Ευάλωτη παραμένει η θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας, καθώς οι άνδρες είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα πρόσωπα που προκαλούν τις παρενοχλητικές συμπεριφορές.
Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι συνεχίζουν να αποτελούν εργασιακή πραγματικότητα παραδοσιακές νοοτροπίες περί υπεροχής του αντρικού φύλου σε ορισμένους χώρους εργασίας.
Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιθεώρησης Εργασίας για την παρακολούθηση της βίας και παρενόχλησης στην εργασία για το 2024, τα 233 καταγγελλόμενα πρόσωπα ήταν γυναίκες (ποσοστό 66%) και οι 120 ήταν άνδρες (ποσοστό 34%). Τα αντίστοιχα ποσοστά του 2023 ήταν 180 γυναίκες, ήτοι 60% και 120 άντρες ( ποσοστό 40%), δηλαδή διατηρήθηκαν και το έτος 2024 σε όμοια επίπεδα. Για πρώτη δε φορά το έτος 2024 παρουσιάσθηκε και καταγγελία διεμφυλικού ατόμου (ποσοστό 0,3%).
O έμφυλος καταμερισμός της εργασίας διαφοροποιεί τους τύπους της εργασιακής βίας που δέχονται τα δύο φύλα με τις γυναίκες να φαίνονται πιο επιρρεπείς σε συμπεριφορές bullying και σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Όπως επιβεβαιώνεται και από το αρχείο καταγγελιών, οι γυναίκες φαίνεται ότι προβαίνουν πιο εύκολα σε επίσημες καταγγελίες σε αντίθεση με τους άνδρες.
Ως προς τους καταγγελλόμενους, ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως δεν είναι πλέον εργοδότες -όπως ίσχυε στο παρελθόν- αλλά απλοί συνάδελφοι με το «θύμα».
Όπως παρατηρείται τα τελευταία δύο έτη, αυξάνονται οι βίαιες και παρενοχλητικές συμπεριφορές μεταξύ εργαζομένων και λοιπών απασχολουμένων, καθώς το 60% των καταγγελιών αφορά έναν άλλο εργαζόμενο (π.χ. συνάδελφο, προϊστάμενο ή υπεύθυνο βάρδια) ή άλλο απασχολούμενο πρόσωπο και το 40% το θέμα σχετίζεται με βία και παρενόχληση προκληθείσα από τον ίδιο τον εργοδότη ή τον νόμιμο εκπρόσωπο της επιχείρησης ή τον ασκούντα το διευθυντικό δικαίωμα ή εκπροσωπούντα τον εργοδότη.
Συνεπώς βαίνει μειούμενο το ποσοστό παρενοχλητικών συμπεριφορών από υπεύθυνο/εργοδότη προς τους υφιστάμενους («κάθετο mobbing») σε σχέση με το διαρκώς αυξανόμενο «οριζόντιο mobbing» (όπου οι συνάδελφοι παρενοχλούν ο ένας τον άλλο). Αυτό υποδηλώνει την επί τοις ουσίας αλλαγή της εργασιακής κουλτούρας των εργοδοτών προς την κατεύθυνση της επίδειξης μηδενικής ανοχής σε τέτοιου είδους παρενοχλητικές συμπεριφορές στις επιχ/σεις τους και της πραγματικής τους διάθεσης για την αποτελεσματική εφαρμογή των σχετικών προστατευτικών διατάξεων.
Γιατί οι άνδρες δεν αναφέρουν την παρενόχληση που δέχονται
α) Κοινωνικά Στερεότυπα: Υπάρχει η αντίληψη ότι οι άνδρες πρέπει να είναι δυνατοί και να μην δείχνουν ευάλωτοι. Αυτό μπορεί να τους αποθαρρύνει από το να αναφέρουν περιστατικά παρενόχλησης, φοβούμενοι ότι θα θεωρηθούν αδύναμοι ή ότι θα γελοιοποιηθούν.
β) Έλλειψη Υποστήριξης: Οι άνδρες μπορεί να αισθάνονται ότι δεν θα λάβουν την ίδια υποστήριξη ή κατανόηση από τους συναδέλφους ή τους προϊσταμένους τους, σε σύγκριση με τις γυναίκες. Αυτό μπορεί να τους αποθαρρύνει από το να καταγγείλουν τέτοια περιστατικά.
γ) Αγνοία ή Υποτίμηση του Προβλήματος: Πολλοί άνδρες μπορεί να μην αναγνωρίζουν ότι έχουν υποστεί παρενόχληση ή να θεωρούν ότι το περιστατικό δεν είναι αρκετά σοβαρό για να το καταγγείλουν
δ) Φόβος Αντιποίνων: Όπως και οι γυναίκες, οι άνδρες μπορεί να φοβούνται τις συνέπειες της καταγγελίας, όπως την απώλεια της εργασίας τους ή την υποβάθμιση της θέσης τους.
