Διεύρυνση του νομικού πλαισίου που προβλέπει σήμερα τις μικροπιστώσεις μέχρι 25.000 ευρώ, έτσι ώστε να συμπεριλάβει και χρηματοδοτικά ιδρύματα τα οποία θα μπορούν να χορηγούν δάνεια σε νέους και σε υφιστάμενους δανειολήπτες, προβλέπει, σύμφωνα με πληροφορίες του insider.gr, το σχέδιο της κυβέρνησης για την διεύρυνση της γκάμας επιλογών των δανειοληπτών στην λήψη δανείων. Παράλληλα, η κυβέρνηση θα διευρύνει και τις δυνατότητες που έχουν οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων να χρηματοδοτούν δανειολήπτες οι οποίοι έχουν μη εξυπηρετούμενα, αλλά βιώσιμα δάνεια σε ρύθμιση.
Οι δύο παραπάνω προβλέψεις αναμένονται στο νομοσχέδιο που ετοιμάζει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών, υλοποιώντας την εξαγγελία του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, από το βήμα της ΔΕΘ, για την εξυγίανση και ενίσχυση του ανταγωνισμού μέσω της παροχής δυνατότητας στους δανειολήπτες να λαμβάνουν δάνεια και από μη τραπεζικούς οργανισμούς.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του insider.gr, το νομοθετικό πλαίσιο για τις μικροπιστώσεις (με τις οποίες εξειδικευμένα στις μικροχρηματοδοτήσεις ιδρύματα μπορούν να χορηγούν δάνεια έως 25.000 ευρώ σε δανειολήπτες που δεν θεωρούνται “bankable” από τις τράπεζες), σχεδιάζεται να διευρυνθεί, συμπεριλαμβάνοντας και τα λεγόμενα non deposit financial institutions. Πρόκειται για χρηματοδοτικούς φορείς που υπάρχουν στο εξωτερικό, και προσομοιάζουν με τις εταιρείες leasing και factoring. Χωρίς να συγκεντρώνουν καταθέσεις, καθώς δεν είναι τράπεζες, τα ιδρύματα αυτά έχουν κεφάλαια τα οποία μπορούν να δανείσουν, ενώ πληρούν κεφαλαιακές απαιτήσεις και εποπτεύονται από τις εποπτικές αρχές. Σημειώνεται ότι τα κεφάλαια που έχουν τα non deposit financial institutions προς δανεισμό, μπορεί να προέρχονται και από funds, τα οποία μετέχουν στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Ωστόσο, τα ίδια τα χρηματοδοτικά ιδρύματα δεν έχουν καμία σχέση με τα funds, καθώς δουλειά τους είναι αποκλειστικά η παροχή ρευστότητας σε νέους δανειολήπτες ή και σε παλαιούς με δάνεια υπό αναδιάρθρωση και εξυγίανση.
Στους νέους αυτούς χρηματοοικονομικούς φορείς θα μπορούν να έχουν πρόσβαση για χρηματοδότηση νέοι δανειολήπτες, αλλά και δανειολήπτες που έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια τα οποία βρίσκονται υπό τη διαχείριση των servicers. Οι χρηματοδοτήσεις θα είναι όλων των κατηγοριών, δηλαδή πέρα από τα καταναλωτικά δάνεια, επαγγελματικά, επιχειρηματικά δάνεια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ενδεχομένως και στεγαστικά δάνεια.
Παράλληλα με τους νέους «παίκτες» που ετοιμάζονται να μπουν στο «γήπεδο» των δανειοδοτήσεων, το αναμενόμενο νομοσχέδιο θα διευρύνει και τις δυνατότητες που έχουν οι εταιρείες διαχείρισης να παρέχουν χρηματοδότηση σε δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια, ώστε αυτά να εξυγιανθούν και να επιστρέψουν στο τραπεζικό σύστημα. Σημειώνεται ότι μόνο από τις τιτλοποιήσεις του «Ηρακλή», οι εταιρείες διαχείρισης έχουν δάνεια 50 δισ. ευρώ εκ των οποίων περίπου 15 – 20 δισ. αναμένεται ότι θα έχουν εξυγιανθεί μέσα στα επόμενα 2 – 5 χρόνια.
Μέχρι σήμερα, οι εταιρείες διαχείρισης δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν δάνεια που δεν ανήκουν στο χαρτοφυλάκιό τους, αλλά τα διαχειρίζεται άλλος servicer. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προχωρούν στο λεγόμενο DPO (Discounted Payoff), δηλ. ρύθμιση αποπληρωμής με έκπτωση, που λειτουργεί ως εξής:
Έστω ότι ο δανειολήπτης χρωστάει 120.000 ευρώ και έχει κατοικία αξίας 100.000 ευρώ. Η εταιρεία διαχείρισης, αφού συμφωνήσει «κούρεμα» της οφειλής με τον οφειλέτη που θα γίνει στο τέλος της ρύθμισης, ζητά από τον οφειλέτη την καταβολή π.χ. 10.000 ευρώ για να του βρει χρηματοδότηση για 70.000 ευρώ (άρα έχει συμφωνηθεί «κούρεμα» 40.000 ευρώ από την οφειλή των 120.000 ευρώ). Έτσι, από την οφειλή των 120.000 ευρώ, ο οφειλέτης την επομένη θα έχει δώσει στον servicer 10.000 ευρώ και θα χρωστάει 70.000 ευρώ, με αξία ενεχύρου, ωστόσο, 100.000 ευρώ. Η συναλλαγή αυτή αυτομάτως δημιουργεί αξία για τον οφειλέτη, αφού η αξία του ακινήτου του είναι υψηλότερη πλέον από το χρέος του και άρα έχει συμφέρον να την εξυπηρετεί κανονικά.
Σημειώνεται ότι το καταστατικό των servicers δεν τους επιτρέπει να χρηματοδοτούν με δικά τους κεφάλαια, επομένως και στο DPO χρειάζεται «σύμπραξη» της εταιρείας διαχείρισης με κάποια πηγή χρηματοδότησης.
Το παραπάνω μοντέλο χρηματοδότησης, πάντως, δεν μπορεί να το εφαρμόσει μία εταιρεία διαχείρισης για δάνεια που διαχειρίζεται κάποια άλλη.
Αυτό δημιουργεί στρεβλώσεις στην αγορά, καθώς ο ίδιος ο servicer έχει ασυμβίβαστο όταν λειτουργεί με δύο « «καπέλα» (αφού ως διαχειριστής επιδιώκει το μικρότερο δυνατό «κούρεμα» της οφειλής ώστε να έχει την υψηλότερη δυνατή ανάκτηση, ενώ ως χρηματοδότης θέλει το μεγαλύτερο δυνατό «κούρεμα» της αρχικής οφειλής ώστε να παράσχει μικρότερη χρηματοδότηση στην υπολειπόμενη).
