Ποιος αλήθεια το περίμενε αυτό; Ο ΣΥΡΙΖΑ δυο χρόνια μετά την πρώτη άνοδό του στην κυβέρνηση και όχι στην εξουσία, όπως υποστηρίζουν και τα λενινιστικά στελέχη του, πανηγυρίζει την επιστροφή της τρόικα! Δανειστές και κυβέρνηση συμφώνησαν ότι πρέπει να συμφωνήσουν.
Είναι καλό ότι δεν είχαμε ρήξη. Η συμφωνία επιστροφής της τρόικα έδωσε παράταση ζωής στην κυβέρνηση αλλά και στη χώρα. Ουσιαστικά η κυβέρνηση συμφώνησε να υπογράψει τη μείωση των συντάξεων και τη μείωση του αφορολόγητου και ότι άλλο ήθελε προκύψει. Τι πήρε; Μήπως τα μεσοπρόθεσμα τοκοχρεολύσια; Όχι φυσικά. Μήπως τον διακανονισμό του χρέους; Ούτε για πλάκα. Μήπως πήραν την ποσοτική χαλάρωση; Αστειεύεστε;
Τελικά τι πέτυχαν; Μα φυσικά πέτυχαν την μετατροπή του πανωλεθρίαμβου του 2015 σε θριαμβοπανωλεθρία του 2017. Κυβέρνηση και δανειστές συμφώνησαν ότι πρέπει να συμφωνήσουν. Συμφώνησαν να πάνε το παιγνίδι στην παράταση. Μπορεί όμως η κυβέρνηση να το πάει στον ξαφνικό θάνατο; Μην απορήσουμε, αν τελικά δεν υπάρξει συγκεκριμένη συμφωνία, να πάμε ή σε αντισυνταγματικό δημοψήφισμα βάσει του άρθρου 44 ή σε εκλογές, με έναν ΣΥΡΙΖΑ που για να διατηρήσει μέρος της δύναμής του και για να μην πέσουν τα ποσοστά του κάτω και από αυτά της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να ξαναθυμηθεί τον παλιό καλό εαυτό του (που δεν είναι και τόσο παλιός, ενώ καλός δεν ήταν ποτέ) και αρχίσει πάλι τα «εμείς ή αυτοί», εμείς οι συνεπείς αριστεροί» κατά των Ευρωπαίων και των Ελλήνων προδοτών συνεργατών τους.
Τι ζητά πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ για να υπογράψει τα πάντα; Ζητά τα περίφημα αντισταθμιστικά» μέτρα. Ζητά να του δώσουν τη δυνατότητα να «πουλά» επιδόματα στα ασθενή κοινωνικά στρώματα, χωρίς να θεωρείται ότι κάτι τέτοιο αποτελεί παραβίαση των συμφωνηθέντων. Ο αγώνας για την προάσπιση των φτωχών μέσω γενικευμένων και όχι των αναγκαίων στοχευμένων κρατικο-επιδοματικών πολιτικών διατηρεί και εμβαθύνει τη φτώχεια. Είναι ο απόλυτος κρατισμός.
Και πως μπορεί κανείς να ασκεί επιδοματικές πολιτικές σ’ ένα χρεοκοπημένο κράτος; Μα φυσικά φορολογώντας και ξαναφορολογώντας ότι και όποιον κινείται. Όπως καταγράφεται σ’ ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ των Νέων ( 18-02-2017) στη διετία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιβλήθηκαν νέοι φόροι 10 δισ. ευρώ στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις, ενώ σε άλλα 10 δισ. ευρώ εκτιμώνται οι επιβαρύνσεις από την πλήρη εφαρµογή του νόµου Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό και οι οποίες αφορούν τον τετραπλασιασµό των εισφορών για επαγγελµατίες και επιστήµονες, τις µειώσεις των συντάξεων και των επιδοµάτων.
Ο κ. Τσίπρας εκπροσωπεί μια Αριστερά η οποία στο όνομα της καταπολέμησης της φτώχειας αποξενώνεται από τα μεσαία στρώματα και οδηγεί στη φτωχοποίηση μεσαίους και φτωχούς. Στο όνομα της μείωσης των ανισοτήτων αυξάνει και διευρύνει τις ανισότητες. Η πολιτική της κυβέρνησης αναθεματίζει τη φτώχεια και πολλαπλασιάζει τους φτωχούς. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πλήρη διαστροφή της πρότασης της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας για το πώς αντιμετωπίζεται η φτώχεια. Δεν αξίζει κανείς από την Κεντροαριστερά να απλώσει χέρι βοηθείας σε μια τέτοια πολιτική.
