Οι προβλέψεις του ΔΝΤ για την πορεία της οικονομίας το 2018 και το 2018 προκάλεσαν ομολογουμένως χαμόγελα στο Μέγαρο Μαξίμου, μιας και αυτές όχι με απλά ευθυγραμμίζονται με αυτές της κυβέρνησης, αλλά τις ξεπερνούν εν μέρει και σε αισιοδοξία για την πορεία μεγέθυνσης του ΑΕΠ. Σήμερα, πάντως, είναι επίσης ενδιαφέρουσα μέρα, μιας και το ΔΝΤ θα καταθέσει το δεύτερο σκέλος της ανάλυσής του που αφορά και το ύψος των πλεονασμάτων.
Είναι σαφές πως τα αποτελέσματα της έκθεσης, αλλά και η πορεία ολοκλήρωσης της αξιολόγησης το ταχύτερο δυνατό θα βρεθούν στο επίκεντρο της συνάντησης του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Γιώργου Χουλιαράκη με την Κριστίν Λαγκάρντ το Σάββατο στην Ουάσιγκτον, λίγο πριν τη φθινοπωρινή διάσκεψη του ΔΝΤ. Στην κυβέρνηση, άλλωστε, βρίσκονται σε φάση εντατικής προετοιμασίες ενόψει της έλευσης των θεσμών σε περίπου δύο εβδομάδες, όπως προέκυψε από το Eurogroup της Δευτέρας, μιας και πάλι η υλοποίηση των προαπαιτούμενων έχει μείνει πίσω. Ο υφυπουργός παρά το πρωθυπουργώ Δημήτρης Λιάκος και ο γενικός γραμματέας Συντονισμού Δημήτρης Παπαγιαννάκος έχουν καταγράψει τις καθυστερήσεις, ενώ ο κ. Λιάκος έχει στείλει σε αρμόδιους υπουργούς που έχουν μείνει πίσω στις προσθεσμίες που έχουν τεθεί υπηρεσιακή σημειώματα, ώστε να ανεβάσουν ρυθμούς και η Ελλάδα να δείξει τη μεγαλύτερη δυνατή συμμόρφωση.
Πάντως, η εκτίμηση για το πότε μπορεί να τελειώσει η αξιολόγηση, δεν είναι απολύτως ενιαία στο κυβερνητικό στρατόπεδο: από το Μέγαρο Μαξίμου εκπέμπουν αισιοδοξία πως μπορούμε να έχουμε τελειώσει με το τέλος του χρόνου, ενώ στην οδό Νίκης και στο υπουργείο Οικονομικών κρατούν μικρό καλάθι, μιας και το Eurogroup του Δεκεμβρίου είναι πολύ νωρίς, στις 4 του μήνα. Συνεπώς, η επέκταση της εκκρεμότητας και τον Ιανουάριο δεν είναι καταστροφή, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους.
Βέβαια, οι προκαταρκτικές εκτιμήσεις του ΔΝΤ αφήνουν ένα μεγάλο ερωτηματικό για την πορεία των πραγμάτων μετά το 2018: και αν στην κυβέρνηση μιλούν για «καθαρή έξοδο» από το Μνημόνιο το καλοκαίρι του 2018, η αλήθεια είναι ότι το ΔΝΤ εμμένει στις πάγιες θέσεις του για χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης έως το 2022, κάτι που συνδέεται άμεσα με τον υψηλό στόχο για πλεόνασμα και τη διατηρησιμότητά του. Αποφασιστικής σημασίας σε αυτό το σημείο θα είναι η στάση της νέας γερμανικής κυβέρνησης: οι Γερμανοί δεν θέλουν να υπαναχωρήσουν στις πάγιες θέσεις του πλεονάσματος, αλλά, αν για παράδειγμα στην κυβέρνηση είναι οι Γερμανοί Φιλελεύθεροι, θα πρέπει να δούμε με ποιους όρους θα λάβει χώρα το προαναγγελθέν διαζύγιο με το ΔΝΤ. Ιδίως αν ο μετασχηματισμός του ESM σε ευρωπαϊκό ΔΝΤ δεν είναι πλήρως έτοιμος ως τότε, κυρίως για πολιτικούς λόγους. Και, φυσικά, όσο η νέα γερμανική κυβέρνηση είναι άγνωστος Χ, το πάγιο αίτημα του ΔΝΤ-με το οποίο συμφωνεί και η κυβέρνηση-για παρέμβαση στο χρέος, παραπέμεπται στις καλένδες.
