Ροή
Στο πολύνεκρο ναυάγιο ανοικτά της Πύλου, επέβαιναν πρόσφυγες από την Συρία, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη και το Αφγανιστάν. Σε όλες τις παραπάνω χώρες, η φυσική πείνα απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Αντί αναλύσεων και άλλων σχολίων, παραθέτουμε μια μόνο είδηση ανά χώρα, που φανερώνει την διατροφική της κατάσταση. Στη συνέχεια, είναι εύκολο να εκτιμήσει κανείς γιατί αυτοί οι άνθρωποι προτίμησαν να αναλάβουν το ρίσκο να περάσουν τη Μεσόγειο Θάλασσα με σαπιοκάραβα.
Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης (ΠΠΣ) του ΟΗΕ, μόλις προχθές ανακοίνωσε οτι λόγω έλλειψης πόρων μειώνει τη βοήθεια σε τροφή σε 2 εκατομμύρια Σύριους από 5,6 εκατομμύρια που φρόντιζε μέχρι τώρα. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα,12 εκατομμύρια άτομα, δηλαδή πάνω από τον μισό πληθυσμό, βρίσκονται σε καθεστώς διατροφικής ανασφάλειας. Σημειώστε οτι 6,5 εκατ. έχουν εκτοπισθεί από τις εστίες τους λόγω των γνωστών γεγονότων των τελευταίων χρόνων. Η εξάρτηση της χώρας από το ουκρανικό σιτάρι ήταν πολύ μεγάλη, κι αυτό φάνηκε όταν άρχισαν τα προβλήματα εφοδιασμού. Οι τιμές ενός τυπικού καλαθιού τροφίμων στη χώρα αυξάνονται συνεχώς και με μεγάλη ταχύτητα, φθάνοντας έτσι τον Απρίλιο να αντιπροσωπεύουν ποσό τετραπλάσιο του μέσου μισθού ενός δασκάλου!!!
Αντίστοιχα στο μακρινό και ταλαιπωρημένο Αφγανιστάν, το ΠΠΣ ανακοίνωσε στα τέλη Απριλίου οτι εάν οι δωρητές δεν αυξήσουν τη βοήθειά τους, τότε τα χρήματα φθάνουν μόνο μέχρι τον Ιούνιο. Η βοήθεια έφτασε για 13 εκατ. άτομα τον Μάρτιο, 9 εκατ. τον Απρίλιο, 6 εκατ. τον Μάιο και μέχρι εκεί. Εκτιμάται οτι 20 εκατ. άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς πείνας στη χώρα. Να σημειωθεί οτι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός νοικοκυριών με επικεφαλή γυναίκα, αφού οι άνδρες είτε έχουν σκοτωθεί είτε απουσιάζουν για διάφορους λόγους. Αναρωτιέται κανείς, τι δουλειά και εισόδημα μπορεί να εξασφαλίσει μια γυναίκα για να θρέψει τα παιδιά της σε ένα καθεστώς σαν αυτό που διοικεί το Αφγανιστάν σήμερα...
To Πακιστάν, δοκιμάστηκε πέρυσι από φονικές και καταστρεπτικές πλημμύρες. Εκτιμάται από τον Διεθνή Οργανισμό Προσφύγων, οτι το φαινόμενο κάλυψε το 1/3 της χώρας, προκαλώντας ξεσπίτωμα 33 εκατ. ατόμων και οικονομική καταστροφή ύψους 40 δισ. δολαρίων. Η μειωμένη λοιπόν σοδειά, σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές τιμές τροφίμων που επικρατούν παντού στον κόσμο και την ραγδαία υποτίμηση του τοπικού νομίσματος, έχει προκαλέσει μπλοκάρισμα στο πρόγραμμα διανομής επισητιστικής βοήθειας της χώρας. Πλήθος άνθρωποι, στέκονται για πρώτη φορά στη ζωή τους στην ουρά για να παραλάβουν λίγο αλεύρι και ίσως και ρύζι. Στη πρωτεύουσα Καράτσι, σε διάστημα μιας εβδομάδας, ποδοπατήθηκαν 13 γυναίκες που περίμεναν για να πάρουν το μερίδιό τους στη βοήθεια!!! Αντίθετα, στα βόρεια σύνορα με το Αφγανιστάν, το λαθρεμπόριο της επισιτιστικής βοήθειας καλά κρατεί, υπό την προστασία τοπικών παραγόντων.
Στην Παλαιστίνη, οι άνθρωποι ως γνωστό, ζουν υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς. Η υποαπασχόληση και η οικονομική ανέχεια ήταν πάντα στη καθημερινότητά τους. Με την έκρηξη των τιμών τροφίμων, 2 εκατ. περίπου κάτοικοι σε σύνολο 5 εκατ., περιήλθαν σε καθεστώς διατροφικής ανασφάλειας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εστιάζεται στη περιοχή της Γάζα, όπου ζουν 2,3 εκατ. άτομα με εκτιμώμενο από τον ΟΗΕ και Παλαιστινιακές πηγές ποσοστό ανεργίας 45% και με το 85% του πληθυσμού να βασίζεται στην διεθνή βοήθεια για να επιβιώσει. Κι εκεί τα χρήματα του ΠΠΣ τελειώνουν και πρόσφατα έγινε έκκληση για αύξηση των δωρεών.
Από τα ελάχιστα στοιχεία ανά χώρα, σταχυολογημένα από πηγές του ΟΗΕ και μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων, είναι αρκετά για να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί τόσοι άνθρωποι φεύγουν από τον τόπο τους με κίνδυνο της ζωής τους. Φαίνεται όμως οτι εκεί, στα σπίτια τους, η ζωή τους κάθε άλλο παρά είναι εξασφαλισμένη, συχνά βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω διατροφικής ανεπάρκειας. Αρα το ρίσκο που στα δικά μας μάτια φαντάζει υψηλό, γι’ αυτούς είναι ελάχιστο.
Ακριβώς αυτό, που εμείς στον προνομιακό τελικά τόπο που ζούμε λέμε: «τι είχαμε τι χάσαμε».
