Αλλαγή πλεύσης έχει σημάνει για τους ισχυρούς επενδυτικούς οίκους η νέα άνοδος του πληθωρισμού στις ΗΠΑ αλλά και η αντίδραση των αγορών αναφορικά με τη στρατηγική εξόδου των κεντρικών τραπεζών και τις αυξήσεις των επιτοκίων από τη Fed.
Έτσι, μετά τη Goldman Sachs και η Jefferies αναθεώρησε τις εκτιμήσεις της, αναμένοντας πλέον επτά αυξήσεις στα επιτόκια κατά 25 μονάδες βάσης τη φετινή χρονιά, χωρίς να μπορεί να αποκλείσει μια αύξηση κατά 50 μονάδες βάσης τον Μάρτιο. Ωστόσο, δεδομένου ότι απομένουν επτά συνεδριάσεις για φέτος, και επομένως επτά ευκαιρίες για αυξήσεις, ο αμερικανικός οίκος, εκτιμά ότι είναι λογικό να παραμείνει στο σενάριο των 25 μονάδων βάσης.
Σύμφωνα με την Aneta Markowska, επικεφαλής οικονομολόγος της Jefferies, ένα επιχείρημα που αναφέρεται συχνά γύρω από μια αύξηση κατά 50 μονάδες βάσης τον Μάρτιο είναι ότι έχει ήδη τιμολογηθεί, προσφέροντας έτσι στη Fed μια επιλογή χωρίς κόστος ώστε να προβεί σε μια πιο επιθετική κίνηση χωρίς αυστηροποίηση των χρηματοοικονομικών συνθηκών. Είναι ωστόσο μια τέτοια επιλογή;
Ελλείψει οποιουδήποτε guidance, το οποίο η Fed δεν ήταν διατεθειμένη να παράσχει, μια αύξηση 50 μονάδων βάσης θα μπορούσε να ληφθεί ως ένα «πράσινο φως» για ένα pricing σε αντίστοιχου μεγέθους αυξήσεις τόσο τον Μάιο όσο και τον Ιούνιο, γεγονός που θα μπορούσε να αντιστρέψει ολόκληρη την καμπύλη και να οδηγήσει σε σημαντική αυστηροποίηση των χρηματοοικονομικών συνθηκών.
Σε αυτό στο οποίο βασίζεται η Markowska, είναι ότι οι επτά αυξήσεις δε θα «σπρώξουν» την οικονομία προς μια υφεσιακή κατάσταση. Στην πραγματικότητα, οι αυξήσεις για φέτος θα επιβραδύνουν ελάχιστα την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό, ενώ οι πολιτικές θα εξακολουθούν να υποστηρίζουν την ανάπτυξη τη φετινή χρονιά. Ωστόσο, ο πραγματικός «πόνος» θα έχει ως αφετηρία το 2023 όταν η νομισματική πολιτική θα μετατοπιστεί από την ενίσχυση κατά 0,6% στο ΑΕΠ στην αποδυνάμωση κατά 0,3%, ήτοι μια μεταστροφή της τάξεως του, σχεδόν, 1%. Επιπλέον, το χρονοδιάγραμμα δεν είναι θετικό, καθώς η οικονομία αναμένεται ήδη από το επόμενο έτος να ρίξει ρυθμούς καθώς το παραγωγικό κενό κλείνει και οι περιορισμοί παραγωγικής ικανότητας γίνονται πιο δεσμευτικοί με τις αυξήσεις στα επιτόκια να την επιβραδύνουν ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, κάτι τέτοιο εξακολουθεί να μην είναι αρκετό για να τεθεί η οικονομία σε ύφεση (ακόμα η Jefferies αναμένει ανάπτυξη 2,3% το επόμενο έτος).
Ο αντίκτυπος στον πληθωρισμό θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο και δεν κορυφώνεται μέχρι το τέταρτο τρίμηνο του 2022. Ο μέγιστος «αρνητικός» αντίκτυπος δεν θα φανεί μέχρι το 2025, και ακόμη και τότε, η πτώση είναι μόλις 40 μονάδες βάσης. Έτσι, η προβλεπόμενη πολιτική αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού μπορεί να μην είναι αρκετή για να τον οδηγήσει στο 2%, δεδομένης της δομικής «στενότητας» στην αγορά εργασίας και της κλίσης της καμπύλης Phillips. Έτσι, η Jefferies εκτιμά πως θα απαιτηθούν ακόμη περισσότερες αυξήσεις το 2024, δημιουργώντας μια υπεραντίδραση (policy overshoot).
Παράλληλα, η οικονομία μετά την πανδημία θα έχει ένα μικρότερο βαθμό ευαισθησίας στα επιτόκια σε σύγκριση με την τελευταία δεκαετία. Οι δείκτες εξυπηρέτησης του χρέους είναι εξαιρετικά χαμηλοί, τη στιγμή που υπάρχει αρκετός χώρος για την απορρόφηση των υψηλότερων επιτοκίων προτού τεθεί υπό αμφισβήτηση η πιστωτική ποιότητα. Ο πληθωρισμός επιδρά επίσης θετικά σύμφωνα με την Markowska, ενισχύοντας τόσο το εισόδημα των νοικοκυριών όσο και τα εταιρικά έσοδα, μειώνοντας έτσι το βάρος της αποπληρωμής «παλαιών» τμημάτων χρέους.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο επενδυτικός οίκος εκτιμά ότι η απόδοση του αμερικανικού δεκαετούς θα κινηθεί στο 2% στα τέλη του δευτέρου τριμήνου του 2022, προτού ενισχυθεί στο 2,3% και στο 2,4% στο τρίτο και στο τέταρτο τρίμηνο του έτους και στο 2,6% το 2023. Αναφορικά με το επιτόκιο Fed Funds εκτιμά πως θα κινηθεί στο 1,9% μέχρι το τέλος του έτους, προτού φτάσει στο 2,9% το 2023.
Φωτογραφία: Associated Press
