Η Άνγκελα Μέρκελ είναι η πιο «παλιά» στους G7. Η Συνδιάσκεψη που ανοίγει σήμερα τις πόρτες της και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή, θα είναι η 15η και τελευταία της. Έχει σε όλα αυτά τα χρόνια διασταυρωθεί με διάφορες πολιτικές «μόδες». Τον Μπερλουσκονισμό, την πολιτική Σαρκοζί και εσχάτως, τον Ντόναλντ Τραμπ. Ανεξάρτητα από το τί πιστεύει κανείς για τη Μέρκελ, πρέπει να τη δούμε σαν μια μονάδα μέτρησης της γενικότερης πίστης στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ή έστω, σαν μια ηγετική φιγούρα που ταυτίστηκε με έναν ορισμένο τρόπο με τον οποίο η Ε.Ε. κινούνταν σαν σύνολο απέναντι στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, σε τέτοιες συνεδριάσεις.
Ξαναμοιράζοντας την τράπουλα
Η συγκεκριμένη Σύνοδος Κορυφής των G7 ανοίγει έναν κόσμο που για τη Γερμανία σημαίνει ότι πρέπει να ξαναμοιραστεί η τράπουλα, όσον αφορά τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Στην πράξη, μέχρι την εκλογή Τραμπ, η Γερμανία αδιαφορούσε για το ποιος ηγείται των ΗΠΑ. Όλο το μεταπολεμικό οικοδόμημα των τελευταίων 70 χρόνων, στήθηκε πάνω στην παραδοχή ότι η (Δυτική) Γερμανία και οι ΗΠΑ συνεργάζονταν απρόσκοπτα. Η διακυβέρνηση Τραμπ και η επίθεση απέναντι στον τρόπο που ανάπτυξε τα συμφέροντά της η Γερμανία -βλ. υπόθεση Nord Stream II- δείχνουν ότι στην νέα εποχή που άνοιξε, πρέπει να ξαναγραφτεί κάποια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας – ΗΠΑ.
Η Μέρκελ, λοιπόν, προσέρχεται στους G7 για να παραδόσει μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία για τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Το πρώτο βήμα από τη διακυβέρνηση Μπάιντεν έχει γίνει με την ολοκλήρωση του Nord Stream II. Από την πλευρά της η Γερμανία θα επιδιώξει να συνασπίσει την Ευρώπη και να την στοιχίσει με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, κάτι που θα βοηθήσει σίγουρα στην εδραίωση του Μπάιντεν στο εσωτερικό των ΗΠΑ: αν πείσει ότι η εξωτερική του πολιτική ενισχύει τη θέση των ΗΠΑ στον κόσμο, σε σχέση με τον «πορτοκσλί» προκάτοχό του, θα βάλει τις βάσεις για επανεκλογή των Δημοκρατικών.
Η αυλαία των G7 ανοίγει με επικεφαλής τον Τζόνσον
Στο νέο κόσμο που έρχεται, βέβαια, υπάρχουν πολλοί που θέλουν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένας από αυτούς είναι ο Μπόρις Τζόνσον και η Μ. Βρετανία. Επίσης, υπάρχει και το μέρος των Ευρωπαίων που στοιχίζεται πίσω από τον Μακρόν και τον Ντράγκι, οι οποίοι καλλιεργούν υψηλές προσδοκίες ότι συλλογικά πρέπει να ξεφύγουν από τη σκιά της Αμερικής και να επηρεάσουν την πολιτική στην Ουάσινγκτον, αντί να αποδεχτούν ταπεινά τη γραμμή των ΗΠΑ.
Ο Τζόνσον, σε αντίθεση με τη Μέρκελ, λαμβάνει πρώτη φορά μέρος σε Σύνοδο Κορυφής των G7 και θέλει να τη χρησιμοποιήσει ως μια ευκαιρία να παρουσιάσει το όραμά του για μια «Παγκόσμια Βρετανία» μετά το Brexit, η οποία θα αποτελέσει έναν «μεσαίο χώρο» μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε., προς τη μεριά των ΗΠΑ. Εξ ου και το πρώτο αποτέλεσμα της συνάντησης μεταξύ Μπάιντεν και Τζόνσον είναι μια κοινή δήλωση που αφορά τη συμμαχία των δύο χωρών, την οποία αποκαλούν «ειδική σχέση». Μάλιστα ο Τζόνσον είπε ότι προτιμά να την αποκαλεί «άφθαρτη σχέση».
Το σημείο της μεγάλης τριβής μεταξύ των G7 θα είναι σίγουρα η περαιτέρω διαχείριση της πανδημίας και η δωρεάν διανομή εμβολίων και η άρση των πατεντών, η οποία ακόμα είναι στο τραπέζι. Την ίδια στιγμή, ο Μπάιντεν θα φέρει μαζί του μια πρόταση για καλυτέρευση των όρων των εμπορικών συμφωνιών μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ καθώς και μια σειρά προτάσεων για συστράτευση απέναντι στην Κίνα, στα ζητήματα των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.
Ο Μπάιντεν είπε ότι οι ΗΠΑ θα δωρίσουν 500 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου COVID-19 και προέβλεψαν μια συντονισμένη προσπάθεια των προηγμένων οικονομιών να κάνουν τον εμβολιασμό ευρέως και γρήγορα διαθέσιμο παντού.
Ο Τζόνσον, από την πλευρά του, είπε ότι οι πρώτες 5 εκατομμύρια δόσεις του Ηνωμένου Βασιλείου θα μοιραστούν τις επόμενες εβδομάδες, ενώ οι υπόλοιπες θα έρθουν τον επόμενο χρόνο. Δήλωσε μάλιστα ότι με το πέρας της Συνόδου των G7 η απόφαση θα είναι να μοιραστούν 1 δισεκατομμύριο δόσεις εμβολίων μέχρι το τέλος του χρόνου ώστε να ανασχεθεί ο κορονοϊός σε παγκόσμια κλίμακα.
Το κύκνειο άσμα της Μέρκελ - ο ρόλος της Ευρώπης
Σε κάθε περίπτωση, μέσα από την Συνδιάσκεψη Κορυφής των G7 η Ε.Ε. θέλει να αποδείξει ότι «μπορεί και χωρίς τις ΗΠΑ», αλλά η Μέρκελ θεωρεί πιο πρωτεύον (και στρατηγικότερο) να βγει ένα μήνυμα ότι το Δυτικό μπλοκ των ισχυρών οικονομικά χωρών μπορεί ακόμα να επηρεάζει τον πλανήτη, να επιβάλλει το δικό της δημοκρατικό όραμα και πολιτικό σύστημα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση λόγου χάρη με την Κίνα. Η Μέρκελ θέλει να δείξει ότι εδώ υπάρχει μια νέα «Συμμαχία της Δύσης», στην οποία η Ε.Ε. έχει παίξει πιο καθοριστικό ρόλο από όσο φαίνεται, γι’ αυτό και θα προτάξει όλα τα τελευταία επιτεύγματα: αλλαγή πολιτικής στάσης στο Ιράν, τη δράση για το κλίμα, τον παγκόσμιο ελάχιστο φορολογικό συντελεστή και τα πιστοποιητικά εμβολίων.
Όμως, απ' 'οτι φαίνεται, για την ώρα τα φλας θα πέσουν πάνω στο "νέο" που έρχεται με τη φιγούρα του Μπόρις Τζόνσον, παρά στο "παλιό" που αποσύρεται και η Άνγκελα Μέρκελ πιθανά θα δει την τελευταία της μάχη για τη θέση της Ευρώπης να τελειώνει χωρίς καθαρό σκορ.
