Τρόπους, συνολικά ή ανά περίσταση, όπως ήδη συμβαίνει με κάποιες κατασκευαστικές εταιρείες, για να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες ελλείψεις σε εργατικά «χέρια», τεχνίτες, εξιδεικευμένες υπηρεσίες αλλά και στελέχη (μηχανικούς κ.α.) που καταγράφονται στα εργοτάξια των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ΑΚΤΩΡ – Intrakat, ΜΕΤΚΑ, ΑΒΑΞ, αναζητούν και προωθούν τα ισχυρά γκρουπ του τομέα υποδομών, που στην παρούσα φάση έχουν αναλάβει ή προωθούν έργα άνω των 16 δισ. ευρώ. Η δε «τρύπα» υπολογίζεται σε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες «χέρια» διαφόρων ειδικοτήτων.
Βοηθούν οι αργοί ρυθμοί
Βέβαια, είναι σαφές ότι τελευταία έχουν «πέσει» οι ρυθμοί δημοπράτησης νέων διαγωνισμών, προχωρούν, όχι πάντα γρήγορα, τα διάφορα στάδια και οι διαδικασίες και κατά βάση το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών αλλά και οι ίδιοι οι κατασκευαστές «πάνε με τα έργα που ήδη έχουν αναλάβει ή αυτά στα οποία οι διαδικασίες είναι ώριμες και προχωρημένες, δίχως να… καίγονται για νέα ομοβροντία, πέραν των συμβάσεων με υψηλό ενδιαφέρον και των ίδιων επενδύσεων», σημειώνει στέλεχος του τομέα υποδομών. Και αυτό είναι λογικό, καθώς έχει μαζευτεί μεγάλο «πακέτο» έργων ανά την επικράτεια, η ατζέντα του υπουργείου έχει διαφοροποιηθεί λόγω συνθηκών (έλλειψη χρηματοδότησης για πολλά έργα, ακόμα και σε οδικά της Αττικής όπως οι επεκτάσεις, στον σιδηρόδρομο, κ.α.), νέας ατζέντας (π.χ. οι ζημιές από τις κακοκαιρίες και η ανάγκη για νέα, βιώσιμα και ανθεκτικά projects), ενώ και οι ίδιοι οι όμιλοι δεν έχουν απεριόριστους πόρους ή εργαζόμενους με «ουρά». Επιπρόσθετα, δίνονται συνεχώς παρατάσεις σε προθεσμίες και διαγωνιστικές διαδικασίες, καθυστερούν ακόμα και οι υπογραφές συμβάσεων σε έργα που έχουμε αναδόχους, κατά συνέπεια, ίσως σε μερικές περιπτώσεις η ανάγκη για εξασφάλιση τεχνιτών και στελεχών να μην είναι… «ασφυκτική».
Το «κενό» και η μεμονωμένες κινήσεις
Παλιότερες πληροφορίες έκαναν λόγο για «εργατικό κενό» σχεδόν 200.000 – 250.000 ανθρώπων αν και μάλλον αυτά τα νούμερα σχετίζονται με τις γενικότερες ανάγκες και ελλείψεις σε προσωπικό διαφόρων κλάδων, με τις πιο μετριοπαθείς προσεγγίσεις τα αναφέρουν «τρύπα» περίπου 100.000 -150.000 εργαζόμενων, πολλοί εκ των οποίων μάλιστα θεωρούνται ως υψηλής εξειδίκευσης τεχνίτες. Ωστόσο, είναι προφανές πώς είτε γίνεται λόγος για πάνω από 250.000 εργατικά χέρια που λείπουν είτε για 150.000, το νούμερο είναι τεράστιο και καταδεικνύει ότι αποτελεί μείζον πρόβλημα, για το οποίο τα στελέχη του κατασκευαστικού κλάδου συνεχώς «χτυπούν καμπανάκι». Πάντως, ήδη καταγράφονται κινήσεις από εταιρείες προκειμένου να ξεπεράσουν τους γραφειοκρατικούς «σκοπέλους» και να φέρουν τεχνίτες και εξιδεικευμένα στελέχη, από χώρες της Ασίας ή της Βόρειας Αφρικής, στο πλαίσιο που αυτό είναι εφικτό.
Έτσι, οι περισσότερες εταιρείες έχουν αρχίσει να στρέφονται στην εύρεση ανθρώπων από τρίτες χώρες, αξιοποιώντας μάλιστα και σχετικές πλατφόρμες που έχουν αρχίσει να λειτουργούν. Όπως σημείωνε στέλεχος ομίλου στο insider.gr, «ήδη κάνουμε κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, σε συνεννόηση π.χ. με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής, για να φέρουμε δεκάδες εργαζόμενους από την Ινδία, αν και βέβαια προβλέπονται συγκεκριμένες διαδικασίες, επαφές με πρεσβείες κ.α.». Οι εταιρείες κινούνται μεμονωμένα καθώς παρά τις εκκλήσεις τους και τις προθέσεις της κυβέρνησης για προώθηση σχετικών λύσεων ή για διακρατικών συμφωνίες, πρόβλημα της εξεύρεσης εργατικού δυναμικού εξακολουθεί να είναι σημαντικό. Όπως λέγεται στην αγορά, χώρες όπως η Αίγυπτος, η Ινδία, το Μπαγκλαντές, οι Φιλιππίνες κ.α. θα μπορούσαν να αποτελέσουν «δεξαμενές» από τις οποίες οι εταιρείες του κατασκευαστικού κλάδου θα αντλήσουν εργατικά χέρια και στελέχη. Μέσα από πλατφόρμες και γραφεία εύρεσης εργασίας ή με άλλους τρόπους, οι κατασκευαστικές μαζεύουν βιογραφικά και ψάχνουν προσωπικό, π.χ. βάση το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει την προσέλκυση εργαζομένων και από άλλες χώρες, είτε πρόκειται για εποχική απασχόληση (έως 9 μήνες), είτε για θέσεις 12μηνης διάρκειας με δυνατότητα ανανέωσης.
Ανοιχτά θέματα
Βέβαια, αφενός το εγχείρημα δεν είναι εύκολο όσο δεν υπάρχει μια κεντρική λύση μέσω κυβερνητικής παρέμβασης (αν και απαιτείται συντονισμός πλήθους υπουργείων), αφετέρου πάντα θα προκύπτουν ζητήματα που καλούνται να διαχειριστούν οι τεχνικές εταιρείες, όπως του ύψους της αμοιβής τους, της διαμονής και της σίτισης των εργατών και των στελεχών αλλά και των οικογενειών τους, της προώθησής τους ενδεχομένως στην περιφέρεια της Ελλάδα όπου υπάρχουν εργοτάξια κ.α.
