Οι εφεδρικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας είναι απαραίτητοι για την αποφυγή διακοπών ρεύματος κατά τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ωστόσο, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για την κατασκευή τους.
Το χρηματοδοτικό κενό για τους εφεδρικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, οι οποίοι είναι σημαντικοί για το σύστημα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, είναι σημαντικό ζήτημα, τονίζει η Handelsblatt.
Αυτό επιβεβαιώνεται από ανάλυση του Ινστιτούτου Ενεργειακών Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Κολωνίας (EWI) για την Handelsblatt.
Ο εμπειρογνώμονας του EWI , Φίλιπ Κίνσερφ (Philipp Kienscherf) δήλωσε στη Handelsblatt ότι μέχρι το 2030, «θα μπορούσε να υπάρξει ένα υπολογιζόμενο έλλειμμα σε περιθώρια συνεισφοράς ύψους περίπου 60 δισεκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή νέων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στη Γερμανία».
Δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν αυτά τα περιθώρια συνεισφοράς μέσω εσόδων στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο Κίνσερφ δήλωσε ότι «πρέπει επομένως να βρεθούν άλλα μέσα παροχής κινήτρων» για τις επενδύσεις. Με άλλα λόγια, το κράτος πρέπει να προσφέρει χρήματα.
Το EWI κατονομάζει έτσι ένα τίμημα που θα είχε η στρατηγική για τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, πάνω στην οποία εργάζεται εδώ και μήνες ο ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ (Πράσινοι) χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Η στρατηγική για τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής αποσκοπεί στον καθορισμό των όρων υπό τους οποίους θα επιδοτείται η κατασκευή εφεδρικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με εγκατεστημένη ισχύ έως 25 γιγαβάτ (GW).
Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί έως το 2030 και να χρησιμοποιούνται κάθε φορά που οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά συστήματα δεν παράγουν αρκετή ηλεκτρική ενέργεια για να καλύψουν τη ζήτηση.
Οι περισσότεροι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής θα λειτουργούν αρχικά με φυσικό αέριο και αργότερα με κλιματικά ουδέτερο υδρογόνο. Ένας μικρός αριθμός σταθμών ηλεκτροπαραγωγής θα λειτουργεί εξαρχής με υδρογόνο.
Η ανάθεση έως το 2030 γίνεται όλο και πιο απίθανη
Η θέση σε λειτουργία των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής είναι απαραίτητη ώστε οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα να μπορούν να αποσυρθούν από το δίκτυο. Σύμφωνα με την κυβέρνηση συνασπισμού, αυτό θα πρέπει να συμβεί, αν είναι δυνατόν, μέχρι το 2030. Ωστόσο, ο Χάμπεκ ανέφερε πρόσφατα ότι ο ίδιος δεν θεωρεί πλέον πιθανό να τεθούν σε λειτουργία οι νέοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής έως το 2030.
Ως εκ τούτου, ο υπουργός Οικονομικών επικρίνεται εδώ και μήνες από την ενεργειακή βιομηχανία. Οι εταιρείες επιθυμούν σαφείς συνθήκες για την κατασκευή και λειτουργία των νέων μονάδων το συντομότερο δυνατό.
Το γεγονός ότι οι εφεδρικοί σταθμοί δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας είναι αδιαμφισβήτητο. Ο λόγος είναι καθώς αυξάνεται το ποσοστό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οι μονάδες εφεδρικής ενέργειας χρησιμοποιούνται όλο και λιγότερο.
Ωστόσο, ένας νέος σταθμός ηλεκτροπαραγωγής δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί με μερικές εκατοντάδες ώρες λειτουργίας ετησίως.
Διατίθενται διάφορα μέσα παροχής κινήτρων. Αυτά περιλαμβάνουν επιδοτήσεις για νέες κατασκευές ή μοντέλα αγοράς δυναμικότητας που ανταμείβουν την παροχή δυναμικότητας σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι, επίσης, δυνατός ο συνδυασμός διαφορετικών μέσων. Ο κλάδος έχει επίσης αναπτύξει τις δικές του προτάσεις.
«Επιθυμητή επένδυση που δεν είναι οικονομικά βιώσιμη»
Η ανάλυση του EWI δίνει τώρα μια εντύπωση για το εύρος της αναγκαίας ενίσχυσης, χωρίς όμως να συνιστά ένα συγκεκριμένο μέσο παροχής κινήτρων. Ο εμπειρογνώμονας του EWI, Κίνσερφ δήλωσε ότι το σχέδιο της κυβέρνησης συνασπισμού για την προώθηση της κατασκευής εφεδρικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας βασίζεται στη διαπίστωση ότι οι επενδύσεις σε νέες, ικανές για υδρογόνο μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση φυσικού αερίου δεν είναι οικονομικά βιώσιμες στην αγορά. «Μιλάμε για πολιτικά επιθυμητές επενδύσεις που δεν είναι επί του παρόντος οικονομικά βιώσιμες».
Το EWI βλέπει έναν από τους κύριους λόγους του χάσματος στο υψηλό λειτουργικό κόστος των νέων μονάδων παραγωγής ενέργειας: «Υποθέτουμε ότι το πράσινο υδρογόνο θα εξακολουθεί να είναι σημαντικά ακριβότερο από το φυσικό αέριο το 2030, συμπεριλαμβανομένου του κόστους CO2», δήλωσε ο Κίνσερφ.
«Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν πάντα περισσότεροι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην αγορά από όσους πραγματικά χρειάζονται για την κάλυψη της ζήτησης, δεν μπορούν να διαμορφωθούν τιμές έλλειψης.
Οι νέοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής δεν θα ήταν σε θέση να καλύψουν το κόστος τους υπό αυτές τις συνθήκες», εξηγεί ο εμπειρογνώμονας του EWI. Το προφίλ των εσόδων των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση φυσικού αερίου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με υδρογόνο είναι «συνολικά πολύ επικίνδυνο», γεγονός που εμποδίζει τις επενδύσεις σε τέτοιους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής.
