Ως το σημαντικότερο «αγκάθι» για μία συμφωνία του σημερινού έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες σε σχέση με τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας, βλέπει ο γερμανικός Τύπος την αρνητική στάση της Ουγγαρίας.
Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσιεύματα, στο τραπέζι των διπλωματών των Βρυξελλών βρίσκεται η λύση μιας συμφωνίας για καταβολή της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης σε ετήσια βάση και η παράκαμψη της Ουγγαρίας μέσω της στήριξης της Ουκρανίας με αποφάσεις του κοινοβουλίου κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ, κάτι όμως που ενδεχομένως να οδηγούσε παράλληλα ακόμη και σε πειθαρχικά μέτρα κατά της Ουγγαρίας.
Σύμφωνα με την Handelsblatt, o Βίκτορ Όρμπαν καλλιεργεί την εικόνα του κωλυσιεργού, αν και ο Ούγγρος πρωθυπουργός έχει πολλές φορές επιδείξει εκπληκτική ευελιξία σε καίριες στιγμές της ευρωπαϊκής πολιτικής.
- Διαβάστε επίσης: Ένας σημαντικός και ένας σημαντικότερος συμβιβασμός ενόψει
Τον περασμένο Δεκέμβριο, για παράδειγμα, όταν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ θέλησαν να ανοίξουν τον δρόμο για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία, μια απόφαση που ο Όρμπαν θεωρεί λανθασμένη, έφυγε από την αίθουσα για καφέ και έτσι, η απαιτούμενη ομοφωνία εξασφαλίστηκε και το πρόβλημα λύθηκε.
Οι διπλωμάτες των Βρυξελλών, σύμφωνα με την Handelsblatt, συζητούν αυτό το ερώτημα εδώ και μέρες και εκτιμούν πως αυτή τη φορά ίσως δεν θα είναι τόσο «εύκολη» η διαχείρισης της διαφωνίας του Όρμπαν.
Υποτίθεται ότι πρόκειται για τις μεγάλες στρατηγικές προκλήσεις της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα, όμως, όλα αφορούν τον Όρμπαν, για άλλη μια φορά.
Σήμερα (01.02.24), οι 27 αρχηγοί κυβερνήσεων της ΕΕ θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες για να αποφασίσουν για την αναπλήρωση του πολυετούς προϋπολογισμού της ΕΕ.
Αυτό περιλαμβάνει νέα βοήθεια για την Ουκρανία συνολικού ύψους 50 δισ. ευρώ.
Η κυβέρνηση του προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντιμίρ Ζελένσκι (Volodimir Zelensky) πρόκειται να χρησιμοποιήσει τα χρήματα για να καλύψει τις τρέχουσες δαπάνες της για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Οι σχεδιαζόμενες αποφάσεις έχουν μεγάλη σημασία για τους Ουκρανούς, όχι μόνο για την αποτροπή μιας οικονομικής κρίσης, αλλά και ως μήνυμα προς τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Η Ευρώπη συνεχίζει να στέκεται στο πλευρό της πληγείσας Ουκρανίας - αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να σταλεί από τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα.
Αλλά ο Όρμπαν το εμποδίζει. Ήδη από τον Δεκέμβριο, αρνήθηκε να δώσει τη συγκατάθεσή του για βοήθεια προς την Ουκρανία, υποχωρώντας μόνο στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.
Ταυτόχρονα, ο Ούγγρος καθυστερεί την ένταξη της εταίρου της ΕΕ Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Επομένως, δεν έχει μόνο 26 κράτη της ΕΕ εναντίον του, αλλά και τις ΗΠΑ.
Ακόμη και για κάποιον σαν τον Όρμπαν, ο οποίος παρουσιάζεται ως γενναίος μαχητής της αντίστασης κατά των «παγκόσμιων ελίτ», τίθεται το ερώτημα: πώς μπορεί να βρει διέξοδο από αυτή την αυτοπροκαλούμενη απομόνωση χωρίς να χάσει το πολιτικό προφίλ του;
«Το κλίμα στο Συμβούλιο γίνεται όλο και πιο τεταμένο», λέει διπλωμάτης της ΕΕ. Η Ουγγαρία δεν θα μπορούσε να έχει συμφέρον να επιδεινώσει αυτή την κατάσταση. Η χώρα θα αναλάβει την εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Για να είναι αυτό επιτυχές, ο Όρμπαν εξαρτάται από την καλή συνεργασία με τους άλλους αρχηγούς κυβερνήσεων.
