Ροή
O μεγάλος θόρυβος που προκλήθηκε από την κατάθεση και ψήφιση της περίφημης τροπολογίας για την νομιμοποίηση αλλοδαπών εργατών, είναι σίγουρα ανάλογος της σπουδαιότητας του θέματος. Δυστυχώς όμως, για μια ακόμη φορά, η ουσία χάθηκε στην «πολιτική μετάφραση» του θέματος.
Η τροπολογία προέβλεπε τη δυνατότητα να βγάλουν νόμιμα χαρτιά όσοι μετανάστες βρίσκονται παράνομα στη χώρα εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια. Δηλαδή, πρόθεση της, είναι η νομιμοποίηση αρκετών χιλιάδων εργατών που βρίσκονται νομικά στην αφάνεια, ουσιαστικά όμως κινούν καίρια νήματα όχι μόνο της οικονομίας αλλά και της κοινωνίας μας.
Πόσοι από εμάς δεν έχουμε εμπιστευθεί στα χέρια γυναικών από την Γεωργία τους γονείς μας; Το σύνολο σχεδόν των σκληρά εργαζομένων αυτών γυναικών είναι παράνομες. Πόσοι από τους εργάτες που βλέπετε στα χωράφια ή στις καρότσες των αγροτικών είναι νόμιμοι; Άγνωστο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι όλοι. Πριν φύγουν τα τελευταία χρόνια για ποιο φιλόξενες χώρες ή πλειοψηφία τους ήταν χωρίς χαρτιά.
Το παράξενο είναι, οτι όσο παλαιότερος είναι ο εργάτης ή η οικιακή βοηθός, τόσο σημαντικότερη θέση κατέχει στη δομή μιας αγροτικής εκμετάλλευσης ή ενός νοικοκυριού. Ξέρουν τα πάντα, από το που είναι τα σκαλιστήρια και οι γρασαδόροι μέχρι τα φάρμακα για το χωράφι ή για την γιαγιά. Ξέρουν επίσης κι εσένα και σε κάθε αβεβαιότητα ή εμπόδιο, κάνουν τα πράγματα έτσι ώστε να σου ταιριάζουν καλύτερα.
Τι συμβαίνει τώρα: εάν σε σταματήσουν με το αγροτικό και με έναν αλλοδαπό χωρίς χαρτιά που έχει 22 χρόνια (πραγματικό γεγονός) στην Ελλάδα; Αυτόν θα τον στείλουν πίσω στη χώρα του, ενώ εσένα θα σε παραπέμψουν για το μισό ποινικό κώδικα και θα πληρώσεις σε πρόστιμα τόσα όσα θα εισπράξεις πουλώντας την περιουσία σου! Άρα λοιπόν, η κατάθεση και ψήφιση της τροπολογίας έγινε για τους εργάτες ή για τους εργοδότες;
Με τη νομιμοποίηση των υφιστάμενων μεταναστών, η προσφορά εργασίας θα αυξηθεί ελάχιστα. Θα λυθεί όμως η ομηρία πολλών από εμάς και φυσικά των ίδιων. Ποιος ζήτησε χαρτιά από την υποψήφια οικιακή βοηθό για τη μάνα του ή τα παιδιά του; Σχεδόν κανείς. Συστάσεις μόνο ζητάμε να σιγουρευτούμε οτι δεν θα βάλουμε σπίτι μας κάποιον ακατάλληλο. Ποιός ζήτησε χαρτιά από τον Ινδό που μένει λίγο ποιό κάτω από το εξοχικό του για να του περιποιηθεί τον κήπο; Κανείς. Αντίθετα, μετά από κάποιες φορές συνεργασίας, του δίνει και το κλειδί της αυλόπορτας να μπαίνει να ποτίζει τις τριανταφυλλιές για να είναι φορτωμένες όταν θα ξαναπάει. Ποιός αγρότης που καίγεται να μαζέψει σοδειά ρώτησε ποιός έχει χαρτιά από τους λιγοστούς εργάτες που βρίσκει πια διαθέσιμους; Κανείς. Κι ας ξέρει οτι όποιος δεν έχει χαρτιά του κοστίζει τουλάχιστον 20% περισσότερο, αφού δεν πρόκειται να του βάλει εργόσημο. Κι όμως συμβιβάζεται: ανάγκας και θεοί πείθονται!
