Η Σιγκαπούρη, ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα κράτη στον κόσμο και για αυτό αντιμετωπίζει μια σημαντική πρόκληση: Την εξασφάλιση επάρκειας τροφίμων στους πολίτες της, χωρίς όμως να είναι διαθέσιμη η γη για γεωργική χρήση ή η διαθέσιμη αυτή γη είναι αρκετά μικρής έκτασης για να καλύψει ένα τόσο μεγάλο πληθυσμό (περίπου 6 εκατομμύρια).
Με μόλις το 1% της γης της αφιερωμένο στη γεωργία, η χώρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές για την κάλυψη των διατροφικών της αναγκών. Ωστόσο, μέσω της καινοτομίας και της τεχνολογίας, η Σιγκαπούρη επιδιώκει να ανατρέψει αυτήν την εξάρτηση όσο πιο σύντομα γίνεται.
Η λύση της Κάθετης Γεωργίας
Μια από τις πιο εντυπωσιακές λύσεις που εφαρμόζονται είναι η κάθετη γεωργία. Αντί για τα παραδοσιακά χωράφια, οι καλλιέργειες αναπτύσσονται σε πολυώροφα ράφια μέσα σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα.
Αυτές οι εγκαταστάσεις χρησιμοποιούν προηγμένες τεχνολογίες, όπως LED φωτισμό, κατάλληλο για τις καλλιέργειες και υδροπονικά συστήματα για την καλλιέργεια φυτών χωρίς χώμα.
Η μέθοδος αυτή επιτρέπει την παραγωγή φρέσκων προϊόντων όλο το χρόνο, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες αφού αυτή γίνεται σε κλειστούς χώρους.
Πως γίνεται η παραγωγή;
Η λύση στους χώρους αυτούς είναι η Υδροπονία και η Αεροπονία. Η υδροπονία και η αεροπονία είναι τεχνικές καλλιέργειας που δεν απαιτούν χώμα. Στην υδροπονία, τα φυτά μεγαλώνουν σε θρεπτικά διαλύματα νερού, ενώ στην αεροπονία, οι ρίζες των φυτών ψεκάζονται με θρεπτικά διαλύματα. Αυτές οι μέθοδοι μειώνουν την κατανάλωση νερού και επιτρέπουν την καλλιέργεια σε περιορισμένους χώρους, όπως είναι τα αστικά περιβάλλοντα.
Εκτός των άλλων η ενσωμάτωση της τεχνολογίας στην αστική γεωργία είναι καθοριστική. Χρησιμοποιούνται αισθητήρες για την παρακολούθηση των συνθηκών καλλιέργειας, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη βοηθά στη βελτιστοποίηση της παραγωγής. Επιπλέον, η αυτοματοποίηση μέσω ρομποτικών συστημάτων μειώνει την ανάγκη για ανθρώπινη εργασία (παράγοντας πολύ σημαντικός, αφού στις μέρες μας τα εργατικά χέρια στη γεωργία είναι σε έλλειψη), μειώνει το κόστος παραγωγής σημαντικά και αυξάνει την αποδοτικότητα των καλλιεργειών.
Η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης έχει θέσει ως στόχο την κάλυψη του 30% των διατροφικών αναγκών της χώρας μέσω εγχώριας παραγωγής έως το 2030. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, παρέχει χρηματοδότηση και υποστήριξη σε νεοφυείς επιχειρήσεις και ερευνητικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αγροτεχνολογίας. Άλλωστε το κόστος εγκατάστασης μια τέτοιας μονάδας δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.
Η Σιγκαπούρη θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για το πώς οι πόλεις μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της επισιτιστικής ασφάλειας μέσω της καινοτομίας και της τεχνολογίας. Η μετάβαση σε αστικά μοντέλα γεωργίας, όπως η κάθετη γεωργία και η υδροπονία, δείχνει τον δρόμο για ένα βιώσιμο και αυτάρκες μέλλον σε πολλές πόλεις μεγαθήρια αν και φαίνεται πως υπάρχει «δρόμος» για τέτοιες τεχνολογίες και φυσικά αυτές οι μονάδες θυμίζουν και μάλλον είναι βιομηχανικές μονάδες παραγωγής και όχι γεωργικές εκμεταλλεύσεις…
