Ζούμε στην εποχή των “Fake News”. Η ολοένα αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να ενημερώνονται από το διαδίκτυο έχει οδηγήσει στην τρομακτική έξαρση των «ψευδών ειδήσεων». Αυτό γίνεται αντιληπτό από την ύπαρξη χιλιάδων σελίδων που αναπαράγουν ειδήσεις μηδαμινής τεκμηρίωσης με μοναδικό σκοπό την προσέλκυση αναγνωστών. Ο τρόπος απλός: κεντρίζει το ενδιαφέρον η είδηση; Εάν ναι τότε αυτομάτως αναδημοσίευση.
Δυστυχώς, ο πραγματικός κίνδυνος κρύβεται όταν πολιτικοί φορείς επιλέγουν αυτό το άρμα για να πορευτούν στην πολιτική. Η συγκεκριμένη τακτική παραπληροφόρησης, η οποία πάντα προηγείται της πληροφόρησης, είναι η αγαπημένη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Με πομπώδη πυροτεχνήματα καταστροφολογίας και παραπληροφόρησης υπονομεύουν κάθε προσπάθεια εθνικού σκοπού, συμμαχώντας με τον άξονα ΔΝΤ-Σόιμπλε για μερικά ξεροκόμματα εξουσίας. Μιλάει για σπάταλο κράτος εξαιτίας των προσλήψεων στα σχολεία και τα νοσοκομεία της Χώρας και δεν εννοεί τα εκατοντάδες εκατομμύρια που σπαταλήθηκαν για τα έργα υποδομής που ανάθεμα και αν τελείωναν ποτέ. Δεν εννοεί τις ομιχλώδεις υπερτιμολογήσεις που έκανε η SIEMENS που ποιος ξέρει άραγε ποια ταμεία γέμιζαν! Δεν εννοεί την δημιουργία του κράτους-πελάτη που έπρεπε ο πολίτης να κάνει δήλωση υποταγής σε κάθε βουλευτικό γραφείο. Δεν εννοεί τους εργολάβους που λυμαίνονταν τον χώρο της υγείας δημιουργώντας χρέη, ελλείψεις και σκοτεινές διαδρομές «μαύρου» χρήματος.
Δυο και πλέον χρόνια φέρνουμε στην επιφάνεια όλα αυτά τα σκάνδαλα που μας καθήλωσαν σαν κράτος και σαν πολίτες της Ευρώπης. Μέσα σε αυτή τη συνεχόμενη μάχη προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος βρισκόμαστε ενώπιον της 2ης αξιολόγησης. Μια αξιολόγηση που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί καιρό τώρα αλλά το τόξο ΔΝΤ-Σόιμπλε-Αξιωματική Αντιπολίτευση υπονομεύουν τα συμφωνηθέντα για τα οποία η ελληνική πλευρά έχει δίπλα της τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Πώς και γιατί, να αναρωτηθούμε όλοι μας, έφτασε η Ελλάδα να έχει τόσους συμμάχους από εκεί που ήταν ξεγραμμένη; Πώς και γιατί οι πολιτικοί αντίπαλοι του τόπου προ διετίας είναι τώρα de facto σύμμαχοι της ελληνικής υπόθεσης; Αυτό πραγματοποιήθηκε μέσα από την ανοιχτή πολιτική διπλωματία…
Ο μηχανισμός της τρόικα είναι δομημένος με τέτοιο τρόπο ακριβώς για να μην σου δίνει την δυνατότητα επιλογής. Η παρουσία των τεχνοκρατών σχεδιάστηκε να είναι κατά πολύ ισχυρότερη από αυτή των πολιτικών. Μια αρχιτεκτονική δομή που επιτάσσει να τα διαπραγματεύεσαι όλα σε επίπεδο Euro Working Group και Eurogroup με αποτέλεσμα, όταν φτάνεις στο τέλος των πολιτικών επιλογών και προτεραιοτήτων να μην σου έχει μείνει τίποτα. Από την άλλη η στρατηγική που ακολουθεί η ελληνική πλευρά, αυτή της ανοιχτής πολιτικής διπλωματίας, ανέγνωσε αυτή την πραγματικότητα δημιουργώντας ρωγμές στο περίτεχνα δομημένο τροϊκανικό οικοδόμημα.
- Κίνηση Πρώτη: Ο Αλέξης Τσίπρας με επιστολή του προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητάει να προστεθεί ως εποπτικός θεσμός που αξιολογεί το ελληνικό πρόγραμμα. Με την ενέργεια αυτή προσκαλούνται στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής πολλοί Έλληνες Υπουργοί ανα τακτά χρονικά διαστήματα οι οποίοι απολαμβάνουν μεγάλης και θερμής υποστήριξης. Με σταθερά βήματα, έτσι, κοινοποιείται στους Ευρωπαίους πολίτες οι δομικές ανισότητες που αντιμετωπίζει η Ε.Ε., αλλάζοντας το κλίμα που ήθελε τον ελληνικό λαό διεφθαρμένο με τις ευλογίες προηγούμενων Πρωθυπουργών.
- Κίνηση Δεύτερη: Η Ελλάδα γίνεται διοργανώτρια χώρα της Συνόδου των Χωρών του Νότου. Μια κίνηση που λοιδορήθηκε όσο καμία άλλη διότι έβαλε στο τραπέζι ισχυρά δομικά προβλήματος της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Όση, όμως, χλεύη και να αντιμετώπισε, όχι μόνο πραγματοποιήθηκε επιτυχώς αλλά είχαμε μια ακόμα στη Λισαβόνα προ λίγων μηνών.
Βλέπουμε, λοιπόν, πως το ελληνικό ζήτημα κάθε μέρα που περνάει γίνεται αντικείμενο συζήτησης ακόμα και εντός των τειχών της πολιτικής σκηνής της Γερμανίας. Η επιτυχής ολοκλήρωση του προγράμματος περνάει μέσα από την συνεχή και τίμια επιχειρηματολογία. Θα μετρηθούμε και θα αναμετρηθούμε πάνω στις δικές του βάσεις ο καθένας.
