Στην σημερινή Σύνοδο Κορυφής είχε παραπεμφθεί η λήψη απόφασης για ένα «μοντέλο» ορίου τιμών στο φυσικό αέριο για την Ε.Ε.
Τα σχέδια και οι προτάσεις πολλές, αλλά η διαφωνία παραμένει τόσο στο κεντρικό σημείο της απόφασης, δηλαδή στο ναι ή όχι σε τιμή πλαφόν, όσο και στις «τεχνικές» προτάσεις για το πως αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί, σε περίπτωση που Γερμανία, Ολλανδία και Αυστρία άλλαζαν θέση και εγκατέλειπαν το όχι.
Στις συζητήσεις και τις ζυμώσεις που γίνονται, τόσο πριν όσο και στην διάρκεια των εργασιών της Συνόδου οι εναλλακτικές προτάσεις της Κομισιόν διασταυρώνονται με τις εθνικές κατα χώρα επιλογές και δημοσιονομικές δυνατότητες, δημιουργώντας ένα κλίμα που συνάδει στο να απομακρύνονται οι πιθανότητες μιας ρεαλιστικής συμφωνίας που να είναι σε θέση να εφαρμοστεί...
Σε κάθε περίπτωση όμως τα δεδομένα πάνω στα οποία γίνεται η οποιαδήποτε συζήτηση και οι ενεργοποιούνται οι διελκυστίνδες μεταξύ των «ναι» και των «όχι», έχουν ως βάση το γεγονός ότι η εφαρμογή μίας συμφωνίας θα αφορά κατα βάση το 2023 καθώς η σχετικά ικανοποιητική συσσώρευση εθνικών αποθεμάτων κινείται σε ποσοστά κάλυψης από 85% μέχρι και 95%.
Αρμόδιο στέλεχος της Κομισιόν στο οποίο απευθύνθηκε το Insider.gr διευκρίνισε πάντως πως η μεγάλη κάλυψη των στόχων όσο αφορά τα αποθέματα δεν είναι λόγος απομάκρυνσης του κινδύνου, γιατί «τα μεγέθη των αποθεμάτων αντιμετωπίζονται ως επαρκή με την προϋπόθεση ότι συνεχίζεται η αναγκαία για έκτακτες καταστάσεις (βαρύς χειμώνας, κ.λ.π.) τροφοδοσία...».
Το σημαντικότερο όμως είναι πως– όπως αναγνωρίζεται και από αρμόδια στελέχη της Κομισιόν – αλήθεια ότι στην περίπτωση του φυσικού αερίου, που δεν δεσμεύεται η ροή του από τους αγωγούς, αλλά από την μεταφορά του σε υγροποιημένη μορφή (LNG) «το καύσιμο πηγαίνει εκεί που το πάει η τιμή...».
Με άλλα λόγια η «λογική» του πλαφόν είναι αδύνατο να προσδιορίσει τις τιμές αγοράς όταν «αγοραστές» όπως ειδικά η Κίνα επανέρχονται σε πλήρη δραστηριότητα μετά τους αποκλεισμούς (lockdown) και οι προμηθευτές (π.χ. το αμερικανικό LNG) έχουν περισσότερες επιλογές... Στις περιπτώσεις αυτές αυτός που πληρώνει περισσότερο καθορίζει την ρότα του δεξαμενόπλοιου LNG και την κατάληξη της πορείας του.
Παράλληλα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να διαφαίνεται ότι αποκτά νέα δυναμική με άσχημες προοπτικές μέσα στο 2023, η κατάσταση στα δίκτυα τροφοδοσίας δεν αναμένεται να βελτιωθεί, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε πλαφόν τιμών που θα τεθούν από αγοραστή, ο οποίος ανάλογα με τις ανάγκες του βλέπει την ψηλότερη τιμή σε διαφορετικό ύψος ανάλογα με τα δημοσιονομικά του περιθώρια μέσα στην ίδια την Ε.Ε....
Τι μένει και τι μπορεί να γίνει
Μια πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά των ζυμώσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη μέσα σ' αυτό το ευρωπαϊκό... αλαλούμ, έχει να κάνει με το σημείο «συμβιβασμού» που συνήθως καταλήγουν οι «λύσεις» ευρωπαϊκού τύπου.
Κοινοτικός αξιωματούχος ο οποίος μίλησε με όρους ανωνυμίας και οποίος βρίσκεται στον κεντρικό κύκλο των ζυμώσεων την τελευταία εβδομάδα, αποκάλυψε πως οι διαφορές που υπάρχουν, όσο αφορά την πολιτική απέναντι στις τιμές του φυσικού αερίου, είναι πολύ πιθανό να διευκολύνουν ένα συμβιβασμό με στόχο την στήριξη των δημοσιονομικά πιο αδύναμων μέσω της αναθέρμανσης της χρήσης κοινών ευρωπαϊκών πόρων με χρηματοδότηση μέσω ευρωομολόγων.
Όπως υποστήριξε «Το NextGenerationEU (NGEU) και τα εθνικά σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας επικεντρώνονται πολύ στις ανάγκες των χωρών. Το ενεργειακό μέλλον της Ένωσης απαιτεί διασυνδέσεις μεταξύ κρατών μελών και διασυνοριακών υποδομών. Υπάρχει επομένως ανάγκη για φρέσκα χρήματα. Αρχικά, θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε αχρησιμοποίητα δάνεια από την NextGenerationEU. Αν δεν επαρκούν, όπως είναι πιθανό, θα πρέπει να σκεφτούμε από κοινού νέες μορφές χρηματοδότησης».
Και διευκρίνισε ότι τα αχρησιμοποίητα δάνεια αγγίζουν προς το παρόν τα 225 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά είναι βέβαιο πως αυτά δεν αρκούν καθώς η Ισπανίας θα διεκδικήσει τελικά και το δικό της μερίδιο που είναι μεταξύ 80 και 90 δις ευρώ. Η κίνηση αυτή έρχεται μετά την τοποθέτηση των Επιτρόπων Τιερί Μπρετόν και Πάολο Τζεντιλόνι που επιβεβαίωσαν την ανάγκη για νέα κοινά χρηματοδοτικά προγράμματα για να βοηθήσουν τις χώρες μέλη. Το ενδιαφέρον είναι πως μετά την αρχική απορριπτική στάση της Γερμανίας και στο φως του αδιεξόδου για τις τιμές του φυσικού αερίου η γερμανική στάση έχει αρχίσει να αλλάζει... Άλλωστε παρά το τεράστιο πακέτο των 200 δις ευρώ που αποφάσισε το Βερολίνο να ενεργοποιήσει για την στήριξη της γερμανικής οικονομίας, οι ανάγκες φαίνεται να ξεπερνούν τους αρχικούς σχεδιασμούς και προβλέψεις...
