Αν και έως αυτή τη στιγμή έχουν υλοποιηθεί σημαντικά βήματα για την ανάπτυξη του κλάδου των υπεράκτιων αιολικών πάρκων στη χώρα μας, χρειάζεται να έρθει σε πέρας ένας ακόμη μεγαλύτερος αριθμός προπαρασκευαστικών σταδίων, ώστε όντως τα πρώτα έργα συνολικής ισχύος 1,9 GW να κατασκευαστούν μέχρι το 2030.
Αυτό επισήμανε χθες η υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Αλεξάνδρα Σδούκου, από το βήμα του τριήμερου συνεδρίου του ΥΠΕΝ «Ενεργειακή Ασφάλεια και Πράσινη Ανάπτυξη», που διοργανώνει το υπουργείο. Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με την υφυπουργό, το 2024 είναι κρίσιμο, καθώς το ΥΠΕΝ και η ΕΔΕΥΕΠ (ο οποίος είναι αρμόδιος φορέας) θα πρέπει να «ανεβάσουν στροφές», για τη διευθέτηση σημαντικών εκκρεμοτήτων.
«Για να κρατήσουμε το momentum ζωηρό, το 2024 είναι η χρονιά που πρέπει να επιταχύνουμε κατά πολύ τους ρυθμούς μας. Για παράδειγμα, το επόμενο έτος πρέπει να βγουν τα προεδρικά διατάγματα για την οριοθέτηση των συγκεκριμένων περιοχών όπου θα εγκατασταθούν τα έργα 1,9 GW μέχρι το τέλος της 10ετίας, αλλά και να προκύψει ανάδοχος για τις ανεμολογικές έρευνες και τις μελέτες βυθού σε αυτές τις περιοχές», πρόσθεσε.
Το χρονοδιάγραμμα
Η κ. Σδούκου υπενθύμισε ότι απέχουμε μόλις 7 χρόνια από το χρονικό ορόσημο του 2030. Επομένως, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, είναι απαραίτητο ο ανάδοχος να ξεκινήσει τις μελέτες στις αρχές του 2025, με δεδομένο ότι η διεξαγωγή τους διαρκεί περίπου δύο έτη.
Η ολοκλήρωση των μελετών θα ανοίξει τον δρόμο για τη διενέργεια των διαγωνισμών. Αυτές οι ανταγωνιστικές διαδικασίες θα πρέπει να διεξαχθούν μέσα στο 2026, αν όντως θέλουμε το χαρτοφυλάκιο των 1,9 GW να είναι έτοιμο μέχρι το τέλος της 10ετίας.
Από την άλλη πλευρά, για τη διενέργεια των διαγωνισμών, προϋποτίθεται ότι το αντίστοιχο σχήμα στήριξης θα έχει πάρει το «πράσινο φως» από την Κομισιόν. Σύμφωνα με την υφυπουργό, και αυτό το ορόσημο θα πρέπει να γίνει πραγματικότητα εντός του 2024.
Σκληρός ανταγωνισμός
«Έχουμε το όραμα και τη στρατηγική, ωστόσο συγκρίνοντας με άλλες χώρες, διαπιστώνει κανείς ότι ο ανταγωνισμός είναι πολύ σκληρός. Βλέπουμε πως σε άλλα κράτη έχει δημιουργηθεί νομικό πλαίσιο με κάθε λεπτομέρεια, έχουν γίνει συγκεκριμένες περιβαλλοντικές μελέτες για κάθε θαλάσσια περιοχή προς παραχώρηση, ενώ υπάρχουν ήδη τα αποτελέσματα των ανεμολογικών, βυθομετρικών μελετών», υπογράμμισε η κ. Σδούκου.
Όπως συμπλήρωσε, οι προσπάθειες ανάπτυξης ενός εγχώριου κλάδου offshore ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβερνητική θητεία, γιατί η κυβέρνηση πιστεύει ότι η χώρα μας έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναπτύξει εφοδιαστική αλυσίδα στον κλάδο. Έως τώρα, έχει παρουσιαστεί το σχέδιο του Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών, καθώς και η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το Πρόγραμμα.
Τα δύο κείμενα βρίσκονται σε δημοσία διαβούλευση. Στόχος είναι έως τέλος 2023 να εγκριθεί η ΣΜΠΕ και να εκδοθεί η Κοινή Υπουργική Απόφαση που θα δίνει το «πράσινο φως» στο Εθνικό Πρόγραμμα.
Σύμφωνα με την κ. Σδούκου, τα παραπάνω βήματα θα ανοίξουν τον δρόμο για μία μεγάλη σειρά προπαρασκευαστικών σταδίων, που είναι απαραίτητο να υλοποιηθούν μέσα στο 2024 – και για τα οποία «θα χρειαστεί μία στρατιά ειδικών και τεχνοκρατών για να τα φέρει σε πέρας», όπως είπε χαρακτηριστικά. Ωστόσο, πρόσθεσε πως από τη στιγμή που η πολιτεία έχει δεσμευθεί σε έναν συγκεκριμένο στόχο για το 2030, θα πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τον πετύχει.
Το πρώτο «κύμα» έργων
Σύμφωνα με το σχέδιο του Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης, οι ελληνικές θάλασσες μπορούν να «φιλοξενήσουν» έργα συνολικής ισχύος 12 GW. Για τη μεσοπρόθεσμη φάση ανάπτυξης (έως 2030-2032), προβλέπεται η επιλογή θαλασσοτεμαχίων από μία «δεξαμενή» 10 περιοχών.
Όπως έχει γράψει το Insider.gr, από αυτή τη «δεξαμενή», τα «οικόπεδα» που προκρίνονται για τον στόχο των 1,9 GW είναι έξι. Πρόκειται για ζώνες ανοικτά των Αγίων Αποστόλων στην Εύβοια, ανοικτά της Γυάρου, στη βορειανατολική Κρήτη μεταξύ Αγ. Νικολάου και Σητείας, στην ανατολική Κρήτη ανοικτά της Σητείας και στο βορειανατολικό τμήμα της Ρόδου.
Από τις 6 συγκεκριμένες περιοχές μόνο σε μία τα βάθη της θάλασσας επιτρέπουν την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σταθερής έδρασης (fixed bottom), και συγκεκριμένα σε τμήμα της περιοχής στη βορειοανατολική Κρήτη. Στις υπόλοιπες 5, προβλέπεται να εγκατασταθούν πλωτές ανεμογεννήτριες.