Από όλα τα παραπάνω που μας αφορούν όλους, τίποτα δεν ακούστηκε τις τελευταίες ημέρες που ο πρώην Πρωθυπουργός αμφισβήτησε το πολιτικό μέρος της τροπολογίας. Το θέμα αυτό αφορά πρωτίστως το κυβερνών κόμμα και την ιδεολογική του ταυτότητα και η ανάλυσή του ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων της στήλης αυτής. Αλλά η ουσία και βεβαίως μας αφορά μαζί με τις άλλες στήλες που ασχολούνται με την κοινωνία και τα μεγάλα έργα. Αυτοί οι τρεις τομείς της οικονομίας και της ζωής, είναι τη στιγμή αυτή εγκλωβισμένοι στην παράνομη απασχόληση μεταναστών χωρίς χαρτιά, ασχέτως εάν μιλούν Ελληνικά, ασχέτως εάν έχουν μπει στα σπίτια μας, ασχέτως εάν σε αυτούς βασιζόμαστε για να μαζέψουμε τους καρπούς των δένδρων μας να ζήσουμε εμείς και η χώρα να υπερηφανεύεται οτι είναι μεγάλη εξαγωγός φρούτων στην Ευρώπη.
Η ομηρία αυτή έπρεπε να τελειώσει. Σωστά το επεσήμαναν αγροτικοί φορείς. Ηταν ένα βήμα στα πολλά που πρέπει να γίνουν, επεσήμαναν όλοι τους.
Οι δε αγρότες της Ιεράπετρας, του εθνικού μας δηλαδή λαχανόκηπου, μέσω του προέδρου τους δήλωσαν ότι ήταν ένα σωστό αλλά αργοπορημένο βήμα. «Το ζητάμε εδώ και χρόνια και όλοι μας αγνοούν, Τώρα το μόνο που θα συμβεί, είναι η ανακοπή του κύματος φυγής που έχει διογκωθεί τα τελευταία χρόνια. Οσοι έφυγαν, ήταν εξειδικευμένοι εργάτες σε θερμοκηπιακές καλλιέργειες που τώρα λείπουν από το Νησί». Αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί πριν πάτε να ψωνίσετε στο μανάβικο περνάτε πρώτα από...την τράπεζα. Οταν υπάρχει η αβεβαιότητα από μεριάς των αγροτών εάν θα μαζέψουν ή όχι τη συγκομιδή τους είναι φυσικό να είναι συγκρατημένοι στα στρέμματα που καλλιεργούν και κατά συνέπεια στην προσφορά των λαχανικών.
Και τώρα που τελείωσε καλά το όλο θέμα, μια μικρή ιστορία για να ευθυμήσουμε. Ενας μικρόσομος Ινδός ζει στο χωριό μας 15 από τα 22 χρόνια που έχει στην Ελλάδα, χωρίς χαρτιά. Εμενε για χρόνια σε μια αποθήκη δίπλα στο περιβόλι μας και τον απασχολούσαμε συχνά, όταν τα νεαρά δένδρα χρειάζονταν περιποίηση μικρού παιδιού και φυσικά στη συγκομιδή. Υποφέρει ο δόλιος από ηγμορίτιδα και ζήτησε να πάει στο νοσοκομείο. Οταν φτάσαμε εκεί έβρεχε. Εβγαλα μια μικρή ομπρέλα από το αυτοκίνητο και μου λέει: «Αστο Μήτσο, κρατάει εγκώ». Ετσι βρέθηκα να περνάω τη πύλη του νοσοκομείου σαν Άγγλος ευγενής άλλης εποχής, με τον Ινδό να μου κρατάει την ομπρέλα!
Οφείλουμε να επισημάνουμε τον άψογο τρόπο που μας δέχθηκαν όλοι οι συντελεστές του νοσοκομείου, όταν τους εξηγήσαμε ότι δεν υπήρχαν χαρτιά. Ολα κύλησαν κατ΄ευχήν και χρειάζεται να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
