«Οι πολιτικές μου θέσεις είναι προσωπικές, οι απόψεις μου δεν τελούν υπό την έγκριση τρίτων» απάντησε ο βουλευτής Θόδωρος Ρουσόπουλος, στις αντιδράσεις κύκλων του Κώστα Καραμανλή ο οποίος σχολίαζε τη στάση του άλλοτε κυβερνητικού εκπροσώπου απέναντι στον πρώην υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Αχ. Καραμανλή.
Ο Θοδωρής Ρουσόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά στη δήλωσή του: «Παρότι απολύτως παράδοξη και περίεργη η πληροφορία που θέλει το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να διευκρινίζει ότι οι πολιτικές μου θέσεις είναι προσωπικές, είμαι υποχρεωμένος να σημειώσω το αυτονόητο: Οι απόψεις μου δεν τελούν υπό την έγκριση τρίτων. Ούτε θα μπορούσε να γίνει ποτέ αυτό».
Νωρίτερα, πηγή από το γραφείο του πρώην Πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, διευκρίνισε ότι οι δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ, Θεόδωρου Ρουσόπουλου, που αφορούν τον τέως υπουργό, δεν ήταν σε γνώση του και εκφράζουν προσωπικώς τον κ. Ρουσόπουλο.
Υπενθυμίζεται πως ερωτηθείς σχετικά με το αν θα πρέπει να είναι υποψήφιος ξανά ο παραιτηθείς υπουργός Μεταφορών, Κώστας Αχ. Καραμανλής, ο κ. Ρουσόπουλος ανέφερε: «Δεν θα του πω εγώ τι θα κάνει. Εγώ είπα το 2009 στον Κώστα Καραμανλή ότι δεν θα είμαι υποψήφιος. Το 2008 είχα κατηγορηθεί αδίκως για μια αθλιότητα. Με αθώωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ και η δικαιοσύνη καταδίκασε τους συκοφάντες μου. Θα ήταν όμως, μια κατάσταση που δεν θα μπορούσα να την παλέψω».
«Υπάρχουν στιγμές στην πολιτική που κραυγάζεις και δεν σε ακούει κανένας και στιγμές που ψιθυρίζεις και σε ακούνε όλοι. Όσα δίκαια και να έχει δεν πρόκειται να σου αναγνωριστεί κανένα δίκαιο. Ας υποθέσουμε ότι τα είχε κάνει τέλεια ο κ. Καραμανλής. Τα φώτα έχουν στραφεί πάνω σε ένα πρόσωπο και σε μια κυβέρνηση. Και όχι αδίκως στην κυβέρνηση ή σε κάποιο πρόσωπο με την έννοια ότι έχει την τελική ευθύνη», είπε ο κ. Ρουσόπουλος στο Open. «Υπάρχουν στιγμές στην πολιτική που σε οδηγούν σε μια λύση» συμπλήρωσε. Ανέφερε δε, πως «δεν πρέπει να επιτρέψουμε μια εθνική τραγωδία να γίνει κρίση Δημοκρατίας γιατί το επόμενο βήμα είναι οι ακρότητες, δηλαδή τα κόμματα που κινούνται εκτός Δημοκρατικού τόξου να ωφεληθούν υπολογίζοντας ότι όλοι (οι πολιτικοί) είναι ίδιοι»