Την ίδια ώρα, ακόμη πιο ξεκάθαρες φωνές ακούγονται από το Κοινοβούλιο της ΕΕ: Ο Όρμπαν «ενεργεί περισσότερο ως σύμμαχος του Πούτιν παρά ως μέλος της ΕΕ», λέει ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής της ομάδας και του κόμματος του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Ταυτόχρονα, όμως, οι έμπειροι διπλωμάτες της ΕΕ δεν βλέπουν ακόμη τη «φιλο-ρωσική» στάση του Όρμπαν ως άμεσο λόγο για να κηρύξουν το υψηλότερο επίπεδο προειδοποίησης της ευρωπαϊκής πολιτικής - ακριβώς επειδή γνωρίζουν την ευελιξία του Ούγγρου ηγέτη.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός στέλνει τα πρώτα μηνύματα συμβιβασμού.
Η Ουγγαρία είναι διατεθειμένη να συμμετάσχει σε μια συμφωνία, αν διασφαλιστεί ότι θα λαμβάνεται κάθε χρόνο απόφαση για το αν θα ρέουν ή όχι χρήματα προς το Κίεβο, δήλωσε πρόσφατα ο Όρμπαν.
Ωστόσο, τα άλλα κράτη της ΕΕ δεν είναι πρόθυμα να συμφωνήσουν σε αυτό, διότι αυτό θα έδινε την ευκαιρία στον Όρμπαν να απειλεί ότι θα χρησιμοποιεί και πάλι το βέτο του κάθε χρόνο.
Και έτσι αυτή τη φορά υπάρχει και μια κάποια αβεβαιότητα στις εκτιμήσεις κορυφαίων αξιωματούχων που παρατηρούν την τακτική του Ούγγρου εδώ και χρόνια. Θα συνειδητοποιήσει εγκαίρως ο αυταρχικός πρωθυπουργός ότι οι επιλογές του έχουν εξαντληθεί και πόσο ισχυρή είναι ακόμη η σχέση του Όρμπαν στην πραγματικότητα, διερωτάται η Handelsblatt.
Το σχέδιο Β των Βρυξελλών
Από μια άποψη, εάν χρειαστεί, τα άλλα 26 κράτη μπορούν να παρακάμψουν την Ουγγαρία και να αποφασίσουν για τη βοήθεια με διαφορετική διαδικασία.
Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να παράσχουν εθνικές εγγυήσεις ώστε η Κομισιόν να λάβει αποφάσεις για τα απαραίτητα δάνεια για το Κίεβο.
Αυτό το «σχέδιο Β» θα ήταν πιο ακριβό και πιο περίπλοκο, επειδή τα εθνικά κοινοβούλια σε ορισμένα κράτη μέλη θα έπρεπε να δώσουν την έγκρισή τους.
Ωστόσο, αρκετοί αρχηγοί κυβερνήσεων είχαν ήδη τονίσει τον Δεκέμβριο ότι θα ακολουθούσαν αυτή την οδό εάν ο Όρμπαν δεν υποχωρούσε ξανά στη σύνοδο της 1ης Φεβρουαρίου.
Για την Ουγγαρία, λοιπόν, είναι η τελευταία ευκαιρία να αποφύγει μια μεγάλη σύγκρουση, τονίζει η Handelsblatt.
Διότι είναι επίσης σαφές ότι η προθυμία των άλλων κρατών της ΕΕ να συνεχίσουν να ανέχονται την αστάθεια του Όρμπαν τείνει προς το μηδέν.
Εάν η Ουγγαρία μπλοκάρει τη βοήθεια προς την Ουκρανία, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ρήξη που θα ήταν δύσκολο να αποκατασταθεί. Διπλωμάτες της ΕΕ αναφέρουν ότι ένα ουγγρικό βέτο θα ερμηνευόταν στις Βρυξέλλες ως ένδειξη ότι η χώρα γυρίζει την πλάτη στην ΕΕ.
Ακόμη και η χρήση του απόλυτου μέσου τιμωρίας των Βρυξελλών για τα απείθαρχα κράτη μέλη, δηλαδή η αφαίρεση των δικαιωμάτων ψήφου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, συζητείται στην Ένωση.
Εξετάζεται επίσης το ενδεχόμενο ακύρωσης της προεδρίας της Ουγγαρίας στο Συμβούλιο.
Στην πράξη, η αναμέτρηση πιθανότατα θα εξελιχθεί ως εξής:
-Μετά από έναν ουγγρικό αποκλεισμό, η σύνοδος κορυφής της ΕΕ θα έληγε επισήμως.
-Ο Όρμπαν θα μπορούσε να αποχωρήσει.
-Οι υπόλοιποι 26 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, από την άλλη πλευρά, θα έμεναν στις Βρυξέλλες λίγο περισσότερο - όχι μόνο για να οργανώσουν τη βοήθεια για την Ουκρανία παρακάμπτοντας την Ουγγαρία, αλλά και για να συζητήσουν τον μελλοντικό ρόλο της χώρας σε μια ενωμένη Ευρώπη.
