Οι χειμερινές εκτιμήσεις της Κομισιόν αναθεώρησαν σχεδόν όλες τις προηγούμενες προβλέψεις της.
Αλλά εκεί που η Κομισιόν ξεπέρασε τα όρια, ήταν όσο αφορά στις εκτιμήσεις της για τον πληθωρισμό.
Στις εκτιμήσεις που παρουσίασε σήμερα υπερ-τριπλασίασε την νέα της πρόβλεψη για το 2022 έναντι εκείνης που είχε κάνει λίγους μήνες πριν. Από 1% ανέβασε την πρόβλεψή της στο 3,1%.
Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί.
Αυτό σημαίνει ότι οι Προϋπολογισμοί των ευρωπαϊκών κρατών που ψηφίσθηκαν τον περασμένο Δεκέμβρη με βάση τις εκτιμήσεις της Κομισιόν - και της ΕΚΤ – πρέπει άμεσα να αναθεωρηθούν και να επαν-υπολογισθούν οι δαπάνες και τα έσοδα με βάση το ότι ο μέσος ΔΤΚ στην περιοχή του Ευρώ, θα είναι υπερ-τριπλάσιος εκείνου που η κάθε χώρα είχε πάρει ως βάση υπολογισμού.
Όμως αυτό που συνέβη με την Κομισιόν όσο μοναδικό και αν είναι, δεν είναι το μοναδικό. Το ίδιο συνέβη και με την ΕΚΤ η οποία άλλαξε - «επανισορρόπησε» όπως αρέσει στην κα Λαγκάρντ να λέει - την «γραμμή» που είχε διατυπώσει μόλις ένα μήνα πριν, τον Δεκέμβριο.
Τι συμβαίνει; Είναι όλα …λάθος; Κάνουν όλοι λάθος;
Πριν καν «χωνέψουν» τα ΜΜΕ το μέγεθος της λάθος εκτίμησης της Κομισιόν ήρθε νέο σοκ από τις ΗΠΑ, καθώς εκεί ο ΔΤΚ υπερέβη τις προβλέψεις χτυπώντας 7,5%, το ψηλότερο ποσοστό από το 1982.
Με μία διαφορά βέβαια, ενώ στην Ευρώπη ο επικεφαλής οικονομικής ανάλυσης της ΕΚΤ Φίλιπ Λέιν, παρά τις εξελίξεις επιμένει ότι ο πληθωρισμός θα είναι προσωρινός, στις ΗΠΑ έχουν επισήμως εγκαταλείψει την ρητορική της προσωρινότητας και μαζί με την αύξηση του πληθωρισμού προβλέπουν αύξηση επιτοκίων ίσως και από τον Μάρτιο κατά 0,5%.
Τι έχει συμβεί; Γιατί κανείς «δεν ζητάει τον λόγο» ούτε από την ΕΚΤ, ούτε από την Κομισιόν; Και μάλιστα την ίδια στιγμή που η «ανεξάρτητη» Κομισιόν ετοιμάζεται να επαναφέρει την λειτουργία του Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο προβλέπει μείωση του χρέους κατά 5% ετησίως από τις χώρες που έχουν ξεπεράσει το 60%, δηλαδή σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρωζώνης;
Κανείς δεν δίνει μια ευθεία απάντηση ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στην Φρανκφούρτη.
Το πραγματικό ερώτημα όμως δεν τα «λάθη» της Κομισιόν και της ΕΚΤ, ή η απαξίωση του να δώσουν οποιαδήποτε εξήγηση και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Το πραγματικό ερώτημα είναι το τι θα ακολουθήσει μέσα στο 2022 στην περιοχή του Ευρώ, όταν η Fed αρχίσει να αυξάνει το κόστος του χρήματος – ίσως και 5 φορές μέσα στο χρόνο – με τις αγορές να τρέχουν να προεξοφλήσουν την νέα συναλλαγματική αναταραχή.
Νομισματική πολιτική και γεωπολιτικές ρήξεις
Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που η νομισματική πολιτική εμφανίζεται ολοένα και πιο αδύναμη, να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των σπασμών της παγκοσμιοποίησης ή ακριβέστερα της από-παγκοσμιοποίησης, στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές που αφορούν του τομείς κλειδιά της ενέργειας και των τροφίμων.
Μια ματιά στην δεκαετία του 70’ είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς ότι η «εθνικής» ή «ευρωπαϊκής» εμβέλειας νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, δεν μπορεί να τα βάλει με τις συνέπειες των γεωπολιτικών τριγμών. Όπως δεν μπορεί να τα βάλει η ΕΚΤ ή η Κομισιόν με τις ενεργειακές συνέπειες της κρίσης στην Ουκρανία και τον δεύτερο κύκλο ανατιμήσεων που αυτή φέρνει στον «κακό» λεγόμενο πληθωρισμό στα τρόφιμα.
Η ΕΚΤ δεν μπορεί βέβαια να παράγει αποφάσεις που να παρέμβουν στην κρίση της Ουκρανίας, η οποία «παράγει» πληθωρισμό μέσω της ραγδαίας αύξησης της τιμής του φυσικού αερίου.
Μπορεί μόνο να «αμυνθεί» αυξάνοντας τα επιτόκια ήτοι το κόστος και μειώνοντας την κυκλοφορία του χρήματος. Αλλά αυτό ισοδυναμεί με περαιτέρω ενίσχυση της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας, με «μη συγγνωστές» συνέπειες στις οικονομίες για τα επόμενα 1 – 2 χρόνια, στην περιοχή του Ευρώ, το οποίο δεν απέχει πολύ πλέον από μία δεύτερη κρίση χρέους.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι ακατανόητη, ανεξήγητη και επικίνδυνη σε ακραίο βαθμό, η διαρκώς λαθεμένη εκτίμηση της κατάστασης από τους επιτελείς της ΕΚΤ και της Κομισιόν για τα 500 εκατομμύρια των κατοίκων της Ε.Ε.
