Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν παρουσίασε ένα σχέδιο για τον έλεγχο του μεθανίου, το οποίο θεωρείται από την κυβέρνηση του ως ο πιο ισχυρός τρόπος για τη βραχυπρόθεσμη καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης. Το μεθάνιο συνδέεται άμεσα με την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα καυσίμων και προϊόντων. Η κρίση εφοδιαστικής αλυσίδας στις ΗΠΑ οξύνεται απότομα, κάτι που κάνει τη σχετική ανακοίνωση του Προέδρου των ΗΠΑ να μοιάζει με ευχολόγιο.
Η συμμαχία των 100
Στο πλαίσιο της COP26, της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσίασε επίσημα μια συμμαχία περίπου 100 χωρών στην οποία ηγούνται οι ΗΠΑ και συμπεριλαμβάνουν για πρώτη φορά και τη Βραζιλία, η οποία θα προσπαθήσει να ακολουθήσει αυστηρή πολιτική στον περιορισμό του μεθανίου. Συγκεκριμένα, τα νέα ρυθμιστικά μέτρα για τον περιορισμό των παγκόσμιων εκπομπών μεθανίου που παρουσίασε ο Μπάιντεν στοχεύουν σε μείωση 30% από τα επίπεδα του 2020 μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Ο φιλόδοξος στόχος της αμερικάνικης συμμαχίας περιλαμβάνει τα δύο τρίτα της παγκόσμιας οικονομίας και τις μισές από τις 30 μεγαλύτερες χώρες που εκπέμπουν μεθάνιο. Η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία δεν έχουν προσχωρήσει στη συμφωνία αυτή που είναι γνωστή ως Παγκόσμια Δέσμευση Μεθανίου.
Το πρόβλημα που δεν κρύβεται πλέον
Οι μεγαλύτερες πηγές παραγωγής μεθανίου παγκόσμια είναι ο αγροτοδιατροφικός τομέας και τα απορρίμματα και μετά ακολουθεί ο τομέας της ενέργειας. Το κοινό στοιχείο των τομέων αυτών είναι η παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, η οποία βιώνει διάφορα προβλήματα από την αρχή της πανδημίας και πλέον τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί, ειδικά σε έναν τόσο «χοντρό» κρίκο, όπως οι ΗΠΑ.
Παραδοσιακά, οι ΗΠΑ αποτελούσαν χώρα - μοντέλο για την οργάνωση της εφοδιαστικής αλυσίδας και μάλιστα έχουν εξάγει πολλά πρότυπα εφοδιασμού σε όλον τον πλανήτη. Όμως, μετά το σοκ της πανδημίας, η κατανάλωση ανέβηκε σε τρομερά επίπεδα και ταυτόχρονα δημιουργήθηκε μια κρίση στη μεταφορά και διάδοση φυσικού αερίου σε όλον τον κόσμο. Παράλληλα, ο πυρήνας της εφοδιαστικής αλυσίδας, οι διαμετακομιστικοί σταθμοί στα λιμάνια και τα φορτηγά δουλεύουν ήδη «στα κόκκινα» χωρίς να μπορούν να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα και την ένταση της εργασίας.
Όλα αυτά τα στοιχεία της εφοδιαστικής αλυσίδας έχουν φτάσει στη μέγιστη χωρητικότητά τους και φράζουν επηρεάζοντας τις οικονομίες. Η εφοδιαστική αλυσίδα από την Ασία στις ΗΠΑ έχει φτάσει σε οριακό σημείο και η πλήρης κατάρρευση είναι ένα φύσημα μακριά.
Τι συμβαίνει με τα λιμάνια των ΗΠΑ;
Οι ΗΠΑ έχουν σημαντικό πρόβλημα με την αποτελεσματικότητα των λιμανιών τους. Με στοιχεία που αποκάλυψε πρόσφατα το Reuters, από τον Δείκτη Απόδοσης των Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων που δημοσιεύουν από κοινού η Παγκόσμια Τράπεζα και η IHS Markit, τα σημαντικά λιμάνια του Λος Άντζελες και του Λονγκ Μπιτς της νότιας Καλιφόρνιας είναι μεταξύ των λιγότερο αποδοτικών λιμένων στον κόσμο. Παράλληλα είναι αυτά που διακινούν το περισσότερο θαλάσσιο φορτίο από όλα τα λιμάνια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Συγκεκριμένα, στην έρευνα του νέου παγκόσμιου, Δείκτη Απόδοσης των Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων, μεταξύ 351 λιμανιών, το Λος Άντζελες κατατάχθηκε στην 328η θέση, πίσω από το Νταρ ες Σαλαάμ της Τανζανίας και το Ντάτς Χάρμπορ της Αλάσκας. Το παρακείμενο λιμάνι του Λονγκ Μπιτς κατέλαβε την 333η θέση πίσω από τον κόλπο Νεμρούτ της Τουρκίας και τη Μομπάσα της Κένυας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι καθημερινά, πάνω από 100 πλοία με σημαντικά αγαθά, καθυστερούν και στα δύο λιμάνια, κάτι που αποτελεί σημαντικό αρνητικό ρεκόρ.
Τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά;
Στον αντίποδα, τα μεγάλα λιμάνια της Ασίας καταλαμβάνουν όλες τις πρώτες θέσεις αποδοτικότητας. Το λιμάνι Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας, το αντίστοιχο της Σαουδικής Αραβίας και κυρίως τα τρία μεγάλα λιμάνια της Κίνας (Τσιουάν, Σενζέν, Γκουανζού) συμπληρώνουν την κορυφή της κατάταξης. Στα λιμάνια αυτά βέβαια, οι συνθήκες εργασίας είναι ιδιαίτερες, διαρκείς βάρδιες, λειτουργία 24/7 αλλά και πολύ σημαντικό ποσοστό αυτοματισμού στην εργασία, συμβάλλουν καταλυτικά.\\
Αυτό εξηγεί και την άρνηση της Κίνας, της Ρωσίας και τον σκεπτικισμό της Ινδίας, σε σχέση με την παγκόσμια πρωτοβουλία για τον περιορισμό του μεθανίου. Γνωρίζουν ότι ο περιορισμός, με τόση ανάγκη έντασης εργασίας στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα είναι κομβικό στοιχείο για την μείωση των εκπομπών μεθανίου και παράλληλα γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τις ΗΠΑ. Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει η κυβέρνηση Μπάιντεν να δει κατάματα το πρόβλημα που βρίσκεται στην αυλή της, το οποίο αποτελεί μέρος του προβλήματος της κλιματικής κρίσης και όχι μέρος της λύσης.
