Είτε μέχρι το τέλος του έτους, είτε στις αρχές του 2022, το ελληνικό δημόσιο θα επιστρέψει πρόωρα περί τα 7 δισ. ευρώ σε ευρωπαίους δανειστές και ΔΝΤ. Τα 5,3 δισ. ευρώ από το σύνολο των 7 δισ. θα μοιραστούν οι 15 χώρες της ευρωζώνης που είχαν δανείσει τότε την Ελλάδα και τα υπόλοιπα θα πάνε για την εξόφληση του δανείου από το ΔΝΤ.
Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με μία μείωση του χρέους κατά 4% περίπου του ΑΕΠ, για φέτος και η μείωση αυτή θα συνεχιστεί σε συνάρτηση με την αξιολόγηση του δημόσιου χρέους την επόμενη διετία με ανάλογης κλίμακας απομειώσεις, οι οποίες θα προέλθουν εφόσον εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις, από το μαξιλάρι, το οποίο αυτή την περίοδο έχει διογκωθεί ενόψει της πρόωρης αποπληρωμής.
Σύμφωνα με το ΥΠΟΙΚ, το μαξιλάρι μετά την πρόωρη εξόφληση των δανειστών κατά 7 δισ. ευρώ θα σταθεροποιηθεί στα 30 – 32 δισ. ευρώ στα τέλη του τρέχοντος οικονομικού έτους, πριν ξεκινήσει ο επόμενος κύκλος προεξοφλήσεων.
Ήδη οι σχετικές διαδικασίες και τα... τυπικά έχουν προχωρήσει με τις ενδιαφερόμενες χώρες οι οποίες λόγω και της συγκυρίας αντιλαμβάνονται τις πληρωμές ως... μάνα εξ ουρανού. Τα ποσά είναι σημαντικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότερες από τις δεκαπέντε χώρες δανειστές είχαν... ξεχάσει το διακρατικό δάνειο των 52 δισ. ευρώ του πρώτου διακρατικού δανείου (GLF) που είχε συνδεθεί με το πρώτο μνημόνιο και κάθε άλλο παρά περίμεναν την πρόωρη επιστροφή του.
Οι σχεδιασμοί αυτοί βέβαια αντιμετωπίζονται παράλληλα και ανεξάρτητα από τις πιέσεις που ήδη έχουν αρχίσει να καταγράφονται στις αυξήσεις των αποδόσεων και των spreads ιδιαίτερα στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου λόγω των υψηλών ποσοστών χρέους.
Οι μεγαλύτερες πιέσεις καταγράφονται στην Ιταλία και την Ισπανία, καθώς οι αγορές προεξοφλούν την άνοδο των επιτοκίων από πλευράς ΕΚΤ παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς της ηγεσίας της.
Για την Ελλάδα και ειδικά το δημόσιο χρέος, οι αντοχές απέναντι στις πιέσεις αυτές παραμένουν επαρκείς, όπως αναφέρεται αρμοδίως από στελέχη του ΥΠΟΙΚ, καθώς η διάρθρωση του χρέους αφενός υποστηρίζεται από τα σταθερά επιτόκια του επίσημου δανεισμού και αφετέρου τα ποσοστά εξυπηρέτησής του παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα για ένα χρονοδιάγραμμα μεσομακροπρόθεσμο.
Σε όρους πραγματικών επιτοκίων, ήτοι των ονομαστικών επιτοκίων μείον τον πληθωρισμό, η πίεση από πλευράς πληθωρισμού παραμένει «καλοδεχούμενη» από μία πλευρά, με την προϋπόθεση ότι δεν θα εγκατασταθεί στην οικονομία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι επόμενες κινήσεις της ΕΚΤ τον Δεκέμβριο, θα οριστικοποιήσουν το τέλος του PEPP στα τέλη του Μάρτη και θα διαμορφώσουν το τοπίο της μεθόδου και του χρονοδιαγράμματος απόσυρσης των έκτακτων μέτρων. Για το ελληνικό δημόσιο χρέος οι κινήσεις αυτές θα έχουν καθοριστική σημασία, γιατί θα κρίνουν το αν και πως θα συνεχίσει η ΕΚΤ να στηρίζει με αγορές τα ελληνικά non investment grade ομόλογα και να συγκρατεί έτσι τις αποδόσεις τους σε ανεκτά επίπεδα.
