Δεκάδες λουκέτα έχουν μπει τα τελευταία χρόνια στις βιομηχανίες της χώρας, λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων με τα οποία ήρθαν αντιμέτωπες, είτε εξαιτίας της μειωμένης ρευστότητας και της μεγάλης έκθεσης τους στον τραπεζικό δανεισμό είτε από ύφεση που έπληξε τον κλάδο δραστηριοποίησης τους.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η ραγδαία αποβιομηχάνιση της χώρας έχει οδηγήσει στο κλείσιμο περισσοτέρων από 20 παραγωγικών μονάδων την τελευταία εξαετία 2012-2017.
Σε κλείσιμο του μεγαλύτερου εργοστασίου παγωτού στην Ελλάδα (στον Ταύρο), στο οποίο απασχολούνται 102 εργαζόμενοι, προχώρησε πρόσφατα η Froneri Hellas, η οποία ιδρύθηκε με τη συμμετοχή της Nestlé και της R&R στον τομέα του παγωτού, των κατεψυγμένων τροφίμων και των γαλακτοκομικών ψυγείου.
Όσον αφορά τους λόγους που οδήγησαν την εταιρεία να κλείσει το εργοστάσιο στον Ταύρο, όπως υποστήριξε: «λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η Froneri Hellas είναι ζημιογόνος, η εταιρεία διακόπτει την λειτουργία του εργοστασίου της στον Ταύρο και επαναπροσδιορίζει την οργάνωσή της. Στην απόφαση αυτή οδηγούν, επίσης, οι επικρατούσες δυσμενείς συνθήκες στην αγορά σε συνδυασμό με το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον.
Πριν από ένα χρόνο (Οκτώβριος 2016) ανακοινώθηκε το κλείσιμο του εργοστασίου της Pepsico στα Οινόφυτα. Η εταιρεία έκανε λόγο για αλλαγές στην εφοδιαστική αλυσίδα των αναψυκτικών της στην Ελλάδα και ανακοίνωσε πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου για τους εργαζομένους της.
Πλέον τα αναψυκτικά της Pepsico εισάγονται από άλλες χώρες της Ευρώπης. Πρόκειται για το δεύτερο εργοστάσιο της PepsiCo-HBH που έκλεισετα τελευταία χρόνια. Είχε προηγηθεί το εργοστάσιο εμφιάλωσης νερού στο Λουτράκι το 2013.
Τον Αύγουστο του 2016 η Λεβεντέρης, προχώρησε στο κλείσιμο του εργοστασίου συρματουργίας στην περιοχή του Βόλου.
Η απόφαση της εταιρείας πάρθηκε λόγω της φθίνουσας παραγωγής του εργοστασίου, του ελλείμματος ανταγωνιστικότητάς του, των συσσωρευμένων ζημιών και της επιδεινούμενης κατάστασης.
Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το κλείσιμο του Τμήματος Χαρτοποιίας της εισηγμένης ΒΙΣ στον Βόλο, στο οποίο απασχολούνταν 31 εργαζόμενοι. Είχε προηγηθεί (Μάϊος του 2015) το πολύκροτο λουκέτο της Hellenic Steel, μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες χάλυβα στην Ελλάδα.
Η σταδιακή απαξίωσή της βιομηχανία άρχισε από το 2013, όταν ο βασικός της μέτοχος με ποσοστό 52%, η πολυεθνική ιταλική βιομηχανία χάλυβα ILVA, βρέθηκε σε σοβαρή κρίση που οδήγησε εν τέλει στην κρατικοποίησή της από το ιταλικό δημόσιο.
Ένα ακόμη «θύμα» της κρίσης ήταν και η Φιλκεραμ Johnson η οποία οδηγήθηκε στην πτώχευση στις αρχές του 2012, ενώ θα συμπλήρωνε μισό αιώνα ζώης. Η Φιλκεραμ, ιδρύθηκε το 1962 από την οικογένεια Φιλίπππου και το Χ. Κωνσταντόπουλο, ενώ ξεκίνησε πρώτη στην Ελλάδα την παραγωγή κεραμικών πλακιδίων με 18 άτομα και 80.000 τ.μ το χρόνο.
Στο απόγειο της δραστηριότητας έφτανε να απασχολεί 400 άτομα για την παραγωγή 4,5 εκατ τ.μ, ετηρίως ενώ το 30% της παραγωγής της κατευθυνόταν σε 29 χώρες του εξωτερικού και συγκαταλεγόταν μεταξύ των μεγαλύτερων βιομηχανιών παραγωγής κεραμικών πλακιδίων της Ευρώπης.
Στον αέρα βρίσκονται βρέθηκαν τονμ Μάρτιο του 2013 οι 236 εργάτες του εργοστασίου της ΑΓΕΤ Ηρακλής στην Χαλκίδα, όταν η εταιρεία ανακοίνωσε ότι στο πλαίσιο προγράμματος αναδιάρθρωσης της παραγωγικής της δομής κλείνει το εργοστάσιο και η παραγωγή τσιμέντου θα γίνεται πλέον από τα εργοστάσια Βόλου και Μηλακίου Ευβοίας. Σύμφωνα με τη διοίκηση της εταιρείας: «η απόφαση αυτή ήρθε σε συνέχεια μιας σειράς προσπαθειών με επενδύσεις σε νέα τεχνολογία παραγωγής τσιμέντου και ενεργειών για νέες δραστηριότητες, που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να καταστεί η λειτουργία της συγκεκριμένης μονάδας ανταγωνιστική και να διασφαλισθεί η βιωσιμότητά της.
Ωστόσο, παρά τις σχετικές προσπάθειες το εργοστάσιο της Χαλκίδας υπέστη σοβαρή μείωση πωλήσεων λόγω της συρρίκνωσης της κατασκευαστικής δραστηριότητας στην Αττική, κύρια αγορά του εργοστασίου, κατά 80% από το 2008 έως σήμερα. Σε συνθήκες πλεονάζουσας παραγωγικής δυναμικότητας στην αγορά, το εργοστάσιο της Χαλκίδας κατέστη πλέον μη βιώσιμο».
Το 2013 μπήκε λουκέτο και στην ιστορική καπνοβιομηχανία Γεωργιάδη, γνωστή για τα τσιγάρα με το σήμα «22». Η αδυναμία της διοίκησης να καταβάλει στο υπουργείο Οικονομικών τον ειδικό φόρο που πληρώνουν οι καπνοβιομηχανίες τής έχει στερήσει τη δυνατότητα των εξαγωγών, που ήταν και η βασική πηγή των εσόδων της.
Από ο 2012, η Χαλυβουργικήτης οικογένειας Αγγελοπούλου στην Ελευσίνα προχώρησε στη λήψη μέτρων διασφάλισης της λειτουργία της λόγω της κρίσης, όπως το εκ περιτροπής σβήσιμο των υψικαμίνων και η έμφαση στην ελασματουργία.
Τον Νοέμβριο του 2013 η Αλουμύλ προχώρησε στο κλείσιμο του εργοστασίου της στην Ξάνθη, ενώ η δραστηριότητα της μεταφέρθηκε στο εργοστάσιο στο Κιλκίς, ενώ σε πτώχευση οοδηγήθηκε και η βιομηχανία ξυλείας Σέλμαν.
Τέλος Neoset αλλά και Κατσέλης οδηγήθηκαν σε λουκέτο, λόγω της μειωμένης καταναλωτικής ζήτησης.
