
Γεννημένη το 1861 στα Πλατάνια της επαρχίας Ρεθύμνου, μεγάλωσε στον Πειραιά, όπου ο πατέρας της εγκατέστησε την οικογένεια του από το 1866. Το 1878 αποφοίτησε με άριστα από το Αρσάκειο κι όπως συνέβαινε με τις περισσότερες δασκάλες της εποχής, πήγε στην Οδησσό για να δουλέψει στο Ροδοκανάκειο Παρθεναγωγείο τής Ελληνικής Κοινότητας και αργότερα στην Αδριανούπολη, όπου εργάστηκε στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο.
Ο γάμος της με τον γαλλοαγγλικής καταγωγής δημοσιογράφο από την Κωνσταντινούπολη, Ιωάννη Παρρέν, μετέπειτα ιδρυτή και διευθυντή τού Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, τη βοήθησε να έρθει σε επαφή με σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, ανθρώπους του πνεύματος, εκδότες, δημοσιογράφους, λόγιους.
Τροφοδότησε το πάθος της για πνευματική εξέλιξη κι όπως είχε δηλώσει, ξύπνησε μέσα της την επιθυμία να γράψει και να μοιραστεί: «Παρακολουθούσα τας συζητήσεις των δημοσιογράφων και σιγά σιγά εξύπνησε μέσα μου και πάλιν ο πόθος να γράψω, όπως αυτοί, όχι μόνον για τον εαυτόν μου αλλά και για τους άλλους».