Ροή
Η ευνοιοκρατία που επιδεικνύει η Κυβέρνηση προς τους «ημετέρους» της εξελίσσεται σε αγκάθι στις σχέσεις της με τους δανειστές.
Τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο φαίνεται ότι έχουν συστήσει κοινό μέτωπο έναντι της Κυβέρνησης εκτιμώντας ότι διολισθαίνει σε ατραπούς αδιαφάνειας και κομματοκρατίας όχι μόνο στο Δημόσιο αλλά και στις τράπεζες. Παρόλο που η διαφωνία μεταξύ των δύο βασικότερων Θεσμών στο ασφαλιστικό και δημοσιονομικό «φρενάρουν» την αποστολή των επικεφαλής του «κουαρτέτου» στην Αθήνα, στο ζήτημα της διαφθοράς τηρούν ενιαία στάση.
Τόσο στην Ουάσινγκτον όσο και στις Βρυξέλλες παρακολουθούν στενά τις κινήσεις της Κυβέρνησης στη δημόσια διοίκηση όσο και στις τράπεζες, μεταφέροντας την έντονη ενόχλησή τους για τα τεκταινόμενα στους χώρους αυτούς. Για παράδειγμα, η καθυστέρηση που παρατηρήθηκε στο διορισμό του νέου Γενικού Γραμματέα Δημόσιων Εσόδων - πέραν του τρόπου με τον οποίο επιχειρήθηκε η αντικατάσταση της Κατερίνας Σαββαΐδου - έχει ενοχλήσει σφόδρα τους δανειστές μας. Υπό το φως των τελευταίων καταγγελιών για την αντικατάσταση των Γενικών Διευθυντών στο Υπουργείο Οικονομικών το ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα. Οι υπόνοιες των δανειστών για ευνοιοκρατία από την πλευρά της Κυβέρνησης προς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επεκτείνονται στον τομέα της Υγείας και στην αντικατάσταση 60 από τους 72 επικεφαλής των νοσοκομείων. Στις τράπεζες, οι μεθοδεύσεις για την παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου της Πειραιώς Άνθιμου Θωμόπουλου φαίνεται ότι λειτούργησαν σαν θρυαλλίδα.
Επισήμως βέβαια οι δανειστές δεν έχουν τοποθετηθεί για όλα τα ζητήματα αυτά (ίσως με εξαίρεση την περίπτωση της Τράπεζας Πειραιώς) με αιχμηρό και επιθετικό τρόπο. Όμως το ίδιο είχαν πράξει και πριν από περίπου τρία χρόνια όταν η Κυβέρνηση Σαμαρά είχε αποπέμψει τον Χάρη Θεοχάρη από τη Γενική Γραμματεία Δημόσιων Εσόδων. Όμως έκτοτε η στάση της τότε Τρόικα έγινε πολύ πιο σκληρή έναντι της Κυβέρνησης καθώς κάθε κίνηση της την αντιμετώπιζε με δυσπιστία υπό το πρίσμα της εγκαθίδρυσης κομματικού κράτους. Η ιστορία όπως αποδεικνύεται επαναλαμβάνεται με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία ο μήνας του μέλιτος με τους δανειστές έχει ήδη τελειώσει από το φθινόπωρο.
Τα παραπάνω αποστερούν ίσως το πιο σημαντικό από τα εφόδια που θα μπορούσε να έχει μαζί του ο πρωθυπουργός στο Νταβός, αυτό της καλής πίστης. Ο Αλέξης Τσίπρας, αν και δημόσια έχει εκφράσει την αντίθεση του στους στόχους του τρίτου Μνημονίου το οποίο ο ίδιος έχει υπογράψει, θα προσπαθήσει να πείσει τους συνομιλητές του για τις προθέσεις του, επικαλούμενος την επίτευξη των στόχων που το Μνημόνιο έχει θέσει στο μέτωπο των εσόδων και της απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων. Όμως κάθε τέτοια προσπάθεια μόνο περιορισμένα αποτελέσματα μπορεί να έχει καθώς η εμπειρία από τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα τα τελευταία πέντε χρόνια έχει δείξει ότι η επιτυχία εξαρτάται κυρίως από το κατά πόσο οι δανειστές είναι πεπεισμένοι για τις προθέσεις της Κυβέρνησης και λιγότερο για τα επιτεύγματα που αυτή τους παρουσιάζει.
